Hoe dan ook, muziek hoort er in Israël helemaal bij. Vorige week maakten we als gezin een prachtige wandeling door een wadi in de woestijn van Judea. We pauzeerden bij een imposante waterval. Enkele jonge vrouwen kwamen iets later op hetzelfde idee. De rugzakken werden uitgepakt en binnen mum van tijd echoden monotone bassen tegen de bergwand. Een verbod op draagbare boosters zou ik best zien zitten…

Israëlische volksdans

Van Israëlische volksmuziek kunnen we als gezin ondertussen zeker genieten. Ik weet niet precies wat deze muziek zo aantrekkelijk maakt, maar het doet wat met je. Vooral onze kinderen vallen moeilijk het zwijgen op te leggen als ze ergens een bekend deuntje horen. Als ze de kans krijgen, zwieren ze bovendien de hele kamer door. Volksdansen is onderdeel van het curriculum op Israëlische scholen…

Muziek hoort er helemaal bij in Israël, zo schreef ik. Het zou me niet verbazen als Israël een van de landen is met procentueel het hoogste aantal musici. Recent nog kregen we een gratis concert van een storingsmonteur van onze internetprovider. Bescheiden vroeg hij of hij even een deuntje mocht spelen op de gitaar van mijn vrouw. Uit alles bleek vervolgens dat we te maken hadden met een professional.  Het woord ‘deuntje’ was op zijn spel bepaald niet van toepassing.

Muziek tijdens Poerim

Een paar weken geleden was het Poerim. Tijdens dit feest schalt de muziek door de stad. Mensen drommen samen op straat en zingen en dansen erop los. Nee, dit gaat orthodoxe Joden niet voorbij. Het was de eerste keer best even knipperen met de ogen, toen ik ze in polonaise over straat zag gaan. Muziek, het is een voertuig van vreugde en blijdschap.

Nog twee ervaringen. Ruim een jaar geleden luisterde ik in de auto naar een lokale zender. Op het menu stond klassieke muziek: de Matthäus-Passion van Johann Sebastian Bach. Terwijl ik manoeuvreerde door het drukke stadsverkeer van Jeruzalem klonk het uit de speakers: ‘Sehet, Jesus hat die Hand, Uns zu fassen, ausgespannt. Kommt!’ Ben ik echt in Jeruzalem?

Ook voor moderne muziek geldt dat tekst en context soms niet helemaal matchen. Blijkbaar gaat het bij muziek toch vooral om de klanken en nemen veel luisteraars de woorden voor lief. Het gebeurde twee geleden in een hamburgerrestaurant. Terwijl ik wachtte op de bestelling -onze kinderen hadden iets lekkers verdiend voor hun schoolrapporten- galmde er gospelmuziek door de ruimte. Gods drie-eenheid werd bezongen. Ik keek om me heen. De overige aanwezigen bleven stoïcijns naar hun telefoon staren.

Muziek, het is een voertuig van vreugde, blijdschap én het Evangelie!