Laten we eerst kijken naar de dreiging van Hezbollah, dat vorige week maandag een groep terroristen liet infiltreren in de regio Har Dov in het uiterste noorden van Israёl.

De infiltratie liep met een sisser af omdat het commandocentrum van de IDF opdracht gaf niet direct op de terroristen te schieten, om zo een nieuwe oorlog met Hezbollah te voorkomen.

Nieuw incident

Op maandagochtend 3 augustus vond er een nieuw incident plaats. Dit keer op de grens tussen Israël en Syrië, op de zuidelijke Golanhoogten.

Vier terroristen probeerden geїmproviseerde explosieven te plaatsen bij het nieuwe veiligheidshek dat Israël bouwde nadat het regime van Assad in Syrië aanstalten maakte om het grensgebied met Israël te heroveren.

Het Israëlische leger observeerde de activiteiten van de vier voordat men met een tank en een oorlogsvliegtuig op de groep terroristen schoot en hen doodde.

Omdat Hezbollah verantwoordlijk is voor de troepenopbouw van een door Iran geleid legioen langs de Israёlische grens, is het aannemelijk dat de groep terroristen leden van Hezbollah waren.

Op deze wijze kon de Libanese terreurbeweging wraak nemen op Israël voor het doden van één van haar leden tijdens aanvallen van de Israëlische luchtmacht (IAF) op maandag 20 juli, toen in het grensgebied op de Golanhoogten vijf Sjiitische militieleden werden gedood.

Ali Kamil Mohsen

Onder de doden was Ali Kamil Mohsen, een lid van Hezbollah. Vanaf dat moment liepen de spanningen tussen Israël en eizbollah op en werd de IDF in staat van verhoogde paraatheid gebracht.

Op maandagavond reageerde de Israëlische luchtmacht op de jongste provocatie vanuit Syriё en bombardeerde observatieposten die door Hezbollah werden gebouwd langs de grens met Israël in Syrië. Ook werden militaire faciliteiten van het Syrische leger langs de Syrische grens met Israël aangevallen.

Israël moet tegelijkertijd zien om te gaan met toenemende bedreigingen door de Turkse leider Recep Tayyip Erdogan.

Erdogan bedreigt Israël regelmatig en zei tijdens de heropening van de Hagia Sophia als moskee in Istanboel dat het nu tijd werd voor de 'bevrijding' van de al-Aqsamoskee op de Tempelberg in Jeruzalem.

De Hagia Sophia in Istanboel

De Hagia Sophia ('Heilige Wijsheid') werd in 537 na het begin van de gewone jaartelling gebouwd door de Byzantijnse keizer Justinian 1 en werd in 1453 veroverd door een moslimleger en omgetoverd tot een moskee.

In 1934 besloot de seculiere Turkse leider Mustafa Kemal Ataturk dat de kerk zou moeten worden gebruikt als een museum om een brug te slaan tussen de wereld van de islam en de Westerse wereld.

Erdogan heeft echter geheel andere ideeën over de toekomst van Turkije en is sinds 2002 bezig om het land te veranderen in een islamitische staat die uiteindelijk het Ottomaanse keizerrijk moet gaan weerspiegelen.

Geen plaats voor Israël

In dat keizerrijk is geen plaats voor een Joodse staat en om deze reden heeft de Turkse dictator allerlei projecten opgezet in Arabisch Jeruzalem om zijn invloed in de voor Joden en christenen heilige stad uit te breiden.

Tegelijkertijd probeert Erdogan om de leider van de moslimwereld te worden. Hij organiseert regelmatig evenementen in Turkije voor leiders van moslimlanden, waarmee Erdogan wil laten zien dat hij de onbetwiste leider is van de wereld van de islam.

Turkse invloed

Erdogan gebruikt verder het Turkse leger om de invloed van Turkije in het Midden-Oosten uit te breiden. Zo mengde hij zich recentelijk in de Libische burgeroorlog, waar hij de Regering van Nationaal Akkoord (GNA) met wapens en Syrische huurlingen steunt.

De GNA verkeerde aan het begin van 2020 in grote problemen toen de andere partij in de burgeroorlog in Libiё, het leger van Generaal Khalifa Haftar aanstalten maakte om de hoofdstad Tripoli in te nemen.

Erdogan buitte deze situatie uit. In ruil voor bepaalde rechten op de maritieme economische zones voor de Libische kust begon hij wapens en onbemande vliegtuigen te leveren aan het leger van de GNA.

Waarnemers schatten dat er nu bijna 4.000 Syrische islamisten in Lybië zijn die aan de kant van de GNA vechten tegen het leger van Haftar.

De Turkse claim op de economische zones in het oosten van de Middellandse Zee heeft al voor grote spanningen gezorgd met Griekenland en Cyprus, terwijl Turkije ook Israël bedreigt over haar pogingen om Cyprus te helpen bij het boren naar gas en olie in de kustwateren van het eiland.

De laatste weken heeft ook Egypte zich gemengd in dit conflict en de burgeroorlog in Libiё omdat het leger van de GNA samen met de Syrische huurlingen aanstalten maakte om de havenstad Sirte aan te vallen.

Sirte is van groot strategisch belang omdat de export van de Libische olie via deze havenstad loopt. De Egyptische regering wil verder niet dat de Moslim Broederschap (MB) haar grip op Libiё versterkt en heeft om deze reden het Egyptische leger gemobiliseerd om eventueel in te grijpen in het Libische conflict.

Groot gevaar voor de stabiliteit

De regering van president Abdel Fattah el-Sisi ziet de Turkse inmenging in de oorlog in Libiё als een groot gevaar voor de stabiliteit van Egypte dat na de omverwerping van het regime van de voormalige Egyptische president Hosni Moebarak korte tijd werd geregeerd door de MB.

El-Sisi heeft Turkije duidelijk gemaakt dat iedere poging om Sirte over te nemen zal worden beschouwd als het passeren van een rode lijn die onacceptabel is voor Egypte.

Tegelijkertijd heeft de Egyptische president laten weten dat Turkse pogingen om in de economische maritieme zones voor de Egyptische kust naar gas en olie te boren zal worden beschouwd als een daad van oorlog.

Erdogan niet onder de indruk

Erdogan maakt echter niet de indruk dat hij de Egyptische bedreigingen serieus neemt en gaat verder met zijn plannen om een nieuw Ottomaans rijk te stichten.

Turkije heeft zich niet alleen gemengd in de Israëlische binnenlandse politiek, maar heeft ook haar invloed op andere conflictzones in het Midden-Oosten uitgebreid.

Turkije houdt delen van Syrië en Irak bezet en heeft haar militaire aanwezigheid in Qatar en Somalië vergroot. Tegelijkertijd werpt Erdogan zich op als de beschermheer van islamisten die in Jemen vechten en als de enige ware beschermheer van de Palestijnse nationale beweging...