Deze week werd ik weer eens op mijn plek gezet. Ik moest een interview afspreken met een Palestijnse vrouw en ik stuurde haar een WhatsApp met de vraag wanneer ik haar het beste kon bellen. Nadat we een datum hadden geprikt en ons gesprek hadden beëindigd, kreeg ik een uur later nog een mededeling van haar.

‘Joanne, ik ben een Arabische vrouw en als je mij begroet met een Boker Tov (wat goedemorgen betekent in het Ivriet) dan klopt dat niet. Wij Arabieren begroeten elkaar met Sabah Elkahayr.’ Ze had gelijk en ik beloofde dat ik haar voortaan in het Arabisch zou begroeten. Ik voegde eraan toe dat ik hoopte dat ze me nog meer woorden zou leren.

Huisarts

Vanmorgen moest ik voor iets heel kleins naar de dokter. Zijn drukke praktijk is in een dorp hier vlakbij. Nadat we mijn ‘iets heel kleins’ hadden doorgenomen, vroeg hij me wat ik ook al weer deed voor werk. Op mijn ‘ik ben journalist en schrijver en ik werk vooral voor Nederlandse media’, begon hij te schateren. ‘Ah, nu begrijp ik het’, zei hij met een brede grijns achter zijn mondkapje. ‘Daarom word ik steeds gebeld uit Nederland, je schrijft natuurlijk overal hoe goed ik ben.’

Ik beloofde dat ik over hem zou schrijven en daar moest natuurlijk een foto bij. Mag ik u voorstellen: mijn huisarts: de liefste, beste, grappigste en geduldigste arts die ik ken. En vooral dat laatste is bij mij als patiënt hard nodig. Hij is een Druus en woont in een Druzendorp hier niet ver vandaan.

Komt u ook?

Over de verschillende bevolkingsgroepen, hoe we samenleven en over de uitdagingen die we dagelijks tegenkomen, houd ik drie lezingen voor Christenen voor Israël. Ik hoop u op één van de avonden te mogen begroeten. Mocht u mijn boek 'Over Grenzen' nog niet gekocht hebben, dan is dat daar mogelijk en dan zal ik er uiteraard een persoonlijke boodschap in schrijven. U kunt zich opgeven voor één van deze drie avonden via de knoppen hieronder!