Crisis

Die zomer was het in Engeland, slechts twee jaar na de Tweede Wereldoorlog, moeilijk voor de bevolking. Na de nazibombardementen op burgers lag een deel van het land nog in puin. Voedsel was op de bon, de economie geruïneerd en Europese vluchtelingen overstroomden Engeland. Zo’n 5000 kilometer daarvandaan, in het Palestijnse Mandaatgebied, probeerden de Britten hun afbrokkelend rijk bij elkaar te houden. Ze probeerden ook in de gunst te blijven van de rijke Arabische oliewereld, door te voorkomen dat Joden hun thuisland zouden kunnen binnenkomen.

De spanningen liepen op, zowel thuis als daarbuiten. Als wraakactie voor de Britse executie van drie Joodse vrijheidsstrijders, hing een Joodse paramilitaire organisatie twee Engelse sergeanten op in een bos in de buurt van Netanya. De Britse nationale krant, de Daily Express, publiceerde met grote verontwaardiging een foto van de opgehangen mannen.

Vluchten

Als resultaat vernielden woedende massa’s Engelse mannen Joodse winkels in Manchester, gooiden stenen naar Joodse voorbijgangers en braken zelfs de koepel van de Grote Synagoge in de stad af. De hele vertoning was een huiveringwekkende herinnering aan de Kristallnacht, maar gelukkig werd er niemand gedood. Zoals 10 jaar daarvoor duizenden Duitse en Oostenrijkse Joden hun bagage oppakten en vluchtten, waren ook deze rellen aanleiding genoeg voor de Britse Joden.

Onder deze vluchtelingen bevond zich de 19-jarige Lawrence Haffner, een gepassioneerde zionist, net klaar met de middelbare school. Hij sprong op een boot naar Palestina onder het Britse Mandaat en liet geen tijd verloren gaan om gebruik te maken van de oplopende druk op Engeland voor hun weigering Joodse vluchtelingen toe te laten. Eenmaal in het land toegelaten, veranderde hij zijn naam in Yehuda Avner. Enkele maanden later vocht hij in Israëls Onafhankelijkheidsoorlog. Na een belangrijke bijdrage aan de oorlog, richtte de rusteloze en gedreven Yehuda Kibboets Lavi in Galilea op. Al snel daarna werkte hij voor het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken. Meer dan 20 jaar van zijn carrière werkte hij voor vijf Israëlische premiers. Met zijn onberispelijke Engels en liefde voor talen werkte hij als speechschrijver en secretaris voor Golda Meir en Levi Eshkol. Zijn prestaties waren zo indrukwekkend, dat hij later adviseur werd van Yitzhak Rabin, Menachem Begin, en Shimon Peres.

Toewijding

Door zijn werk was Yehuda, meer dan elke andere Israëli, ingewijd in de gewaagde operaties die Israël ondernam om hun landgenoten te redden. Hij kende alle details van Operatie Entebbe, het bombardement op de Iraakse kernreactor, en de historische ondertekening van het vredesakkoord met Egypte.

Je zou denken dat iemand na zovele successen het graag wat rustiger aan zou doen: maar niet Yehuda Avner. Na dienst te hebben gedaan als ambassadeur in verschillende landen, bepaalde hij zich tot schrijven. Eén van zijn boeken heeft de aansprekende titel: “Wat als Israël in 1938 was opgericht in plaats van 1948?”. Maar voor Yehuda was het niet slechts een titel voor wat een bestseller zou worden. Voor de jongeman uit Manchester die de vernietiging van het Europese Jodendom had meegemaakt en maanden later moest vluchten, wist Yehuda, dat de wereld niet zou veranderen. Hij wist dat het van het individu afhangt om een verschil in deze wereld te maken.