Archeologische vondst

Er is nu een belangrijke vergelijkbare historische vondst die twee weken geleden de gemoederen in Israël de wereld beroerde. Er werden fragmenten van antieke Bijbelrollen en andere schatten in de grotten langs de Dode Zee gevonden. Velen noemen dit Israëls grootste archeologische vondst sinds de Dode Zeerollen. De naam van de archeoloog die de leiding over de opgraving had, dr. Eitan Klein, is inmiddels een begrip in Israël. Hij kreeg de eretitel ‘Indiana Jones’, vanwege de gewaagde actie van hem en zijn team die nodig was om de Bijbelrollen te redden.

De fragmenten werden ontdekt als een Hollywood-waardig verhaal van samenzwering. Dr. Klein bracht alles in kaart met een fascinerende combinatie van het verzamelen van informatie van Bedoeïenen-spionnen, hypermoderne technologie, en het nodige pure lef om honderden meters boven de afgrond bungelend de ingang van de grotten te bereiken.

Antiekrovers

Voordat de eerste schep de grond in ging, zetten Klein en de IAA; de Israëlische Antiquiteiten Autoriteit, een netwerk van Bedoeïenen-informanten op, om inlichtingen te ontfutselen over de diefstal van Israëlische antiquiteiten. Klein moest, ondanks de loyaliteit van Bedoeïenen aan hun stam, niet alleen informatie persen uit veroordeelde antiekdieven. Hij moest ook samenwerken met de Israëlische politie, Interpol en zelfs de FBI. Dit om dat geplunderde artefacten uiteindelijk terecht kunnen komen in musea ver weg, zoals Parijs, Londen en New York.

Na het verzamelen van de noodzakelijke informatie, gebruikte Klein een “luchtvloot” van drones, die met zo’n fijne resolutie konden fotograferen, dat het mogelijk was alle details van de grotten tot op ’n verbluffende 1 centimeter in kaart te brengen. De allernieuwste hightech drones hadden een totaal zelfstandig operationele instelling, waardoor geen internet nodig was. Dit is een absolute noodzaak om een ontoegankelijke, meedogenloze woestijn in kaart te brengen. Dankzij deze “luchtvloot” van drones werd een 6000-duizend jaar oud gemummificeerd meisje ontdekt, zelfs al voordat de opgraving maar was begonnen.

Horror-grot

De focus van de opgravingen was de “Horror-grot”, zeventig jaar geleden zo genoemd, toen hier dertig huiveringwekkende skeletten uit de Bar Kochba-periode werden gevonden. De grot, genesteld aan de rand van de afgrond, was het verblijf van Joden in opstand, die zich schuilhielden voor de gewelddadige Romeinen, totdat ze, als ratten in de val uiteindelijk van honger omkwamen.

Ook de laatste vondsten dateren van de Bar Kochba opstand in 132 na Christus. De meeste fragmenten zijn van de boeken van de profeten Zacharia en Nahum. In tegenstelling tot de Dode Zeerollen en de fragmenten die eerder ontdekt waren uit de Bar Kochba periode (waarin de leider vraagt om een lulav [= een bundeltje symbolische takken] om het Loofhuttenfeest te vieren), waren deze nieuw ontdekte fragmenten niet in het Hebreeuws, maar allemaal in het Grieks geschreven, behalve de lettercombinatie van de vier-letterige Hebreeuwse Naam van de allerheiligste God. Een Naam, zo heilig, dat die zelfs vandaag niet-uit-te-spreken wordt weergegeven door het Joodse volk, uit angst Zijn Naam te ontheiligen.

Het is opmerkelijk dat, ondanks dat Grieks de voertaal zou kunnen zijn geweest, Joden er op stonden, de onuitsprekelijke Naam in het Hebreeuws te schrijven. Ongeacht de cultuur van overheersers, was de God van Israël, altijd de God van de Hebreeërs. Zodanig zelfs, dat toen het gewelddadige Romeinse Rijk besloot het Joodse volk uit te roeien, het hardnekkig achter haar geloof bleef staan.