UNRWA heeft de ideale omstandigheden gecreëerd voor het ontstaan van moorddadige terroristische groeperingen, van Zwarte September, die de gruwelijke slachting uitvoerde op Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen van München in 1972, tot Hamas. Iedereen die echt geeft om het uitstippelen van een pad naar echte vrede in het Midden-Oosten zou er alle belang bij moeten hebben om ervoor te zorgen dat UNRWA wordt ontmanteld.

Zeven decennia geleden, toen wereldrijken ineenstortten en nieuwe staten ontstonden om de voormalige keizerlijke landen te vervangen, werden tientallen miljoenen mensen vluchteling toen ze over de nieuw afgebakende grenzen vluchtten. Deze vluchtelingen vestigden zich allemaal op de plaatsen waar ze naartoe vluchtten (meestal nieuwe landen met een vergelijkbare etnische samenstelling als de vluchtelingen) of op nieuwe plaatsen.

In Korea vestigde het tijdelijke VN-agentschap UNKRA 3,1 miljoen oorlogsvluchtelingen, minstens drie keer zoveel als de Arabische vluchtelingen uit de Arabisch-Israëlische oorlog van 1947-1949, met een derde van het budget van UNRWA. De organisatie voltooide haar werk binnen een paar jaar en sloot haar deuren.

Maar de Arabische vluchtelingen die vandaag de dag bekend staan als Palestijnen, weigerden elke vorm van vestiging, omdat ze wisten dat dat zou betekenen dat de oorlog voorbij is en dat de Joodse staat daarmee gelegitimeerd zou worden. De Arabische vluchtelingen waren vastbesloten om, zelfs toen een staakt-het-vuren met de Arabische staten een einde maakte aan de oorlog, te blijven vechten om ervoor te zorgen dat de Joodse staat ongedaan zou worden gemaakt. Zichzelf als eeuwige vluchtelingen handhaven werd een van de belangrijkste wapens in de totale Arabische oorlog tegen de Joodse staat.

Nadat het agentschap er niet in slaagde om ook maar één Arabische vluchteling te hervestigen, wilden de financiers van UNRWA, de VS en het VK, het agentschap sluiten, maar de Arabische landen wilden daar niets van weten. Omdat onmiddellijke hulp niet langer nodig was, ontwikkelde de UNRWA een uitgebreid onderwijssysteem dat door de Arabische vluchtelingen zelf werd beheerd en waarin een nieuw Palestijns nationalisme ontstond dat Arabieren die in Jordanië, Syrië, Libanon en Gaza woonden, verenigde rond de doelstellingen van wraak en "terugkeer".

Veertig procent van de vluchtelingen woont op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. Volgens hen leven ze in Palestina. Ze zijn er geboren en wonen er. Zij zijn geen vluchtelingen en hebben geen behoefte aan hervestiging. Nog eens veertig procent is burger van Jordanië en is in dat land geboren. Nergens ter wereld is een burger van een land, geboren in dat land, op de een of andere manier een vluchteling van een ander soeverein land. De resterende twintig procent staat geregistreerd in Syrië en Libanon. Recente gegevens tonen aan dat de meesten van hen deze landen al lang verlaten hebben.

UNRWA en de Palestijnse "vluchtelingen"-kwestie zijn geen marginale aspecten van het conflict. Ze vormen de kern van het conflict en de reden voor het voortduren ervan. De UNRWA is een van de belangrijkste krachten geweest om ervoor te zorgen dat de afwijzing van Israël nooit eindigt. Als vredesactivist op lange termijn begrijp ik dat de oorlog niet kan eindigen als er een organisatie is, gesteund door Canada en andere Westerse mogendheden, die er alles aan doet om ervoor te zorgen dat het doorgaat.

Einat Wilf is een voormalige inlichtingenofficier van de IDF en lid van de Knesset, is co-auteur van The War of Return: How Western Indulgence of the Palestinian Dream Has Obstructed the Path to Peace (2020).

Dit artikel is een samenvatting van een artikel in de National Post Canada en met toestemming van de auteur overgenomen.