Wie kijkt nog naar de feiten en cijfers over Israël?

Israël heeft in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw ieder jaar een boekje uitgegeven: “Feiten en cijfers over Israël” Je kon daarin alles lezen over de inwoners, het land Israël en de ontwikkelingen in dat jaar. Het zijn feiten waar je niet om heen kan en die een journalist kan gebruiken om artikelen te schrijven die gebaseerd zijn op de waarheid.

Napraten

Het heeft even bij mij liggen sudderen, maar ik las in de afgelopen tijd een heel aantal artikelen in diverse kranten over het verschrikkelijke nieuws dat Joden massaal in de straten van Jeruzalem ‘dood aan de Arabieren’ zouden hebben geroepen. Veel feitenchecks zijn er niet en de één spreekt de ander na. Zelfs Joodse en christelijke columnisten en twitteraars maken zich ernstige zorgen over deze verbale moordpartijen. Je leest uitspraken als: ‘Joden zijn onwaardig’, ‘hier gaan kolonisten echt weer ver over de schreef’ en ‘dit is de uitkomst van niet geïnspireerd religieus en seculier zionisme’. Een paar citaten met de bedoeling om ons, wat ik tenminste vermoed, te distantiëren van deze ‘onmensen’.

Honderden journalisten uit binnen- en buitenland waren op 15 juni op de been in Jeruzalem om verslag te leggen van de jaarlijkse Jeruzalemmars. De tocht werd gelopen door de Oude Stad van Jeruzalem naar de Kotel (de westelijke muur van de tempel). Mooie relletjes werden verwacht: de Joodse kolonisten zouden zeker hun afkeer aan Arabieren kenbaar willen maken. Inderdaad is het gelukt om een aantal raddraaiers vast te leggen, om journalisten het beleg op hun boterham te geven.

“

Je leest uitspraken als: ‘Joden zijn onwaardig’, ‘hier gaan kolonisten echt weer ver over de schreef’.

Nu wil het geval dat ik een aantal vrienden heb die in de optocht om de hereniging van Jeruzalem te gedenken meeliepen. Zij deden mij verslag van de bijzondere gebeurtenis dat Joden weer na 2000 jaar vrij door hun stad konden lopen en daar ook blij om waren. Ongeveer 5000 Joden waren op de been om een wandeling te maken en afsluitend te bidden en te zingen bij de Kotel. Nadat de Arabieren in 1948 de Joodse wijk van Jeruzalem met haar inwoners met de grond gelijk hadden gemaakt, kon men in 1967 weer met de herbouw beginnen.

Am Israël Chai

Niet dood aan de Arabieren, maar am Israël Chai voor Jood en Arabier. Uit de Arabische landen hebben bijna een miljoen Joden moeten vluchten en alles achter zich moeten laten. Daar klonk bij elke pogrom ‘dood aan de Joden’ en ze voerden het ook letterlijk uit. In Amsterdam, London, New York, Parijs en welke grote stad in de wereld ook, klonk in mei van dit jaar tijdens de Gazaoorlog opnieuw ‘dood aan de Joden’. Hier en daar lees je er iets over, maar het lijkt wel te onbelangrijk om er media-aandacht aan te geven. Israël lijkt wel het enige land te zijn geworden waar Joden beschermd worden.

Joden kunnen na 2000 jaar zich weer vrij bewegen in Jeruzalem. De vijanden van Israël willen hen daar weg hebben en daarom beraamden en beramen ze listige aanslagen.

Het wordt tijd dat er weer naar feiten en cijfers gekeken zodat eenzijdige berichten en het demoniseren van Israël en Joden gestopt zal worden. Het zou een verademing voor Israël zijn als politiek en media hun verantwoordelijkheid zouden willen nemen.