Sommigen stellen dat Jodendom en Sion losgekoppeld kunnen worden, dat men het land Israël politiek of zelfs religieus kan afwijzen zonder af te doen aan de Joodse identiteit. Maar wie de Tenach (Bijbel) serieus neemt en het eeuwenlange Joodse gebed, lijden en verlangen naar het land Israël kent, weet dat dit theologisch, historisch en moreel onhoudbaar is.

Hieronder geef ik tien Bijbelse redenen waarom het Jodendom en Sion onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn:

1. Het verbond met Abraham (Genesis 12 en 15)

G’ds eerste verbond met het Joodse volk begon met een geografische belofte: "Gaat u uit uw land... naar het land dat Ik u wijzen zal." (Genesis 12:1). Het land is geen bijzaak. Het is het decor én de bestemming van de Joodse missie. In Genesis 15 wordt dit bekrachtigd met de toekenning van het land aan de nakomelingen van Abraham. Zonder dit land is het verbond incompleet.

2. Isaac en Jakob: erfgenamen van het land (Genesis 26:3; 28:13)

G’d herhaalt de belofte expliciet aan zowel Isaac als Jakob. Hij bindt hun nageslacht aan het land. Israël is dus niet slechts ‘een optie’ voor het Joodse volk, maar het is zijn erfdeel, gegeven door G’d zelf.

3. De Tien Geboden en de Sinaï-ervaring (Ex. 19-20)

Hoewel de Thora buiten het land Israël werd gegeven, is het hele doel van de uittocht uit Egypte de intocht in het beloofde land. "Ik ben uw G’d, Die u uit het land Egypte geleid heeft om u het land Kanaän te geven" (Leviticus 25:38). De Thora is bedoeld om geleefd te worden in Israël.

4. De mitswot (geboden) zijn landgebonden

Een aanzienlijk deel van de 613 geboden geldt alleen in het land Israël (zoals het zevende Sjabbatjaar, de landbouwheffingen enz.). De vervulling van de Joodse wet is dus alleen in Israël optimaal mogelijk. Het land is geen decor, maar een medespeler in het religieuze leven.

5. De profeten: Israël als G’ddelijke bruid (Hosea, Jesaja, Ezechiël)

De profeten spreken over het land niet alleen als erfdeel, maar als een levend, heilig wezen. In Jesaja 62 heet het: “Omwille van Sion zal ik niet zwijgen.” G’d zelf is de eerste zionist. In Ezechiël 36 wordt de terugkeer van het volk naar het land als voorwaarde gezien voor de geestelijke vernieuwing van het volk.

6. Psalm 137: 'Als ik u vergeet, Jeruzalem'

Deze psalm, geschreven in ballingschap, drukt het Joodse heimwee naar Sion krachtig uit. Het is onmogelijk Joods bewustzijn te hebben zonder Jeruzalem in het hart. Geen enkele andere natie bidt al 2.000 jaar drie keer per dag voor een fysieke terugkeer naar een specifiek land.

7. Ezra en Nechemja: herstel is G’ddelijke wil

Na de Babylonische ballingschap kwamen Ezra en Nechemja niet alleen terug om te bidden – zij herbouwden de Joodse staat. Ezra 1 opent met de G’ddelijke oproep via Kores, koning van Perzië, om de tempel in Jeruzalem te herbouwen. Dit is zionisme voordat de term bestond.

8. Ezechiël 37: de twee stokken worden één in het land

De profeet ziet hoe Juda en Israël (de twee koninkrijken) zullen terugkeren naar hun land en daar als één volk onder één koning zullen leven. Deze eenwording is verbonden aan fysieke terugkeer. Er is geen terugkeer naar Parijs of New York, maar naar Sion.

9. De ballingschap is een straf en zeker niet ideaal (Deuteronomium 28, Leviticus 26)

De Thora stelt dat verstrooiing een straf is. Alleen het land Israël is zegen. Wie het verwerpen van Israël als een deugd presenteert, draait het hele Bijbelse wereldbeeld om. De ballingschap is een omstandigheid, geen roeping.

10. 'Volgend jaar in Jeruzalem' – eeuwenoud zionisme

Joden bidden driemaal daags voor de terugkeer naar Jeruzalem. Elke Sjabbat, elk Pesachfeest, elke bruiloft eindigt met de hoop op Sion. Dat is geen folklore. Dat is identiteit. Als je als Jood weigert om Sion zelfs maar als ideaal te omarmen, dan wijs je een essentieel deel van je religieuze erfgoed af.

Wie vandaag beweert dat het Jodendom losstaat van Israël, verbreekt niet alleen de band met het land, maar ook met de tekst, de traditie en de tranen van zijn volk. Zionisme is niets anders dan de praktische uitdrukking van eeuwenoude Joodse hoop. Je hoeft geen aanhanger te zijn van elke Israëlische regeringspolitiek om zionist te zijn. Maar wie Israël als concept verwerpt, wie ‘from the river to the sea’ roept, werpt een Bijbels erfgoed overboord dat in Genesis begint en in Zacharia eindigt.

Zonder Sion is het Jodendom niet compleet. Zonder Israël is er geen toekomst voor het volk dat zijn G’d dient in Jeruzalem.