Het is nog wat vroeg in het seizoen, als ik tijdens mijn dagelijkse wandeling een slang voor mij langs zie slingeren over het zandpad. Terwijl ik wat sta te mijmeren over de vraag waarom ik eigenlijk bang ben voor slangen, moet ik denken aan een verhaal dat Jotam, een vriend van me, vertelde. Hij woont midden in de natuur en weet alles van slangen.

Regelmatig wordt hem gevraagd ze te vangen wanneer ze een huis zijn binnengeslopen. Hij doet dat en laat ze dan in de natuur weer los. Jotam: "Ik werd paniekerig gebeld door iemand in de buurt: of ik gelijk kon komen. Ze hadden een slang gezien en waren doodsbang. De slang bleek opgerold tegen de muur van hun huis te liggen, tussen de stenen, in de warmte van de zon. Aan de tekening op de huid kon ik zien dat het geen gevaarlijke soort was. Ik ging op de grond zitten en stak rustig mijn hand uit om de slang niet aan het schrikken te maken en te zorgen dat hij even aan mij kon wennen. Toen pakte ik hem vast, net achter zijn kop."

Symbolisch

Jotam vervolgt: "Daar zat ik met de slang in mijn hand, terwijl de bewoner van het huis en zijn kinderen opgewonden achter me stonden. Ik liet ze de slang van dichtbij zien, dat vonden ze nogal eng. Ik vertelde dat een slang voor mij veel symbolische waarde heeft. Zijn kop is de ander, de vreemdeling, degene wiens taal we niet begrijpen. Een vreemdeling wordt vertrouwd als we ons verdiepen in de ander. De slang werpt meerdere keren per jaar zijn huid af, afhankelijk van leeftijd, gezondheidstoestand en tijd van het seizoen. Het is een afscheid van het oude, iets wegdoen dat niet meer past en ruimte geeft voor nieuwe perspectieven.

Onze lessen: Accepteer de verandering als een natuurlijk en noodzakelijk onderdeel van een mooi leven, in periodes van verandering verbeeld je je dat je je huid afschudt. Kies niet altijd de makkelijkste weg, maar ga ook de uitdaging aan. En tenslotte: leer de vreemdeling kennen."

Het is een mooi verhaal, maar of het helpt tegen mijn angst voor slangen durf ik niet te zeggen.