Hoe is het om ambassadeur te zijn van het beloofde land?

"Het is een interessante en ook een accurate titel. Het is een heel ander verhaal om ambassadeur van Israël te zijn, dan van enig ander land ter wereld. Vanwege de Holocaust, de geschiedenis en de Bijbel, maar ook vanwege alles wat gebeurt vandaag. Het is een roeping. Het is anders dan ambassadeur van Nederland of België zijn. Dat gaat meer om het promoten van economische en culturele samenwerking, of samenwerking tussen overheden. Voor ons is het een roeping. We zijn maar een klein volk. Een Israëlische ambassadeur is altijd in de minderheid. Als je het hebt over het Midden-Oosten: er is een grote meerderheid van Arabische ambassades. Je hebt het dan over 25 of 30 tegen één. De legitimiteit van Israël staat altijd ter discussie. Israël is het enige land dat fysiek wordt aangevallen, maar ook haar bestaansrecht wordt in twijfel getrokken. Je hebt de boycotbeweging die Israël wil boycotten. Dat gebeurt tegen geen enkel land ter wereld. De VN-mensenrechtenraad richt zich eenzijdig tegen Israël. Deze instellingen focussen zich altijd op Israël, de enige democratie in het Midden-Oosten. Dus het is altijd een gevecht, het is niet iets wat je ontspannen doet."

U wordt constant beveiligd als ambassadeur van Israël. Hoe voelt dat?

"Het is heel jammer dat de ambassadeur van Israël, of eigenlijk elke inwoner van Israël, een doelwit is. Ik vind het verdrietig dat het in de wereld die kant op gaat. Het is ook onhandig op persoonlijk vlak, want alles moet van tevoren gepland worden. Je kunt niet spontaan iets gaan doen. Een fietstochtje bijvoorbeeld moet van tevoren afgestemd worden met de beveiliging. Ik word niet beperkt in dingen, maar alles moet wel geregeld worden. Ik ben persoonlijk nooit bedreigd, tenminste niet waar ik weet van heb. Ik ben nooit zelf geconfronteerd met antisemitisme dat tegen mij gericht was. Ik heb wel veel antisemitisme gezien, maar niet direct tegen mij. Misschien omdat mensen het niet tegen mij durven zeggen, omdat ik de rol van diplomaat heb."

Heeft u het wel eens moeilijk gevonden om het beleid van de Israëlische regering te vertegenwoordigen, ook al bent u het er misschien niet mee eens?

"Nee. Ik ben natuurlijk een persoon met een mening. En zoals elk mens sta ik niet los van mijn gevoelens en gedachten. Maar het hoort bij de baan. Het is als een advocaat. Die vraagt zich ook niet constant af: is de man die ik verdedig schuldig of niet? In dat opzicht sta ik daar los van. Als de overheid verandert dan is dat voor mij geen probleem. Daarbij: elke overheid vaart min of meer dezelfde koers. Als je vecht om je voortbestaan, dan maakt het niet zoveel uit welke overheid aan de macht is. Dus dat is voor mij geen intern conflict. Ik vind niet alles leuk wat in Israël gebeurt, maar dat hangt niet af van de regering. Ik ben al dertig jaar diplomaat, dus ik doe dit al lang. Het is voor mij een tweede natuur geworden."

Wat vindt u van de Nederlandse politiek, hoe ze over Israël denken?

"Toen ik opgroeide was het beter, in de jaren ‘70. Ik zie het als de wittebroodsweken. Na de oorlog van 1973, kondigden de Arabische landen de olieboycot af. De relatie was toen heel goed tussen Nederland en Israël. De relatie nu is ook goed, maar meer normaal Europees. Het is geen liefdesband meer, maar de relaties zijn goed op vlak van handel en politiek. Rutte en Netanyahu hebben een goede relatie, Ashkenazi en Blok ook. Maar als je het vergelijkt met de jaren ‘70, dan is het niet meer zoals toen. De relatie is gerijpt. Sommige besluiten van de overheid en het parlement zijn positief. Bijvoorbeeld om het aantal anti-Israël-resoluties in de VN te verminderen. En Nederland was één van de eerste landen die Hezbollah als geheel als terroristische organisatie beschouwde, en geen onderscheid maakte tussen de politieke en militaire tak. Ook nu nog zie je voorbeelden: Nederland geeft geen directe subsidie meer aan de Palestijnse Autoriteit, omdat zij terroristen in de gevangenis betalen. De Palestijnse Autoriteit geeft een bonus op het vermoorden van Israëli’s: hoe hoger de gevangenisstraf, hoe hoger de uitkering. Een deel van het budget van de Palestijnse Autoriteit wordt betaald door andere landen. Dus indirect betekent het dat die landen meebetalen aan salarissen voor gevangenen die Israëli’s hebben vermoord. Dat is bizar, en daarom ben ik blij dat Nederland is gestopt met die betalingen."

Gaat u wel eens in discussie over Israël met ambtenaren en ministers?

"Ik denk niet dat ik ze kan overtuigen. Ik kan ze uitleggen wat het Israëlische standpunt is. Mensen overtuig je niet snel, ze zijn altijd sceptisch. Ik ben natuurlijk ook niet objectief, ik ben pro-Israël. Maar ik probeer wel objectief te zijn door de andere kant te laten zien. Je moet alle kanten bekijken. Als de Palestijnen ons hadden uitgedaagd door instituties te creëren die stabiel zijn, dan hadden we daarmee moeten omgaan. Maar dat doen ze niet. Ze betalen terroristen, ze gaan om tafel zitten met Hamas. Dus het is een hele complexe kwestie. Ik denk trouwens dat veel politici, speciaal in Europa, elkaar napraten. Ze hebben het allemaal over de tweestatenoplossing, de grenzen van 1967. Maar ze weten ook dat dit niet realistisch is op dit moment. Op dit moment zijn de omstandigheden ter plekke niet toereikend om twee staten te hebben die stabiel, veilig en welvarend zijn."

Verschillende landen verhuizen hun ambassades naar Jeruzalem. Wat betekent dat?

"Als je het mij vraagt: Het feit dat de meeste ambassades níet in Jeruzalem zijn, is een enorme hypocrisie van de wereld. Ze waren er, en ze zijn weggehaald in de jaren ‘80. Het is een enorme hypocrisie. In Europa zeggen ze dat Oost-Jeruzalem de hoofdstad van een Palestijnse staat moet worden. En West-Jeruzalem is dan van Israël. Dus landen zouden er absoluut geen probleem mee moeten hebben om hun ambassades in West-Jeruzalem te plaatsen. Als je het mij vraagt hoeft het niet alleen in West-Jeruzalem, maar dat is mijn mening. Maar ook dat doen ze het niet. Sommige Europese landen hebben in Oost-Jeruzalem consulaten voor de Palestijnen. De hoofdstad van Israël is Jeruzalem, en de hoofdstad van de Palestijnen is Ramallah. Dus ze werken voor Ramallah, maar zetten hun kantoor in Oost-Jeruzalem. Voor de Israëlische kant werken ze in Jeruzalem, maar zetten hun kantoor in Tel-Aviv. Het is iets belachelijks, en heel hypocriet. Eén van de rechten van een land is om zelf je hoofdstad te bepalen. Nederland besloot dat Amsterdam de hoofdstad is, en het parlement zetelt in Den Haag. Dat is opmerkelijk, maar het is jullie beslissing. Landen moeten zich daarnaar voegen. Ik vind het onbeleefd en onvriendelijk dat de meeste landen hun ambassades niet in Jeruzalem hebben geplaatst."

Wat is uw boodschap aan de vrienden van Israël?

"Ik denk dat uw steun en vriendschap voor Israël heel belangrijk is. Dat is niet te beschrijven. Jullie fysieke steun, en het feit dat jullie klaarstaan om Israël te steunen is onmisbaar voor het voortbestaan van dat kleine Joodse landje, de enige Joodse staat ter wereld. We leven in heel moeilijke omstandigheden. Dus ga door met jullie werk en jullie steun, we waarderen het en we hebben het hard nodig."