Ik zal nooit mijn eerste bezoek aan het land Israël vergeten. Ik kwam uit Brooklyn, New York, voor een leerprogramma van zes maanden in een jesjiva in Jeruzalem, waar ik mijn middelbare schoolstudie kon afronden. Nadat mijn vliegtuig was geland op Ben Gurion Airport, liep ik snel naar de uitgangstrap van het vliegtuig. Toen mijn voeten de grond van Israël raakten, boog ik mij onmiddellijk voorover en kuste ik de heilige grond van mijn vaderland, terwijl ik de zegen reciteerde. Ik voelde me thuis en mijn ziel was in totale gelukzaligheid.

Vanaf dat moment wist ik dat dit de plaats was waar ik voor de rest van mijn leven zou zijn. Veel Joden die niet het geluk hebben om in hun leven naar het land Israël te kunnen verhuizen, zorgen er in ieder geval voor om daar begraven te worden. Dat gebruik is gebaseerd op de handelwijze van onze voorvaders Jakob en Jozef die, hoewel zij gedwongen waren een deel van hun leven buiten het land Israël door te brengen, ervoor zorgden dat zij in het land begraven werden (Genesis 47:29 en 50:25).

Waarom zo speciaal?

Waarom is het land Israël zo speciaal voor het volk Israël? Het volk Israël kan zich nooit losmaken van het land. Een Jood moet in het land Israël wonen, in tegenstelling tot aanhangers van andere religies, die niet afhankelijk zijn van een bepaalde geografische locatie om aan hun religieuze eisen en overtuigingen te voldoen. Niet alleen zijn er vele wetten van de Thora die alleen binnen de grenzen van Israël gelden, zoals de wetten rond de eredienst of het Sjabbatsjaar, maar alleen al het wonen in het land is volgens de Thora een verplichting voor elke Jood! De Thora, het volk en het land zijn onafscheidelijk. “En u moet het land in bezit nemen en daarin wonen, want Ik heb u dat land gegeven om het in bezit te nemen” (Numeri 33:53).

Universele rol

Om te begrijpen waarom dit zo is, moeten we beginnen bij het begin, wanneer G-d Abraham op pad stuurt om een verblijf op te richten in het land Israël. “De Heere nu zei tegen Abram: Gaat u uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden” (Genesis 12:1-3).

“U zult niet meer Abram heten, maar uw naam zal Abraham zijn, want Ik zal u vader van een menigte van volken maken” (Genesis 17:5).

De twee bovenstaande bronnen lijken met elkaar te botsen. In Genesis 12 zegt G-d tegen Abraham dat hij zijn huis moet verlaten en naar een ander land moet gaan waar hij een volk zal worden. Daarmee moet hij zich afscheiden van de wereld waarin hij leeft. Aan de andere kant geeft G-d in Genesis 17 Abraham een universele rol als ‘vader van het volk’ of zoals de beroemde Joodse commentator Rashi (1040-1105) schrijft – ‘een vader van de hele wereld’. Met zo’n universele rol zou het logischer zijn voor Abraham om een Thora-academie op te zetten in Mesopotamië, dat in die tijd het centrum van de wereldbevolking was, wat het voor hem gemakkelijker zou maken zoveel mogelijk mensen te bereiken. Dat is inderdaad precies de boodschap die G-d ons hier leert.

Het succes van de universele rol van Israël kan alleen worden bereikt vanuit het land Israël. Abraham moet een onafhankelijk land oprichten dat een licht zal zijn voor alle volken, een voorbeeld om na te volgen. De hele wereld zegenen kan alleen vanuit Sion. We zien dat de volken naar het land Israël zullen komen om daar onderricht te ontvangen (Jesaja 2:3). Kortom, het is het goddelijke plan dat de natie Israël een ideale samenleving laat vestigen binnen de haar door de Thora aangewezen grenzen, van waaruit zij de wereld zal leiden naar Tikoen Olam, het herstel van de hele wereld.

Na de verwoesting van de eerste en tweede tempel, toen Israël in ballingschap moest, was het altijd duidelijk dat het leven buiten het land als een abnormale situatie werd beschouwd. Een onuitroeibare vlam van passie om naar huis terug te keren, brandde altijd in het hart van het volk. Wij zijn gezegend om in deze bijzondere tijd te leven, waarin wij getuige zijn van de vervulling van de profetieën over Israëls terugkeer naar het land. De staat Israël is weer tot leven gekomen!

Lees ook: Alija maken is niet gemakkelijk

Dit is een ingekort artikel uit het blad Profetisch Perspectief, een kwartaalblad met verdiepende artikelen en Bijbelstudies over Israël. Meer info over Profetisch Perspectief?