Na haar bevrijding weidde Corrie haar leven aan het vertellen over wat zij en Betsie leerden in concentratiekamp Ravensbruck: ‘Al is de put nog zo diep, de liefde van Jezus Christus is dieper’.

Hoewel zij daar aanvankelijk niet tot bereid was, leidde God haar na de oorlog weer naar Duitsland, het land waar zij zoveel geleden had. Tijdens een van haar spreekbeurten, ontmoette zij de man die een van de meest wrede bewakers in het kamp was geweest.

Na de dienst kwam deze man naar Corrie toe en vertelde dat hij zijn vreselijke zonden had ingezien en aan God om vergeving had gevraagd. ‘Ik weet dat God mij alle wreedheden vergeven heeft, maar wilt u mij ook vergeven’. Corrie besefte dat haar eigen zonden telkens opnieuw vergeven moesten worden, maar zij kon deze voormalige bewaker niet vergeven. Maar de Here Jezus heeft gezegd: “want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven, maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven”. (Mattheus 6:14, 15).

Corrie wist dat ‘vergeving geen emotie is, maar een daad van de wil is - en die wil kan functioneren ongeacht de temperatuur van ons hart.’ Daarom stak ze haar hand uit naar de uitgestoken hand van de bewaker. Op dat moment kwam er een genezende warmte over haar heen en kon zij deze man werkelijk vergeven.

Maar ze besefte ook dat het niet haar liefde was, die deze man vergeven kon, maar dat het de kracht van de Heilige Geest, zoals staat in Romeinen 5:5: “.Omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, die ons gegeven is.” Als we Hem vragen om met Zijn liefde in ons hart te komen, zullen we ervaren dat die liefde zoveel sterker is dan onze haat en bitterheid. Dan kunnen we echt een ander vergeven, net als Corrie ten Boom.