Van slachtoffer naar dader

De vraag is hoelang deze verontwaardiging en schaamte zal duren. Na 7 oktober vorig jaar duurde de verontwaardiging en afschuw maar een enkele dag. Al snel wandelden toen pro-Hamasdemonstranten door Amsterdam. VN-baas Antonió Guterres zei dat “7 oktober niet in een vacuüm plaatsvond”, maar in de context staat van decennialange “bezetting door Israël”. Dus toch een beetje ‘eigen schuld, dikke bult’.

Daags na de gitzwarte nacht van 8 november wordt de schuld al neergelegd bij de Israëlische voetbalsupporters, die een Palestijnse vlag van een muur haalden en spreekkoren zongen tegen Arabieren. In het weekend dat volgde verschenen al berichten dat pro-Palestijnse organisaties rechtszaken gaan aanspannen tegen deze Israëliërs. De vraag kan gesteld worden wie nu wie triggerde? Degene die die vlag ophing, voordat Israëlische supporters zouden komen, of die supporter die hem eraf haalde?

Verkeerde volgorde

Rond voetbalwedstrijden vinden wel vaak ongeregeldheden of vernielingen plaats. De politie lost dat dan op met de daders zonder dat we daar iets van zien of horen. Maar nu er veel Joodse supporters uit Israël kwamen, werd er via sociale media een ware pogrom en Jodenjacht opgezet, die voor Nederland historisch was. Op zondagavond zag het nieuws op tv er als volgt uit: eerst een verslag van pro-Palestijnse demonstraties op de Dam, vervolgens de beelden van de vlag die van de muur werd gehaald en de Israëlische spreekkoren, meteen daarna foto’s van Israëlische raketinslagen in Gaza en Libanon met vermelding van vele kinderen en ouderen die daarbij omkwamen volgens Al-Jazeera.

Het is duidelijk dat deze volgorde van berichtgeving, zonder context, bij de kijker een gevoel moet oproepen dat Joden het aan zichzelf te danken hebben. Een christelijke theoloog beweerde datzelfde weekend al op sociale media: “De huidige geweldspiraal maakt duidelijk dat idolisering van ‘Israël’ (filosemitisme), zoals door Christenen voor Israël en andere christenen, reacties oproept die het tegendeel (antisemitisme) beogen. Beide putten uiteindelijk uit dezelfde racistische bron”. Hoe bizar klinkt het dat de missie van Christenen voor Israël het antisemitische geweld in Amsterdam zou hebben opgeroepen.

Psalm 17

Psalm 17:10,11 zegt: “Hun hart is gevoelloos en gesloten, hun mond spreekt hoogmoedige taal. Ze sluiten mij in waar ik mijn voeten ook zet, ze houden mij in het oog en hopen op mijn val. Mijn vijand is een leeuw, belust op prooi, een roofdier dat zich schuilhoudt” (NBV21). Zo moeten Joden zich gevoeld hebben tijdens die bange uren in Amsterdam, maar ook de dagen erna bij het volgen van berichtgeving op tv en sociale media. Opnieuw wordt het slachtoffer tot dader gesteld.