De krachtige, sterke, grote golven omhelsden me. Het was genieten. Helaas duurde dat slechts een paar minuten. Ik voelde plotseling overal papierachtig spul en harde voorwerpen tegen mijn armen en benen. Toen ik mijn ogen opende, leek het alsof ik verzeild was geraakt in een waterbak met plastic.

Omhulsels van ijsjes (vooral magnums), stokjes, een grote plastic bak en nog heel veel meer troep, het was vreselijk. Je leest er over in de kranten: plastic soep, de opeenhoping van een grote hoeveelheid plastic en ander afval in de zee.

Ik maak me er ook regelmatig boos over, maar als je er zelf in ligt, wow, dat is schrikken. Het is dramatisch, afschuwelijk en ernstig. Wat om me heen zwom, raapte ik samen in slechts luttele minuten, het resultaat ziet u op de foto. Beschamend en stuitend was het, ik had vuilniszakken vol kunnen vullen.

Stranden schoonmaken

Verschillende natuurorganisaties, waaronder ‘Plastic Free Israël’ helpen regelmatig de vervuilde stranden schoon te maken. Ook het Joods Nationaal Fonds probeert bezoekers van de natuur in Israël bewust te maken van het belang om vuilnis op te ruimen en niet klakkeloos weg te gooien.

Ik liet mijn foto aan de toezichthouder van het strand zien, een mooie man bruin en getaand door de zon en de wind en zijn leven op het strand. Hij schudde zijn hoofd en zei: “Het vuil komt uit alle landen om ons heen en ook uit Israël. We zijn gek geworden met zijn allen. Hoe kunnen we de wereld zo slecht behandelen?”

Gisterenavond is het Joods Nieuwjaar begonnen, 5783. Dit blog schrijf ik een paar dagen eerder.

Ik hoop, wens en bid dat we met zijn allen beter voor Moeder Aarde gaan zorgen. Dat de wereld er beter uit gaat zien. Met een schone lei beginnen kan niet meer, daarvoor is het al te laat.

Toch … stel niet uit, begin nu.

Ik wens u nog vele jaren, Shana Tova!