Yair werd geboren in Kibbutz Matzuva. Zijn vader, moeder en zijn twee ooms komen oorspronkelijk uit Arnhem. Oom Lex, de middelste, geboren in 1943 en een paar maanden geleden overleden, verhuisde in 1962 als eerste van het gezin naar Israël. Hij vestigde zich in kibboets Matzuva, in het noorden van het land. Bram, de jongste, geboren in 1945, volgde zijn broer een jaar later.

De oudste broer Max, geboren in 1937, kwam in 1969. Max: “Ik heb eerst een aantal jaren in Australië gewoond, maar miste mijn familie; ze woonden toch wel erg ver weg. Het kibboetsleven van mijn broers sprak me aan en ik besloot me daar ook te vestigen.”

De mannen komen uit een zionistisch gezin, waarin Israël een prominente rol speelde. Max: “Onze ouders wilden al vroeg naar Israël emigreren, maar direct na de Tweede Wereldoorlog was dat financieel niet haalbaar."

Later verlieten de broers alsnog Nederland om ideologische redenen. Max: “Vader en moeder waren ondergedoken tijdens de oorlog, mijn broers zijn in de onderduik geboren. Als gezin hebben we die vreselijke jaren overleefd, maar veel van onze familieleden niet. Wij zijn van een generatie die grootouders en veel tantes en ooms alleen kennen uit verhalen. We wilden dat onze kinderen en kleinkinderen niet aandoen en dan is er maar één antwoord: emigreren naar Israël.”

Lex belandde als eerste in kibboets Matzuva in het noorden. “Ik had gehoord dat ze daar jongeren zochten. In die tijd was het een kleine kibboets met zo’n honderd families. De voornaamste inkomsten kwamen toen uit de fabriek. We maakten stoffen voor broeken, blouses en specialiseerden ons in het maken van luiers en beddengoed.”

Alle drie zijn ze voor langere of kortere tijd in dienst geweest. Lex en Bram vochten in de Zesdaagse Oorlog in 1967 en in de Jom Kippoeroorlog in 1973, Max alleen in de Jom Kippoeroorlog. “Dat waren allesbehalve makkelijke tijden en zeker niet iets om aan terug te denken.”

Nu is het de beurt aan de tweede generatie. Moeder José Nathans-Busnac was de drijvende kracht achter de legercarrière van Yair. Helaas overleed zij in 2012 en heeft deze geweldige benoeming niet mogen meemaken. Vader Max: “We zijn als familie reuzetrots op Yair. Hij laat zien dat het Joodse volk sterk is en dat we, nadat we zoveel familieleden in de Sjoa hebben verloren, stevig verankerd zijn in ons eigen land Israël.”