De NOS maakte de reden hiervoor al wereldkundig: “rechts-extremist” Ben Gvir, minister van de “extreemrechtse” regering in Israël had provocerend de Al-Aqsamoskee genaderd. Genoeg aanleiding zou je zeggen om het hoogste gezagsorgaan in de wereld te mobiliseren.

Eén Jood die om zeven uur ‘s ochtends dertien minuten op het Tempelplein is, doet al het andere wereldnieuws verstommen en wereldleiders zijn in rep en roer om dit onheil af te wenden. Ja, dan moet er werkelijk wat aan de hand zijn. Eén Jood, die in zijn eigen land op de meest heilige plaats een gebed uitspreekt om God te aanbidden, doet wereldleiders in woede en angst uitbarsten.

Die God van Israël is inderdaad opgestaan om zich over Israël te ontfermen. Voor mijn stille tijd las ik vanochtend Jesaja 45 vanaf vers 18. Daarvóór spreekt vers 15 over een God die zich verborgen houdt, maar dan in vers 19 zegt God: "Ik heb niet in het verborgene gesproken." Het lijkt alsof de God van Israël zich voor Zijn volk verborgen heeft gehouden, maar vanaf vers 18 niet meer. Zichtbaar voor alle volken keert Hij naar Sion terug en Israëls nakomelingen zullen gerechtigheid ontvangen en zich in God verheugen.

Dat is wat er volgens mij aan de hand is. Het is niet voor niets dat Israëls (en Gods!) vijanden zich opmaken voor een strijd als één Jood dertien minuten bidt op het tempelplein. Daar onderwees de Heiland het volk. Daar woonde de Heere God in de tempel. Daar wordt weer gebeden om de verlossing. Er is echt wat aan de hand in de geestelijke wereld. De God van Israël ontfermt zich over zijn volk, en Zijn tegenstanders maken zich op voor de strijd. De boze en zijn trawanten zijn zich ervan bewust dat ze nog maar weinig tijd hebben om de plannen van de God van Israël te dwarsbomen.

“Beschaamd zullen echter staan allen die tegen de God van Israël in woede ontstoken zijn.” (Jesaja 45:24)