In de historische wijk Nachalat Sjiva in Jeruzalem, in een oud en indrukwekkend stenen gebouw, naast het muziekmuseum, ligt een culinaire parel: restaurant Piccolino. Het restaurant werd beheerd door drie, en nu door twee generaties van de familie. Op de binnenplaats van het restaurant, bekend als de “Kikar Hamusika” – het muziekplein - wordt de hele dag door livemuziek gespeeld.

Direct na de Hamas-inval op 7 oktober kwamen door heel Israël restaurants in actie, zonder te vragen hoe dat gefinancierd moest worden. Leveranciers doneerden ingrediënten, het keukenpersoneel kookte de maaltijden en een leger van vrijwilligers hielp de maaltijden te verpakken, in te laden en te bezorgen aan soldaten en ontheemde burgers. Dit was Israël op zijn best.

Op 8 oktober sloot Anat Yazdi haar Piccolino-restaurant aan de Yoel Moshe Solomonstraat voor het publiek, zodat ze ongeveer duizend maaltijden per dag kon bereiden en uitdelen aan soldaten.

Tijdens haar militaire dienst ontmoette Anat's dochter veel 'lone soldiers' (soldaten die in het Israëlische leger dienen, maar waarvan de familie niet in Israël woont). Anat zei tegen haar moeder: “Alle soldaten gaan op Sjabbat naar huis voor een lekkere zelfgemaakte maaltijd, maar wie verwent de soldaten zonder familie?”

Vanaf dat moment hadden lone soldiers een thuis bij Piccolino. Iedere vrijdag verwelkomt het restaurant nu tussen de 50-80 lone soldiers. Dit project wordt door het restaurant zelf gefinancierd als onderdeel van zijn persoonlijke chessed-programma (liefdadigheid). Piccolino werkt samen met het Michael Levin Lone Soldier Center in Jeruzalem.

Anat en haar zus Orit hebben hun grote, vrijgevige hart niet van een vreemde. Hun moeder, Nava Bibi, was een begrip. "Ze was een pionier voor andere vrouwelijke leiders die in haar voetsporen traden. De succesvolle zakenvrouw slaagde er op de een of andere manier ook nog in om haar familie nooit te verwaarlozen. Iedereen die met haar in contact kwam, profiteerde van het licht dat uit haar mooie ziel straalde," schreef een journaliste.

Eind jaren zestig was Nava manager bij het King David Hotel en in die hoedanigheid had ze contact met wereldleiders. Daarna leidde ze de keuken van andere hotels in Israël, evenals 'Little Jerusalem' in het Anna Ticho House. In 2014 opende ze haar eigen restaurant, Piccolino, op het Muziekplein.

“Nava behandelde al haar klanten op dezelfde manier als ze met premiers omging toen ze in hotels werkte”, zei haar vriendin. "Lone soldiers werden als prinsen behandeld."

Toen Nava op 76-jarige leeftijd overleed, had haar dochter Anat inmiddels de leiding al overgenomen. Haar zus Orit Dahan is op vrijdag gastvrouw en 'moeder' van de lone soldiers die dan komen eten.

“Ze zijn als mijn kinderen – ik wil ze helpen; ik zou willen dat ik veel meer voor ze kon doen”, zei Orit, waarop ze een jonge soldaat uit de VS omhelsde. “Het is een zegen om dit te kunnen doen.” Als de soldaten haar komen bedanken, zegt ze tegen hen: "Nee, wij bedanken jullie – voor het beschermen van ons land."

Piccolino is een restaurant met een grote betrokkenheid bij de gemeenschap. Nieuwe immigranten, mensen met een handicap en kwetsbare jongeren zijn een integraal onderdeel van het personeel geworden. Het overtollige voedsel van vrijdagen en evenementen wordt aan een jeshiva en een instelling voor kwetsbare meisjes geschonken.

Doordeweeks kunnen gasten een keuze maken van de menukaart; op vrijdag is er een lopend buffet met een overvloed van verse salades, zalm, geroosterde groente, pasta, shakshuka, pizza's uit de tabon, focaccia en meer. De desserts zijn om je vingers bij af te likken. Voor een vast bedrag kan je net zo vaak opscheppen als je wilt en naast een koud drankje kan men ook koffie en thee bestellen (all-in). Gasten op vrijdag dragen bij aan de gratis maaltijd voor lone soldiers, die zitten aan een lange tafel waarop een wit tafelkleed ligt.

Wij hadden het voorrecht om Nava persoonlijk te ontmoeten – het was inderdaad een heel bijzondere vrouw.

Tegenwoordig nemen we regelmatig onze gasten op vrijdagmiddag mee voor deze brunch. Uiteraard krijgt Orit dan een 'hug' (knuffel) en bedanken we haar voor wat ze doet. Ze vindt het altijd geweldig om te horen dat er Nederlanders zijn die naar Israël komen (juist nu!) om het volk op een praktische manier te zegenen.

Kortgeleden deelden we een aantal shalomkaarten uit aan een groepje soldaten, en ook onze ober (wiens vader uit Rotterdam kwam) kreeg er een. Ze waren ontroerd toen ze hoorden dat er in Nederland christenen zijn die van hen houden, voor hen bidden en die het volk en land zegenen in plaats van vervloeken.

Helaas hadden we die keer slechts een paar shalomkaarten mee. Volgende keer beter! Zo'n kaart lijkt misschien maar een klein gebaar, maar het is een prachtig middel om iemand op een tastbare manier te zegenen en troosten. Gods oogappel heeft die troost zo hard nodig! (Jesaja 40:1)

"Wie goed doet, goed ontmoet." Dat motto hanteren ook Anat en Orit, in navolging van hun moeder Nava. En dat ervaren ook wij, als we het volk van God zegenen.