Ik had eigenlijk boven deze aflevering willen zetten: We gaan gewoon door! Maar zo eenvoudig is het ook allemaal niet. Er gebeurt namelijk nogal wat in deze hoofdstukken (Jozua 3 en 4).
Die gedachte kwam bij mij binnen omdat we als het om Israël gaat in een hectische en absurde tijd leven, een tijd waar elke dag wel iets gebeurt of iets gezegd en geschreven wordt waar je je ontzettend over kunt opwinden en waar je zomaar elke dag een heel artikel aan zou kunnen wijden. De leugens en de valse propaganda zijn inmiddels voor iedereen zo doorzichtig dat elk weldenkend mens het inmiddels wel door heeft.
Iedereen weet dat veel media zich laten voeden door Hamas/Qatar/Al Jazeera. En iedereen weet dat gezichtsverlies en ongelijk het laatste is wat zij willen, dus gaan ze tot in het absurde door om zich over te geven aan de leugen. En iedereen weet dat het vaak om een klein groepje mensen gaat dat het nieuws haalt omdat hun kompanen het nieuws bepalen. Dus is het beste wat we kunnen doen: gewoon in vertrouwen doorgaan. Uiteindelijk wint de waarheid het wel en nog nooit zijn mensen die van Israël houden beschaamd uitgekomen. Altijd weer delven de Jodenhaters het onderspit. En nu naar Jozua!
De Jordaan nu was geheel buiten zijn oevers getreden
Het is wel bijzonder, altijd weer werken de omstandigheden tegen. Ook nu weer als de kinderen van Israël op het punt staan de grensrivier over te steken en het Beloofde Land binnen te gaan. Maar dan merk je dat de nieuwe generatie onder leiding van Jozua en Kaleb geleerd hebben om er anders mee om te gaan. Ze klagen niet en komen niet in opstand, ze roepen het niet uit en zeggen niet: "Waren we er maar nooit aan begonnen, aan die exodus." Ze verwachten wat de Heere gaat doen!
En dat is leerzaam, ook in onze tijd als we naast Israël staan en ons met het volk van God verbonden weten: Wat zal de Heere in deze tijd gaan doen! Hoe zal Hij Zijn heiligheid laten zien? Welke wonderen zal Hij doen? Hoe zal Hij de belofte vervullen dat wie Abram zegent gezegend zal worden en wie Abram vervloekt, vervloekt zal worden?
Dit keer zijn het geen mensen maar heeft de tegenstander van God de Jordaan buiten zijn oevers laten treden. En wat doet God?
Hij wist dat geen macht de weg van God met Israël kan tegenhouden.
De ark gaat voorop
De leiders van Israël gaan de rijen langs om de mensen attent te maken op de ark des Heeren en Jozua belooft: Morgen zal de Heere in uw midden wonderen doen. Jullie gaan een weg die je nog nooit gegaan bent, maar de Heere gaat voor ons uit.
En dan gaan de priesters met de ark van het verbond vooruit, een heel eind zelfs, meer dan een halve kilometer. Jozua weet wat er zal gebeuren op het moment dat de voeten van de priesters het water van de Jordaan zullen beroeren. Dan zal het water wijken. Zo gebeurt het ook. Het water stopt met stromen, het trekt zich terug en de watermassa wordt als door een geweldige dam tegengehouden.
Als het volk dan in beweging komt, blijven de priesters midden in de Jordaan onbeweeglijk staan en de mensen trekken langs hen heen naar de oever aan de overkant. God gaat dus niet alleen voor Israël uit, maar waar de Jordaan het diepste is, in het midden, daar is Zijn aanwezigheid. Dat is Psalm 23, nietwaar, en ook Psalm 77:20 en Jesaja 51:10. Als iedereen daarna over is, gaat de Heere achter Zijn volk aan. Als laatste stappen de priesters het land Kanaän binnen.
Hierin zit veel om over na te denken. De Heere gaat voor Zijn volk en voor ons uit. Veel mensen weten het, maar zien het misschien niet eens, waar de ark aan de spits gaat. Ze hebben het gehoord en vertrouwen erop. De Heere is in de diepte naast Zijn volk en gaat achter hen aan. Hij is om het anders te zeggen de Alfa en de Omega.
En dan staat er dat de Heere op die dag Jozua groot maakte. Kortom, net zoveel gezag gaf in de ogen van Israël als Mozes. Dat is ook bijzonder, want zoveel had Jozua nu ook weer niet gedaan. Of toch wel? Hij had laten zien dat je God moet vertrouwen en hij had de woorden van God geloofd. Hij keek uit naar wat de Heere zou gaan doen! Hij wist dat geen macht de weg van God met Israël kan tegenhouden.
Daarin ligt dus ook onze kracht.
God weet als geen ander dat Hij de God van Israël is en de vijand weet dat ten diepste ook.
Twee hopen stenen en drie tekenen
Allereerst nemen mannen uit het volk, uit elke stam één, uit het midden van de Jordaan een steen mee naar de overkant. Daar worden ze opgestapeld, als een herinnering, als een monument zou je kunnen zeggen. Voor de kinderen die later geboren zullen worden. Als ze zullen vragen wat die hoop stenen betekent, dan is het antwoord: De Heere heeft de Jordaan voor ons laten opdrogen net als nog langer geleden de Schelfzee. Met andere woorden: Toen we hier kwamen heeft God een wonder gedaan. En niet als een mooie herinnering alleen, maar zo is God voor ons.
Ons leven hier wordt gedragen door de kracht en de genade van God! Maar dat niet alleen, het is ook een teken voor de hele wereld, dat ook zij onze God, de God van Israël moeten eren. Er is geen andere God dan Hij. We lezen dan ook in het begin van het volgende hoofdstuk dat bij de vijanden van Israël de moed in hun schoenen zakt.
Maar er is nog een hoop stenen. Midden in de Jordaan, ook straks als het water weer gaat stromen. Misschien moet je zeggen dat niemand die stenen meer zal zien, alleen God en alleen het water. Onzichtbaar voor Israël en voor ons houdt de hemel in gedachten dat de Heere altijd weer een weg baant waar geen weg is. God weet als geen ander dat Hij de God van Israël is en de vijand weet dat ten diepste ook.
En dan is er nog een teken, we blijken in de tijd van Pasen te zijn gekomen en voordat het grote feest gevierd wordt, worden de mannen van Israël, de nieuwe generatie besneden. Dat was in de woestijn nog niet gebeurd blijkbaar. Allemaal krijgen zij het teken van het verbond van God met Israël. Het lijkt wel alsof daarmee de exodus voltooid is, want de Heere zegt tegen Jozua dat hij de plaats waar ze zijn Gilgal moet noemen, omdat nu de Heere de smaad van Egypte afgewenteld heeft van Zijn volk.
Dat is dus het op een-na-laatste voordat de grote maaltijd gevierd wordt (Jesaja 25). De Heere die de smaad en de verguizing en de Jodenhaat voorgoed doet stoppen.
God is trouw.
En zo gaan we gewoon door.
Meer in deze Bijbelstudiereeks
Bijbel
Bijbelstudie: God is Trouw
14 augustus 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (15)
Ik had eigenlijk boven deze aflevering willen zetten: We gaan gewoo...
Bijbel
Bijbelstudie: God is Trouw
31 juli 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (14)
Eindelijk staat het volk Israël voor het beloofde land. Mozes is he...
Bijbelstudie: God is Trouw
Bijbel
17 juli 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (13)
Houdt God niet gewoon van alle mensen? Waarom doen we dan zo bijzon...
Bijbelstudie: God is Trouw
Bijbel
3 juli 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (12)
We gaan naar het volgende boek van de Bijbel: Deuteronomium. Daar v...
Bijbelstudie: God is Trouw
Bijbel
20 juni 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (11)
De profeet Bileam mag Israël niet verwensen. Hij kan dat ook niet e...
Bijbelstudie: God is Trouw
Bijbel
5 juni 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (10)
We lezen verder in het boek Numeri en komen daar de prachtige zegen...
Bijbelstudie: God is Trouw
Bijbel
22 mei 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (9)
Het brengen van offers komt in alle religies voor en het hoort ook ...
Aanbevolen artikelen
Bijbel
Bijbelstudie: God is Trouw
31 juli 2025
Bijbelstudie: God is Trouw (14)
Eindelijk staat het volk Israël voor het beloofde land. Mozes is he...
.jpg?width=0&format=jpeg&signature=c65f40e50f5174815dba681355dd40e20818a2f9)
Bijbel
22 juli 2025
De smaad van Israël
Dat Israël verguisd wordt, is een Bijbels gegeven. In de theologie ...
-94726.png?width=0&format=jpeg&signature=7c98145438fa6d4be582cc9e19cadb4816001c6d)
