Samuel Solnik

De in 1910 in Polen geboren Jood studeerde tandheelkunde in Parijs toen de Nazi's Frankrijk binnenvielen.

Hij vervolgde zijn studie in Zwitserland en opende in 1940 een praktijk in Jeruzalem. Hier vond hij een document dat voor hem het bewijs was van een jarenlang familiegerucht. De Solniks zouden afstammen van Don Izak Abarbanel, de grote staatsman, filosoof en Bijbelse commentator, die in de 15e eeuw penningmeester van de Portugese koning was. Deze Abarbanels claimden afstammelingen te zijn van het huis van David. Voor Samuel een overduidelijk bewijs dat hij recht op de troon had.

In Mandaat Palestina (toen al!) liepen de politieke meningen zeer uiteen. Solnik probeerde de heethoofden ervan te overtuigen dat zij hun tijd verdeden met hun eindeloze politieke gekrakeel. Hij was de perfecte kandidaat om de hergeboorte van Joodse onafhankelijkheid in het oude thuisland te overzien. Samuel had zelfs een koninklijk wapen klaar: een brullende leeuw van Juda onder een kroon met de Davidsster.

Zijn in 1942 uitgegeven boek legde de oorsprong van zijn achternaam ‘Solnik’ uit: een familietak had zich in Saloniki (Griekenland) gevestigd.

Weinig succes

Solnik gedroeg zich als een Europese aristocraat, droeg dure pakken en gebruikte brylcreem in zijn haar. In een tijd dat auto’s zeldzaam waren in Jeruzalem, reed hij in een dure auto. De plaatselijk bevolking beschouwde hem als een curiositeit.

In hun Rehavia huis organiseerde het echtpaar Solnik overdadige feesten voor de Hebreeuwse elite, waaronder veel ministers. Ook al vond de plaatselijke pers hem amusant en schreven de roddelbladen regelmatig over Solnik, had hij weinig succes in het overtuigen van zijn mede Joden dat ze een koning nodig hadden.

De droom valt in duigen

In 1946 droeg Samuel zijn driejarige zoon als kroonprins voor aan het Anglo-Amerikaanse comité. Met Ben Goerion als minister-president zou Solnik met nog twee mannen dan als tijdelijke regenten fungeren. Het Comité was niet onder de indruk.

In 1949 stuurde de troonpretendent een felicitatietelegram naar president Chaim Weizmann, waarmee hij, als het ware, afstand deed van de claims op de troon. De tandarts verhuisde zijn kliniek naar Netanya waar hij zich op zijn postzegelverzameling stortte. Na ruim 20 jaar in Canada gewoond te hebben keerde hij in 1969 terug naar Israel. Twee jaar later was er voor de man die ervan droomde Israëls koning te worden geen staatsbegrafenis, maar een eenvoudig graf.

“De HEERE zal Koning worden over heel de aarde. Op die dag zal de HEERE de Enige zijn en Zijn Naam de enige.” Zacharia 14:9 HSV