Het is waar dat ik vanuit Jeruzalem de auto kan nemen naar de berg Hermon in het noorden, Eilat in het zuiden, Ashkelon of Tel-Aviv. En ja, de schappen in de supermarkten staan nog steeds vol met van alles en nog wat. Maar desalniettemin is dit een belegering waarin men niet weet waar we kunnen gaan of staan. Zo hebben twee Israëli’s anderhalve week geleden op de harde manier geleerd om met de auto niet te ver zuid, oost, of noord te gaan. Per ongeluk sloegen ze de verkeerde afslag af en kwamen ze terecht in de Palestijnse stad Ramallah. Hier werd hun auto verbrandt en werden ze bijna gelyncht door een boze menigte die hun stad, en het hele land, Judenrein willen hebben.

Meer aanslagen

Minder dan een week na het neersteken van twee politieagenten, vermoordde een Hamas-terrorist afgelopen maand een Joodse man en verwondde hij vier anderen. Diezelfde dag werd een Joodse vrouw neergestoken in Jaffa. Afgelopen woensdagochtend werd een Joodse moeder neergestoken toen ze haar kinderen naar school bracht en haar baby in een kinderwagen duwde. De 14-jarige Palestijnse terrorist -een buurmeisje van het slachtoffer- vluchtte meteen na de aanslag, maar werd later gearresteerd in haar school. Laat in de nacht op de zondag voor deze aanslag raakte een Israëlische soldaat ernstig gewond bij een aanval met een auto. Op de Sjabbat hiervoor werd een jesjiwa-jongen neergestoken net buiten de Oude Stad van Jeruzalem. Zijn aanvaller werd snel door de politie doodgeschoten.

In en rond de hoofdstad en door het hele land viert onze vijand de moord en aanslagen op onschuldige mensen… maar ze zijn ook boos. Ze zijn verontwaardigd en buiten zinnen dat de politie terroristen uitschakelt. Ze gooien stenen, vuren hun wapens en bedenken nog meer talloze manieren om Joden te vermoorden.

Terwijl de diplomaten van de wereld zwijgen over deze gruweldaden, kunnen de werkelijke slachtoffers niets anders dan nadenken over wat er is gebeurd. De jonge vrouw die op het punt stond te trouwen met Eliyahu Kay, de 26-jarige Joodse man die vorige maand werd vermoord, heeft de afgelopen Chanoeka-feestdagen constant moeten denken aan het verlies van haar verloofde. Tegelijkertijd dankten de acht kinderen van rabbijn Ze’ev Katzenelenbogen G-d dat hun vader de terreuraanslag op wonderbaarlijke wijze met relatief lichte verwondingen heeft overleefd. Dit terwijl de vrouw en ouders van Aaron Yehuda Imergreen, de kollel-student die meerdere keren werd beschoten bij dezelfde aanslag, nog steeds bidden voor zijn volledig herstel.

Maar zoals gewoonlijk is de wereld alleen maar druk bezig met het geven van ‘neutrale verklaringen’. En als de media er überhaupt aandacht aan besteedt, dan veroordelen ze het ‘buitensporig Israëlische geweld’.

Na de terreuraanslag waarbij Eliyahu Kay omkwam, schreef de de zoon van de moordenaar op Facebook over zijn vader: "Je leefde als een leeuw en stierf de marteldood als een leeuw". Kort na de aanslag marcheerden honderden Palestijnen met Hamas-vlaggen naar het huis van de terrorist en riepen ze: "Miljoenen martelaren zullen naar Jeruzalem marcheren" en "Wij zijn [Hamas-chef] Mohammad Diefs mannen." De Verenigde Naties zijn druk bezig met het ontkennen van Joodse geschiedenis, terwijl deze moordenaars worden gedreven door niets anders dan haat.

Geschiedenis herhaalt zich

Vandaag is niet alleen een rouw- en vastendag, waarbij we de verschrikkelijke tragedie die ons volk zoveel eeuwen geleden overkwam herdenken. Het is ook een dag van berouw waarop we nadenken over onze eigen daden en werken om deze te corrigeren.

De wereld mag de geschiedenis misschien proberen te herschrijven, maar wij kennen deze maar al te goed. En daarom is het nog angstaanjagender dan alle Arabische terreur om te zien hoe de geschiedenis zich herhaalt. De Talmoed beschrijft dat Joodse facties zich, tijdens de Romeinse belegering, met elkaar vochten in plaats van zich te verenigen. Om deze reden zeggen onze geleerden dat “Jeruzalem verwoest werd vanwege ongegronde haat tussen de Joden".

Maar waren er geen ideologische en strategische redenen voor de verdeeldheid onder de Joodse verdedigers van Jeruzalem? Als iedere groep zijn eigen redenen had voor hun standpunt dan betekent dit dat, ongeacht of we het eens zijn met hun daden, hun haat niet ‘ongegrond’ was. Rabbijn Menachem Mendel Schneerson (1902-1994), de Rebbe van Chabad, zei dat ‘geen enkele reden, reden genoeg is voor haat’. De gemeenschappelijkheid van ons lot gaat zoveel dieper dan welke mogelijke reden ook voor vijandigheid. Daarom is alle haat dus altijd ongegronde haat.

De oplossing

Als 'ongegronde haat' de oorzaak van de vernietiging was’, vervolgt rabbijn Schneerson, ‘is de oplossing 'ongegronde liefde' - onze herontdekking van die diepe eenheid die alle redenen voor onenigheid en onderlinge strijd opheft.’

Bid voor Jeruzalem, moedig haar verdedigers aan en help hen. Toon liefde aan je medemensen - ongeacht hoeveel ze ook van ons verschillen. Want als er één positief iets is om belegerd te zijn, dan is het de kans om te beseffen dat we hier allemaal samen in zitten.