Hoe kijk jij naar de gesloten deal en het vrijkomen van de gijzelaars?

“De dag van de vrijlating was een dag van intense vreugde, een dag waar wereldwijd heel veel mensen naar uit hebben gezien en voor hebben gebeden. Als je denkt aan de mensen die zo lang in onzekerheid hebben geleefd over het lot van hun geliefden en dat ze nu herenigd zijn, dat is natuurlijk prachtig om te zien. Voor Joden is het leven in deze wereld altijd al een zaak geweest van ‘to be or not to be’, en dat was nu ook weer zo. Maar de gijzelaars zijn niet vergeten, en als je dan die beelden ziet, de liederen hoort die gezongen worden, de gebeden die klinken, dan is die blijdschap heel ontroerend.”

Die deal is toch best wonderlijk, met al die Arabische landen aan boord. Hoe kijk jij als voormalig politicus er tegenaan?

“Qatar en Turkije hebben het minste baat bij een goede band met Israël, dus dat zijn de landen die op de grootste afstand zaten. Saoedi-Arabië zal zich officieel niet duidelijk pro-Israël uitspreken, maar we zien daar wel een sluimerend verlangen om – net als de andere Golfstaten die de Abrahamakkoorden gesloten hebben – Israël te erkennen. Egypte en Jordanië hebben natuurlijk al lang geleden vrede met Israël gesloten. In Syrië zit nu een bewind dat een recent jihadistisch verleden heeft, maar zelfs daar zie je dit sluimerende verlangen. Dat komt ook doordat zij Iran als vijand hebben en Israël en Amerika ook tegen Iran hebben gestreden. Er is voor deze landen dus een grotere vijand dan Israël: Iran. Ook in Libanon zien we dingen verschuiven. Daar durven meer mensen zich uit te spreken omdat Hezbollah er niet meer oppermachtig is."

"Het is ook veelzeggend dat je ziet dat de harde machtspolitiek van Amerika zijn vruchten afwerpt. In Europa zijn wij meer van de ‘soft powers’ (zachte krachten, red.), maar die zijn krachteloos als achter die diplomatie niet ook militaire macht klaarstaat om desnoods met geweld vrijheid te beschermen. Daar waar Europa wél harde krachten wilde inzetten, was en is dat nota bene tegen Israël gericht. Er wordt opgeroepen Israël te boycotten, Israëlische politici te arresteren; er is geprobeerd Israël op die manier op de knieën te dwingen. Dat werkt totaal niet. Daar waar je macht moet inzetten, namelijk richting Hamas, is dat niet gebeurd. Prima om kritiek op Israël te hebben, maar Europa had nu voorop moeten gaan om het bestaansrecht en de veiligheid van Israël te garanderen, naast hen te gaan staan in hun overlevingsstrijd.”

Hezbollah in Libanon is gedecimeerd, er is heel weinig over van Hamas, in Syrië is een omwenteling geweest, in Irak zijn de sjiitische milities aangepakt, Iran is jaren teruggezet waar het om de nucleaire capaciteit gaat en ook de Houthi’s worden aangepakt. Is het Midden-Oosten nu veiliger dan twee jaar geleden?

“Het klopt dat de krachten die 7 oktober hebben beraamd allemaal zijn verzwakt. Maar er zou pas echt sprake van een omwenteling zijn als er in Iran een ander regime zou komen. Het overgrote deel van de bevolking van Iran steunt dit regime niet. De duistere krachten en de wreedheid van dit regime zijn zo groot dat er een hele generatie is die er heel weinig van moet hebben. Ik heb de hoop dat het een kwestie van tijd zal zijn voordat er verandering komt. In Iran zijn ook veel mensen die openstaan voor het evangelie en christen worden. Ik zie ontzettend uit naar het moment dat voor iedereen zichtbaar wordt dat ook in Iran het licht de duisternis verdrijft.”

Hoe kijk jezelf naar onze wereld sinds 7 oktober 2023?

“Er is in Nederland en Europa veel blootgelegd wat er aan sluimerende haat richting Israël en Joden leeft. Ook is duidelijk geworden dat er niet zo veel dappere mensen zijn. Het gaat ook om de bescherming van Joden hier in Nederland. Jij hebt zelf agressieve demonstraties meegemaakt en gemerkt hoe wankelmoedig bestuurders reageren. Door pappen en nathouden proberen ze ergens in het midden tot een vergelijk te komen. Maar dit zijn mensen die onze straten opeisen, die spugen, intimideren, bedreigen, schreeuwen, universiteitsgebouwen hebben vernield, en ze komen er mee weg! Hoe is het mogelijk dat tegen Joodse studenten op de universiteiten wordt gezegd: ‘Kom maar even niet, want we kunnen niet instaan voor je veiligheid’, en dat dat geaccepteerd wordt? We hopen dat deze Gaza-oorloog nu voorbij is, maar we zijn nog lang niet uitgedacht over wat er bij ons allemaal is gebeurd en gebeurt.”

Onzalig huwelijk

Door het lezen van Douglas Murray’s boek War on the West is mij (Oscar Lohuis, red.) duidelijk geworden dat we in het Westen te maken hebben met doorgeslagen antikolonialisme en antiracisme. Het idee leeft dat de westerse wereld, met de welvaart die we hebben opgebouwd, de slechtste wereld aller tijden is en helemaal afgebroken moet worden. Douglas Murray toont aan hoe kwalijk maar ook onjuist dat is, omdat bijvoorbeeld het slavernijverleden van de Arabieren veel wreder, grootschaliger en langduriger is geweest dan die van het Westen. Alle Afrikaanse slaven die uit Oost-Afrika naar Arabische landen zijn ontvoerd, zijn daar gesteriliseerd, waardoor er nu geen zwarten meer zijn in die landen.

We zien nu dat radicale, linkse woke-aanhangers samen optrekken met radicale moslims, en zich verenigen in hun haat tegen het Westen. Maar deze twee stromingen zijn als water en olie, die kunnen natuurlijk helemaal niet samen optrekken. Dit onzalige huwelijk tussen radicaal-links en radicale moslims zorgt voor een organische culturele beweging die gevaarlijk is, omdat die zou kunnen leiden tot een rampzalige omwenteling in Nederland en andere Europese landen. Ayaan Hirsi Ali heeft een dergelijke omwenteling in haar geboorteland Somalië als kind meegemaakt en waarschuwt het Westen hiervoor, omdat ze dezelfde invloeden nu hier waarneemt. Kan je deze analyse volgen?

“Dit heeft vaker plaatsgevonden, want ook in Iran is het zo gegaan. Over het bewind van de sjah indertijd is ook van alles te zeggen, maar het waren toen de marxisten die met de islamisten de revolutie van 1979 hebben bewerkstelligd. De communisten dachten: de vijand van mijn vijand is mijn vriend. Dat was een hele naïeve inschatting en het is even dom als de ‘Queers for Palestine’ van nu. Zij denken: ‘Ik ben tegen westers kolonialisme, moslims strijden ook tegen het Westen, en dus zijn wij vrienden. Maar als een queer zich in Gaza zou laten zien, dan weet die binnen maximaal een uur hoe ze daar over queers denken. Vanuit een vreemde vorm van ideologische verblindheid spreken ze vergoelijkend over Hamas en zijn ze tegen de enige plek waar ze wél vrijheid hebben: Israël. Sommige mensen kijken door zo’n zwaar gekleurde ideologische bril dat ze blind worden voor de werkelijkheid.”

Bonhoeffer maakte dat ook mee in zijn tijd. Waarom is Bonhoeffer voor jou een bron van inspiratie?

“Bonhoeffer is in zijn strijd tegen een verderfelijke ideologie ultiem moedig geweest toen het erop aankwam. Hij heeft geprobeerd een stok tussen de wielen van de machinerie van Hitler te steken en heeft daar het ultieme offer voor moeten brengen. Maar in dat alles is hij altijd hoopvol gebleven en nooit bitter en wanhopig geworden. Hij leefde en werkte vanuit de hoop in Christus en dat vind ik nu juist zo inspirerend. Als je je alleen maar richt tegen je politieke tegenstanders en op valse ideologieën, dan kan dat het slechtste in de mens naar boven halen. Dan zouden ook wij vooral door die bril naar de werkelijkheid gaan kijken en ook blind worden. Wij kijken vanuit de overwinning van Christus naar de werkelijkheid. Wij hebben hoop voor de toekomst, en er is hoop voor iedereen, ook voor degenen die nu zulke vijanden van Israël of van onszelf zijn. Daarom is het ook zo geweldig te zien dat er, met name onder jongeren, een terugkeer naar God en de Here Jezus Christus is waar te nemen. Dat is zo hoopvol.”

Dit interview verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!