Sinds 7 oktober 2023 zijn er te veel doden en gewonden gevallen. Iedere Israëli is op de een of andere manier geraakt, velen diep getraumatiseerd. En dan zijn er nog de onschuldigen in Gaza, ook zij bestaan, ook zij zijn gebroken.

Te midden van dit alles pakte ik afgelopen week een boek dat me was aangeraden. Ik dacht dat het een ontspannende roman zou zijn, maar het bleek te gaan over de periode rond 1492 in Spanje: de Inquisitie. De afschuwelijke moorden en wreedheden van toen, waarbij vele Joden en Moren omkwamen, raakten me diep. Natuurlijk weet ik dat de wereld altijd vol tragedies en geweld is geweest. Misschien raakte het me nu meer, omdat ik al twee jaar midden in een afschuwelijke spiraal van geweld zit, waar ik eigenlijk zo weinig aan kan doen.

Het lukt me niet goed om mijn gedachten te ordenen. De vreugde, het verdriet en de onmacht, alles lijkt tegelijk aanwezig. Soms is het genoeg om eenvoudigweg te erkennen dat de wereld complex en soms wreed is, en dat wij daarin allemaal proberen onze weg te vinden, te midden van chaos en verdriet.

Het is Soekot, de viering van de verbinding tussen het volk Israël en het land. Dit feest herinnert ons eraan dat, hoe tijdelijk en onzeker onze omstandigheden ook zijn, de unieke band tussen het volk Israël en G’d eeuwig blijft. Ongeacht welke stormen ons treffen, geven het land, zijn vruchten en onze handen betekenis aan het hier en nu.

In vertrouwen. In gebed.