‘Welkom in Israël’, ‘Een vakantie om nooit meer te vergeten’, ‘Laat je verrassen in dit mooie land’ en ga zo maar door. Terwijl ik op mijn koffer stond te wachten, zag ik er nog meer. ‘Fietsend door het mooiste land van de wereld’, ‘Jeruzalem, stad van goud’. Als ik er niet zou wonen, zou ik er gewoon zin in krijgen om hier met vakantie te gaan.

Dit is typisch Israël, ging door mijn hoofd. We blijven optimistisch, altijd en overal. Al bijna twee jaar komt er geen toerist het land in. En ondanks dat het er naar uitzag dat in augustus de grenzen weer open zouden gaan, is en blijft alles potdicht.

Het aantal geïnfecteerden neemt wederom fors toe. Het is om treurig van te worden. Van vrienden uit Nederland begreep ik dat het zelfs het Nederlandse nieuws heeft gehaald. Er wordt weer over een totale lockdown gesproken.

Terwijl ik in de auto vanaf het vliegveld naar mijn huis in het noorden reed, dacht ik: kon ik de mooie uitzichten maar met u delen. Overal is het groen, ondanks de enorme hitte, glooiende landschappen en hier en daar een geitenhoeder met zijn kudde. Gelukkig is corona niet overal zichtbaar.

Donatie