Het ruim driehonderd pagina’s tellende rapport Debunking the Genocide Allegations: A Reexamination of the Israel-Hamas War (2023-2025) onderzoekt de periode van 7 oktober 2023 tot en met 1 juni 2025. De onderzoekers zijn verbonden aan instellingen als de Universiteit van Tel Aviv en de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, en gespecialiseerd in rechtsgeschiedenis, complexe conflictgebieden, stedelijke oorlogsvoering en kwantitatieve analyse.

Opzettelijk honger gecreëerd?

Volgens het rapport is een van de meest voorkomende beschuldigingen, namelijk dat Israël de bevolking van Gaza bewust uithongert, niet houdbaar. Uit cijfers blijkt dat er in 2022 gemiddeld 292 vrachtwagens per dag Gaza binnenkwamen, waarvan slechts 73 met voedsel beladen waren. Er zouden in dat jaar geen aanwijzingen zijn dat er sprake was van een wijdverspreide hongersnood. Integendeel: in de jaren voor 2023 steeg de levensverwachting en daalde het kindersterftecijfer, volgens de onderzoekers.

Tijdens de oorlog leverde Israël volgens het rapport dagelijks meer dan honderd vrachtwagens met voedsel tot maart 2025. Tijdens het staakt-het-vuren begin dit jaar liep dat aantal zelfs op tot zeshonderd vrachtwagens per dag — aanzienlijk meer dan de 73 vrachtwagens per dag van vóór 2023. Hoewel de onderzoekers het besluit van Israël om tussen maart en mei de humanitaire hulp stil te leggen sterk afkeuren, stellen zij dat er voldoende voedsel aanwezig was in Gaza om tot eind juli mee rond te komen. Het probleem was volgens hen dat Hamas en andere gewapende groeperingen grootschalig hulpgoederen plunderden.

Opzettelijk gedood?

Ook de bewering dat het Israëlische leger opzettelijk grote aantallen Palestijnen zou hebben vermoord, wordt door het rapport weersproken. Op basis van militaire geschiedenis en vergelijkingen met andere conflicten stellen de onderzoekers dat er geen bewijs is voor grootschalige, geplande moordpartijen op burgers. Zulke massamoorden laten altijd forensisch bewijs achter — zoals tijdens de Tweede Irak-oorlog, de strijd tegen ISIS in Mosul en het bloedbad van 7 oktober. In Gaza is dergelijk bewijs niet gevonden, zo beargumenteren de onderzoekers, ondanks dat dit conflict behoort tot de meest gedocumenteerde ter wereld.

Daartegenover wijzen de onderzoekers erop dat het Israëlische leger juist maatregelen heeft genomen om het aantal burgerdoden te beperken. Zo werden burgers vooraf gewaarschuwd om te evacueren en werden er ‘safe zones’ aangewezen. Israël is vaak beschuldigd van aanvallen op deze veilige zones, maar het rapport stelt dat zulke zones alleen kunnen werken als beide partijen zich aan afspraken houden. Omdat Hamas dit niet heeft gedaan, kon Israël enkel gebieden aanwijzen die “relatief veilig” waren. De onderzoekers stellen dat uit cijfers blijkt dat slechts 2 tot 3,5 procent van de tussen mei 2024 en januari 2025 gemelde dodelijke slachtoffers zich in deze zones bevond. Dit is aanzienlijk minder dan in andere delen van de Gazastrook.

De juiste context

Verder benadrukken de onderzoekers dat de oorlog volgens hen in de juiste context moet worden geplaatst. Het conflict speelt zich af in een sterk verstedelijkte omgeving, waar Hamas burgers als menselijk schild inzet en scholen en ziekenhuizen gebruikt om wapens op te slaan of raketten af te vuren. Onder de Gazastrook ligt bovendien een netwerk van honderden kilometers aan tunnels, wat de militaire situatie extra complex maakt.

De auteurs maken daarbij wel duidelijk dat hun rapport het leed van de burgerbevolking in Gaza op geen enkele manier wil bagatelliseren. Ook sluiten zij niet uit dat er individuele oorlogsmisdaden zijn gepleegd. Hoewel er geen patroon van Israëlische oorlogsmisdaden is gevonden, schrijven zij dat dergelijke incidenten helaas een onvermijdelijk neveneffect zijn van oorlog. Volgens hen moeten degenen die zich eraan schuldig maken voor de rechter komen.