Vrijdagavond 7 april 2023

Ik krijg een bericht dat er een zelfmoordaanslag heeft plaatsgevonden in Tel Aviv, op het stukje richting Jaffo.

Vier weken eerder

Onbewust ben ik altijd met mijn blogs bezig. Ik zoek naar onderwerpen of laat me leiden door het moment van de dag. Op die dag was ik in Tel Aviv en maakte daar een heerlijke wandeling door Neve Tzedek, een kunstzinnige wijk, vlak tegen Jaffo aan.

Modewinkels, kunstzaken en prachtige oude en nieuw gerenoveerde huizen van toen en nu.

Het is om je heen kijken en je wanen in het Tel Aviv van ooit … met op de achtergrond steeds weer de immens hoge gebouwen van vandaag.

Ik maakte foto’s voor een blog.

Oude en moderne geschiedenis die een link met elkaar hebben en ook weer niet.

Ik liep langs de boulevard, richting Jaffo, langs waar ooit de Dolfinarium-discotheek was. Hier vond op 1 juni 2001 een terroristische aanslag plaats, waarbij een Palestijnse zelfmoordterrorist zichzelf opblies buiten de discotheek en daarmee 21 tieners doodde en 132 verwondde.

Altijd als ik er loop, moet ik aan deze afschuwelijke gebeurtenis denken.

Het voorjaar hing in de lucht en op het strand waren het vooral joggers met en zonder honden.  Nog even en het blanke zand en de blauwe zee zal gevuld zijn met toeristen uit binnen-en buitenland.

Het maakt niet uit welk seizoen, dit stuk Israël straalt vrijheid, blijheid en heerlijkheid uit.  Schijn bedriegt of is het de Israëli die altijd optimistisch is en vooruit kijkt.

Vrijdagavond 7 april 2023

Veel gewonden en een dode, een Italiaanse toerist. Op het verkeerde moment op de verkeerde plek.

Mijn foto’s van vier weken geleden voelen niet gepast, toch wil ik ze wel plaatsen. Waarom? Omdat het leven doorgaat en we nooit mogen zwichten voor geweld.