Terwijl tientallen miljoenen arme zielen sterven en verhongeren onder wrede regimes in plaatsen als Jemen, Afghanistan, Syrië, Soedan, Congo en Somalië, onder andere, besloten de Verenigde Naties afgelopen donderdag dat slechts één land een open onderzoek verdient. Als je de afgelopen decennia niet op Mars hebt geleefd, heb je de naam van dat land al geraden: Israël. Het land dat meer veroordelingen van de VN heeft ontvangen dan alle andere landen samen.

Onderzoekscommissie

Dus, wat heeft de enige Joodse staat ter wereld deze keer gedaan om zo'n onthutsend niveau van discriminatie te verdienen van een wereldorgaan dat beweert op te komen voor rechtvaardigheid, eerlijkheid en mensenrechten? Oh, het gebruikelijke. Afgelopen mei besloot Israël dat het niet wilde dat duizenden burgers - Joden en niet-Joden - werden gedood door raketten van Hamas. Terwijl Hamas 4000 raketten afvuurde op Israëlische burgers, verdedigde Israël zich met alles wat het had. Dit inclusief de Iron Dome, schuilkelders voor burgers en gerichte luchtaanvallen.

Israëls verdediging van zijn volk heeft overal Jodenhaters ontketend, ook in de Mensenrechtenraad van de VN. De VN is 's werelds anti-Israël hoofdkwartier dat stemde voor een onderzoek naar Israël wegens mogelijke "oorlogsmisdaden".

De stemming van donderdag in de Algemene Vergadering maakt dit onderzoek officieel en voor onbepaalde tijd. De resolutie, die Israëls VN-gezant Gilad Erdan "verachtelijk en partijdig" noemde, riep op tot de oprichting van een permanente onderzoekscommissie. Deze commissie moet toezicht houden op en rapporteren over schendingen van de rechten in Israël, de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Traditiegetrouw is dit de eerste dergelijke onderzoekscommissie met een permanent mandaat, exclusief voor de Joodse staat, uitgepakt als een vakantiegeschenk.

Palestijnse opiniepeiling

De ironie der ironieën is dat op dezelfde dag dat de Verenigde Naties haar geobsedeerde uitsluiting van Israël accentueerde, een opiniepeiling uitkwam. Hieruit bleek dat de Palestijnen hun eigen leiders de schuld geven van hun ellende. Het Palestijnse Atlas Centrum voor Studies en Onderzoek ontdekte dat 45 procent van de ondervraagden de Palestijnse Autoriteit verantwoordelijk houdt voor de aanhoudende crises in de Gazastrook. 25 procent zegt Hamas verantwoordelijk te houden. Slechts 15 procent van de Palestijnen gaf Israël de schuld.

Misschien realiseren steeds meer Palestijnen zich na al die jaren dat hun leiders de honderden miljoenen dollars aan buitenlandse hulp niet hebben gebruikt om scholen en ziekenhuizen te bouwen, maar tunnels en bommenfabrieken.

Misschien negeren ze niet langer dat Hamas-terroristen zich achter vrouwen en kinderen verbergen wanneer ze raketten op Israël afvuren, zodat Israël de schuld krijgt van alle Palestijnse slachtoffers.

Misschien hebben ze ergens gelezen dat het Israëlische leger het laagste percentage burgerslachtoffers in oorlogstijd heeft van alle legers ter wereld.

Misschien hebben ze een YouTube-video gezien van mede-Arabieren in Israël die dankbaar zijn dat Israël hen en hun families verdedigt tegen willekeurige terreurraketten die worden afgevuurd door Hamas, wiens handvest oproept tot de vernietiging van Israël.

Of misschien hebben ze nieuwsberichten gezien van hun Arabische broeders uit de Golfstaten en Marokko. Zij zeggen precies het tegenovergestelde van wat ze al jaren van hun leiders over Israël horen: in plaats van een duivelse staat te zijn, is Israël in feite een levendige en productieve natie waar alle mensen in de regio van kunnen profiteren.

Ironie

Niets van dat alles deed er natuurlijk toe voor de Verenigde Naties, die de nummer één regel van de internationale diplomatie begrijpen: Niemand wordt ooit gestraft voor het discrimineren van Israël. Integendeel, als je je tegen Israël richt, kun je zelfs promotie maken.

Er schuilt een bijzondere ironie in het feit dat de Verenigde Naties zich richten tegen een land dat dankzij zijn vrije pers reeds gebukt gaat onder interne kritiek en onenigheid. De manier waarop de Verenigde Naties Israël aanzienlijk slechter behandelen dan de meest moorddadige en kwaadaardige regimes ter wereld, is op zichzelf al een misdaad. Niet alleen ondermijnt deze grove benadeling de geloofwaardigheid van de VN, het geeft ook brandstof aan de wereldwijde Jodenhaat.

In het zoeken naar de keerzijde van de medaille kunnen we hopen dat de tijd aan Israëls kant zal staan, al was het maar omdat de feiten aan Israëls kant staan. Uiteindelijk zullen veel van de landen die automatisch tegen Israël stemmen zich realiseren dat het in hun eigen belang is om bevriend te zijn met Israël. De Abraham Akkoorden zijn hier het bewijs van.

Ik vraag me af of die landen een ander bericht hebben gelezen dat donderdag naar buiten kwam: Een fase twee proef toonde aan dat een Israëlisch medicijn voorkomt dat 100 procent van de COVID-patiënten verslechtert. Stel je voor. Het land dat in de Verenigde Naties het meest wordt verguisd, doet alles wat het kan om levens te redden in de landen die tegen blijven stemmen.

Misschien moeten we een onderzoekscommissie instellen om de Verenigde Naties te onderzoeken.

Dit artikel verscheen op 27 december 2021 op de website van het JNS.