Slechts 15 miljoen Joden lopen er op deze aardbol rond in vergelijking tot 2,4 miljard christenen, 2 miljard moslims, 1,2 miljard hindoes, 500 miljoen boeddhisten en 1,2 miljard niet-religieuzen. U vraagt zich ongetwijfeld af waarom ik zo cynisch ben. Het antwoord is simpel: ‘No Jews, no news’. De afgelopen week opende ik herhaaldelijk Teletekstpagina 101 en gemiddeld drie van de negen nieuwsberichten gingen over Israël.

Test u zelf maar eens. Geen aandacht voor echte genocides, slachtpartijen van druzen, christenen of jawel moslims, door jawel jihadistische moslims. Welk land dat genocide wil plegen, voedt de groep die het wil uitroeien, anders dan Israël? Welke uit te roeien groep wordt dagelijks geïnformeerd voordat burgerdoelen worden aangevallen? En als Israël daadwerkelijk genocide had willen plegen, was dat klusje op 8 oktober 2023 voltooid.

Haat en indoctrinatie

Hetzelfde ziekelijke patroon van valse berichtgeving zie je terug in vrijwel alle andere Nederlandse en Belgische media. De disproportionele hoeveelheid aandacht die het Palestijns-Israëlische conflict krijgt, kan wat mij betreft alleen hiermee verklaard worden. En als we dan inzoomen op de inhoud van de berichtgeving, is deze op De Telegraaf en het EW Magazine na, volledig eenzijdig op de hand van de Palestijnen.

Je kunt voor iets zijn en tegen het andere, maar in het geval van Israël ontspoort dat tegen-zijn in pure haat, indoctrinatie, en een honger naar de vernietiging van de staat Israël. En met de vernietiging van de staat Israël wordt dan de vernietiging van alle Joden bedoeld. Anders dan vóór 7 oktober zijn de antisemitische ratten uit hun holen gekropen en is het wederom salonfähig geworden je antisemitische gevoelens bot te vieren op die anderhalve Jood in ons straatbeeld.

Nachtmerries

Dagelijks word ik wakker met een gevoel van onmacht. Als oprichter van twee organisaties die strijden tegen antisemitisme en het zwartmaken van Israël is er geen seconde meer in mijn leven dat ik er niet mee bezig ben. Welk onheil en onrecht staat ons morgen weer te wachten, hoe geef ik leiding aan een team van mensen dat dagelijks ’water naar de zee moet dragen’ en tegen de stroom in moet roeien? De nachtmerrie die ik heb, is dat zich over ons eenzelfde onheil voltrekt als dat mijn beide ouders en vele vermoorde familieleden is overkomen. Maar er is een belangrijk verschil tussen toen en nu. In die zin is mijn glas halfvol en blijf ik hopen op de goede afloop.

Kanarie

Joden zijn zich na de Shoah bewust van waartoe Jodenhaat leidt. Anders dan toen hebben wij de keuze om te vechten voor ons zijn, kunnen wij vechten voor het bestaan van onze democratische staat Israël, kunnen wij opkomen voor onze rechten en de veiligheid van onze kinderen. Anders dan toen zijn er geweldige mensen die voor ons in de bres springen, en zichzelf realiseren waartoe woke-denken en westerse naïviteit kan leiden. Joden zijn de kanarie in de kolenmijn, wij zijn als eersten aan de beurt, maar zeker niet de laatsten.

In bescherming nemen

Het gevoel van antisemitisme is: geleefd worden, jezelf dagelijks bedreigd voelen, geen andere uitweg te zien dan je koffers te pakken. Maar waar moeten wij dan in vredesnaam naartoe? Nee, mijn oplossing is simpel. Joden zijn ten minste sinds de twaalfde eeuw na Christus aanwezig in wat nu Nederland en België is. Joden droegen onder meer bij aan de maatschappelijke, economische en culturele ontwikkeling van onze landen.

Het is nu ‘pay back time’ en de onvolprezen taak van politici, de uitvoerende en bovenal rechterlijke macht om Joden in bescherming te nemen. In die zin hangen er zeer donkere wolken boven de Joodse gemeenschap, getuige de Jodenjacht in Amsterdam en de talrijke, dagelijkse fysieke en verbale aanvallen op Joden en Israëli’s in de diaspora. Aanvallen die veelal op een laffe manier onbeantwoord bleven door diezelfde machten.

Antizionisme

Vandaag de dag heeft - volgens onderzoek van de Anti-Defamation League (een internationale organisatie die strijdt tegen antisemitisme) - dertig procent van de Belgen antisemitische gedachten. Dat uiterst verontrustende percentage komt niet uit de lucht vallen en is niet het resultaat van Israël dat na 7 oktober tegen Hamas ten strijde trok, zijn burgers in bescherming nam en verklaarde “Nooit meer is nu”. Laat u niets wijsmaken, antizionisme is de nieuwe verschijningsvorm van het aloude antisemitisme. Een oude wolf in nieuwe schaapskleren.

Deze opinie verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!