Zoals alle immigranten leerde Sissmann Hebreeuws en werd hij opgeroepen voor de IDF. Hij hield van het leger. Hij wilde er zijn carrière van maken. Om dit te doen, moest hij een veiligheidscontrole doorstaan. Bij het ondervragen van zijn medesoldaten kwam de beveiliging er tot hun grote verbazing achter dat Sissmann op een avond in een dronken bui een foto van zichzelf in een Waffen-SS-uniform aan zijn collega-officieren had laten zien! In zijn beschonken toestand had hij bekend dat hij niet Gavriel Sissmann was, maar niemand minder dan Ulrich Schnaft, een Duitser die in de SS had gediend.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de Duitse Schnaft in Amerikaans gevangenschap genomen. Nadat hij onschuldig was bevonden aan oorlogsmisdaden, werd hij aan het eind van de oorlog vrijgelaten. Tijdens zijn omzwervingen door het door oorlog verscheurde Duitsland raakte hij bevriend met een Joodse vluchteling. Het was een ontmoeting die zijn leven zou veranderen.

Miljoenen mensen in Duitsland zaten zonder voedsel of onderdak. Schnaft moest hier weg zien te komen en een nieuw land vinden. Met deze gedachte kwam hij tot een enorme beslissing: wat met deze Joodse overlevende was gebeurd, was eigenlijk met hem gebeurd. Schnaft had een nieuwe identiteit. Hij was nu een Jood die de Holocaust had overleefd. Schnaft was nu een zekere Gavriel Sissmann.

Zijn dronken bekentenis aan zijn medesoldaten leidde tot zijn diskwalificatie van het Israëlische leger. Beschaamd en dakloos vond hij een huis in Haifa waar hij een affaire had met de Duits-Joodse vrouw van zijn huisbaas. Woedend verdreef de man het paar uit zijn zicht.

Omdat West-Duitsland een economisch wonder onderging, besloten de tortelduifjes hun nest daar te maken. Ze zetten koers naar Italië, waar aan de Italiaanse grens problemen wachtten. Omdat er geen diplomatieke betrekkingen tussen Israël en Duitsland waren, werd elk Israëlisch paspoort door de Israëlische regering bestempeld met ‘niet geldig in Duitsland’. Ironisch genoeg was het de Duitse Waffen-SS Schnaft die vanwege zijn Israëlische paspoort niet naar Duitsland mocht terugkeren!

Omdat zijn partner haar Duitse paspoort nog wel had, mocht zij Duitsland wel binnengaan, waarbij zij haar geliefde achterliet. Vanaf daar keerde ze terug naar Israël, waar ze in Haifa onder de Mediterrane zonsondergang het weer goed maakte met haar Joods-Duitse echtgenoot. Het duurde niet lang voordat ze hem ervan overtuigde met haar naar Duitsland te verhuizen omdat hun leven daar financieel beter zou zijn.

De staatloze en straatarme Schnaft besloot voor de Egyptische Ambassade in Italië te verschijnen. Hij vertelde hen dat hij een Duitse en Israëlische officier was en bood aan Israëlische militaire geheimen te verkopen in ruil voor doorgang naar Duitsland. Schnaft leverde zijn Israëlische paspoort in, voorzag de Egyptenaren van een schat aan Israëlische inlichtingen en werd beloond met zakgeld en een Egyptisch paspoort in naam van Robert Hayat.

Een maand later ging hij Duitsland binnen.

Als de eeuwige opportunist die hij was, besloot de berooide Schnaft de vroegere liefde van zijn leven op te zoeken in de hoop dat als hij haar over zijn problemen vertelde, ze bij hem terug zou komen. Toen hij haar vond, bekende hij zijn nazi-verleden en zijn omgang met de Egyptenaren. Ook gaf hij haar zijn tijdelijke adres.

Toen hij was vertrokken, vertelde ze alles aan haar man. De man, die nog steeds leed had van de affaire van zijn vrouw, nam onmiddellijk contact op met de Israëlische veiligheidsdienst.

Mossad stuurde hierop een Israëlische agent die zich als een Iraakse officier voordeed om Schnaft in Duitsland te ontmoeten. De agent beweerde ook in de Waffen-SS gediend te hebben en haalde Schnaft over om naar Israël terug te keren om voor Irak te spioneren. Nu onder de naam David Weissberg verliet hij het vliegveld waarna hij direct door de Mossad werd gegrepen en in een auto gepropt. Tijdens de korte reis bekende de Duits-heidense-Israëlische-Joodse-Egyptische-Irakese-spion alles.

Schnaft werd veroordeeld en werd na zeven jaar gevangenisstraf weer vrijgelaten. Elk spoor van hem verdween. Zijn celgenoot beweert in zijn memoires echter dat Schnaft naar Duitsland is teruggekeerd om daar een Lutherse predikant te worden en dat hij nu een aanhanger van Israël is.