Wat is het verschil tussen deze twee?

Iemand die gewoon chesed doet, zal niet noodzakelijk zijn best doen om mensen in nood te vinden; hij zal eerder wachten tot de behoefte aan liefdadigheid zich voordoet. Iemand die van chesed houdt, zal echter niet wachten tot de noodzaak zich aandient. Zo’n persoon is gevoelig voor het feit dat er altijd mensen in nood zijn. En deze gevoeligheid wekt bij hem het besef op, dat het nodig is zijn uiterste best te doen om mensen in nood te vinden en te helpen.

De Thora leert ons dat we onszelf moeten trainen om gevoelige, liefdadigheid-lievende mensen te zijn. Koning David zegt dat, "de wereld is gebouwd op chesed" (Psalm 89:3). Chesed is ook een eigenschap waar onze voorvader Abraham bekend om stond. Daarom wezen de Joodse Geleerden in de Talmoed er ook op dat het Joodse volk verschilt van de andere volkeren, in dat ze “bescheiden, meelevend en ‘vriendelijk’ zijn (lees: het doen van liefdadigheid)”.

Tevergeefs verzoek

Maar onze geleerden waren niet de enigen die bij deze definitie hielden. In het jaar 362gj deed zelfs de Romeinse keizer Julianus een beroep op zijn mede-heidenen, om de Joden na te volgen in ‘hun gastvrijheid, liefdadigheid en heilige levensstijl’. Hij beval om in elke stad herbergen voor doorreizigers op te richten, en hij verwees naar het voorbeeld van de Joden: “in wiens midden geen vreemdeling onverzorgd blijft”. Julianus schreef het volgende aan Arsacius, hogepriester van de Romeinse afgoderij in Galatië:

“Richt in elke stad regelmatig herbergen op, zodat vreemdelingen kunnen profiteren van onze welwillendheid. Ik bedoel hiermee niet alleen voor ons eigen volk, maar ook voor anderen die geld nodig hebben. Ik heb nu pas een plan gemaakt waardoor je hier goed in kunt voorzien; want ik heb instructies gegeven dat er elk jaar 30.000 modii maïs voor heel Galatië, en 60.000 pinten wijn moeten worden toegewezen. Ik beveel dat een vijfde hiervan wordt gebruikt voor de armen die de priesters dienen, en de rest door ons wordt uitgedeeld aan vreemdelingen en bedelaars. Want het is schandelijk dat wanneer geen enkele Jood ooit hoeft te bedelen, iedereen ziet dat onze volksgenoten geen hulp van ons krijgen.”

De heidense priesters luisterden echter niet naar de oproepen van de keizer, die ook weer snel werden opgegeven toen Julianus een jaar later werd vermoord.

Het doen van chesed wordt van oudsher dus gezien als een ‘kenmerk’ van de Jood. Om voortdurend bewust te zijn van, en gevoelig te zijn voor, de behoeften van anderen. Het Joodse volk houdt ervan om daden van liefdadigheid te verrichten, en zoeken daarom voortdurend naar de ontelbare mogelijkheden om hulp te bieden aan wie het maar nodig hebben.

Oekraïne

We zien inderdaad dat zodra de rivier van Joodse vluchtelingen uit Oekraïne begon te stromen, het weer heel duidelijk werd dat het Joodse volk echt de kinderen van Abraham zijn. Als reactie op de Russische inval in Oekraïne sprongen letterlijk talloze Joodse organisaties onmiddellijk op om directe hulp te bieden aan de vele tienduizenden Joden die in het omstreden land wonen. Of het nou gaat om vluchtelingen te helpen die op de vlucht zijn voor de gevechten, om Joden te helpen om Alijah te maken, of zelfs degenen te helpen die besloten hebben te blijven; er is hulp voor elk geval.

Allerlei verschillende Joodse groeperingen, organisaties en religieuze denominaties werken dag en nacht om mensen in nood te helpen. Van de orthodox-chassidische groeperingen zoals Chabad-Lubavitch, tot Satmar, Karlin of Boyan – om er maar een paar te noemen, tot de Amerikaanse Orthodox Union, Hatzolah, of de European Jewish Association (EJA), tot de Liberale Joodse bewegingen, en vele, vele anderen. Om nog maar te zwijgen van het Joods Agentschap en de staat Israël zelf. Allen zijn er voor onze Oekraïens-Joodse broeders.

Deze zorg voor de Joodse wereld -door de Joodse wereld- is ook bij de niet-Joodse vluchtelingen niet onopgemerkt gebleven. Er is geen andere bevolkingsgroep die zo betrokken is geweest bij het helpen van de Oekraïense vluchtelingen als het Joodse volk; in alle soorten hulp, zelfs in daadwerkelijke gevaarlijke reddingsoperaties.

In maart van 2022 sprak een verslaggever van de Jewish Telegraphic Agency (JTA) met verschillende vluchtelingen uit Odessa – zowel Joods als niet-Joods – die tegen die tijd net de Moldavische grens waren overgestoken met zes bussen, georganiseerd door de American Jewish Joint Distribution Committee (JDC). Een van deze vluchtelingen was een 27-jarige vrouw genaamd Vlada Ignatieve, die ook Moldavië was binnengekomen met bussen die waren georganiseerd door de Joodse gemeenschap van Odessa, en hoopte naar Zwitserland te reizen. "Ik ben niet Joods", zei ze tegen de verslaggever. "Maar toen ik vandaag naar de synagoge ging om de bus te halen, had ik echt het gevoel dat ik bij mijn gemeenschap was", en voegde er toen grappend aan toe: "Hoe word ik Joods?"

Niet alleen Joodse organisaties

Natuurlijk, als ik schrijf over al het geweldige hulpwerk van talloze Joodse organisaties, kan ik ook het werk van Christenen voor Israël niet vergeten. Ik ben dan wel geen woordvoerder van de Joodse gemeenschap, maar ik weet zeker dat iedereen niets anders dan dank heeft voor CvI en hun achterban. Jullie onwankelbare steun, en hulp om vele honderden Oekraïense Joden het land te helpen ontvluchten, en het steunen van hen die besloten om achter te blijven, gaat zeer zeker niet onopgemerkt. Net zoals jullie liefdadigheid hebben getoond, moge G-d zo ook altijd Zijn liefdadigheid aan jullie tonen, en ons de ultieme verlossing en wereldvrede sturen. Snel en in onze dagen.