Een greep uit de reacties

· Het strand, de natuur, het authentieke eten en de overvloed aan groente en fruit, mensen van over de hele wereld.
· Het gevoel van een grote familie. Als de buschauffeur je sjabbat shalom wenst of chag sameach. De prachtige natuur.
· Zonneschijn in de winter.
· Hoe goed mijn kinderen geïntegreerd zijn en Israëlisch zijn geworden.
· Het gevoel G’d overal te voelen, de uitzichten, de mensen: ik ben thuis.
· Als ik een trip ga maken in het land, zeggen we altijd een gebed voor een veilige reis.
· Geen zware jassen aan in de winter.
· Ik doe vrijwilligerswerk bij een groep oudere Joodse dames uit Arabische landen. Deze vrouwen hebben aangrijpende verhalen over hoe ze in Israël terecht zijn gekomen. Ze beschrijven de strijd en ontberingen van het opgroeien en het opbouwen van het moderne land. Ik hou van deze dames en voel me vereerd om ze te leren kennen. Ze laten me altijd glimlachen.

Wat mij laat glimlachen in Israël?

Eigenlijk alles, maar dat is te makkelijk. Ik doe een gooi:

De verscheidenheid van de mensen, de natuur, de ongeduldigheid, het gevoel allemaal gelijk te zijn, de woestijn in het zuiden, de bergen in het noorden, het geschreeuw van de mensen, terwijl ze dan gewoon met elkaar blijken te praten, het eeuwig optimisme, barbecueënde families langs de weg, het voordringen, het Sjema Yisraeel (het belangrijkste Joodse gebed) dat ’s morgens om 6 uur op de radio wordt gezegd, de zonsopgang in de Arava, altijd te vroeg zijn omdat de ander altijd te laat is, de trekvogels in het noorden en een hap in een avocado van mijn eigen boom.