Joe Bennett, de vader van onze voormalige (en hopelijk toekomstige) premier was de makelaar die onze eerste flat kwam aanbieden. Sindsdien wonen we in dezelfde wijk, waar we driemaal verhuisd zijn. Onze wijk staat bekend om het feit dat zeventig procent van de kinderen die er opgroeien later terugkomen om er te wonen. In ons geval zijn twee van onze drie kinderen een straat verder komen wonen, waardoor we zeven van onze tien kleinkinderen om ons heen hebben.

Allemaal Israëli’s

De kinderen gingen naar een openbare school, met kinderen die verscheidene achtergronden hadden: moslims, druzen, christenen, bahai – en ze leerden naast Engels ook de Arabische taal. Wat deze kinderen met elkaar gemeen hebben, is dat ze allemaal Israëli’s zijn. En daar ging het ons om, want vooroordelen zijn te voorkomen wanneer je in de toekomst investeert, en kinderen zijn de toekomst.

Multicultureel

De stad Haifa is een multiculturele stad waar de rode draad van de nieuwe Israëlische cultuur doorheen loopt. Het begint met onze haven, waar overdag schepen worden geladen of gelost en waar ‘s nachts tientallen vrachtwagens met zware containers vertrekken naar Jordanië en zelfs Saoedi-Arabië. Tijdens de maand december vieren we in Haifa vier weken lang het ‘Feest der feesten’. Dat is alom bekend. Kerst, Chanoeka, oud en nieuw en soms ramadan worden samen gevierd in de oude stad beneden bij de haven.

Het trekt vaak een half miljoen toeristen uit binnen- en buitenland die dit spektakel willen meemaken. De boulevard Ben Gurion, die bij de haven begint en eindigt tegenover de sprookjesachtige Bahaituinen, is dan het drukst, terwijl in het midden van de straat een grote kerstboom staat, naast een chanoekia (achtarmige kandelaar). Ook hebben we eenmaal per jaar de ‘open dag van religie’, dan zijn de moskeeën, synagogen en kerken open voor bezoek en krijgen de bezoekers uitleg. Zo leer je andere culturen kennen.

Gesprekken

Na 43 jaar in deze stad is er een vriendenkring ontstaan. Uiteraard is deze kring een afspiegeling van de inwoners van onze stad, hoewel dat niet met opzet was. In mijn diverse columns heb ik hierover geschreven. Helaas lieten ook diverse terreuracties zien hoe divers de stad is: de slachtoffers zijn altijd een afspiegeling van de diverse achtergronden hier. Niet dat het allemaal pais en vree is in Haifa. We hebben problemen, maar lossen die op met gesprekken, niet met geschreeuw of geweld.

Verdraagzaamheid

Enkele jaren geleden besloot onze dochter te gaan trouwen, op Onafhankelijkheidsdag. Dat was een bewuste keuze. Een vriend van onze zoon, Wassim, is moslim en een fervent supporter van de Palestijnse zaak. We zijn met hem overeengekomen dat we niet dezelfde mening hebben, en Wassim, die vanaf zijn vijfde jaar kind aan huis bij ons is, werd uitgenodigd. Hij zou komen, maar had die dag eerst nog een ‘Nakba-demonstratie’. Uiteindelijk kwam hij net voor de ceremonie aan, maar hij had zijn ‘Free Palestine’ T-shirt nog aan. Ik keek hem aan en hij gebaarde dat hij zich zou omkleden, wat hij meteen deed. Die verdraagzaamheid is tekenend voor Haifa. Verschillende meningen zijn goed voor een discussie, maar het is geen competitie wie gelijk moet krijgen.

Als we vanaf de boulevard Louis uitkijken op onze mooie baai en de bergen van Libanon, horen we naast Ivriet ook Arabisch en Russisch. Een deel van de Russen die hier zijn komen wonen, zijn christen en gaan naar de kerk beneden in de oude stad. Niemand die zich daar druk om maakt. Veel dokters, verplegers en verpleegsters en apothekers zijn Arabisch. Niets bijzonders in onze stad. Trouwens: de beste hummus in de wereld kunt u alleen in Haifa proeven.

Thuis

Nee, dit is geen promotiepraatje voor Haifa – hoewel u welkom bent! – het is meer een beschrijving van de stad die in de loop der jaren mijn thuis werd. De oneindige stranden, de musea, parken en boulevards langs de zee zijn een genot om te lopen – wat nodig is na een heerlijke oriëntaalse maaltijd in een van onze restaurants. Helaas kan ik geen specifiek restaurant aanraden: ik ben bij vele restaurants geweest en weet nog steeds niet welke de beste is. Maar u bent uitgenodigd dat zelf te ervaren.

Dit artikel verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!