Tijdens haar reis doet Ora er alles aan om contact te vermijden met mensen die haar ongerust zouden kunnen maken door haar op de hoogte te houden van het nieuws. In plaats daarvan probeert ze zich op de schoonheid om haar heen te concentreren. Echter, zoals vaker in Israël, komt ze regelmatig verschillende monumenten tegen die gewijd zijn aan soldaten die in eerdere oorlogen zijn gesneuveld. Dit verhaal van een vrouw op haar avonturen op het Nationale Pad, is slechts een van de vele geworden.

Sublieme schoonheid

Elk jaar maken duizenden Israëli's gebruik van het inmiddels beroemde Israel National Trail, dat niet alleen op Google Maps staat aangegeven, maar zelfs door National Geographic werd erkend als een van 's werelds beste wandelroutes. Het meest gerenommeerde natuurinstituut ter wereld is er lyrisch over: "Naast het immense gevoel van geschiedenis en het laatste nieuws, legt het Nationale Pad van Israël een krachtige verbinding met iets dat vaak verloren gaat in alle krantenkoppen - de sublieme schoonheid van de wildernis van het Midden-Oosten. Het pad duikt zowel in de grootse schaal van Bijbelse landschappen als in het alledaagse leven van de moderne Israëli."

Het pad strekt zich uit over meer dan duizend kilometer, van Kibboets Dan in het noorden tot de badplaats Eilat aan de Rode Zee in het zuiden en baant zich een weg door afwisselende landschappen, door valleien, woestijnen, velden en bergen. Sommige Israëli's leggen de route in één keer af, wat ongeveer twee maanden kan duren. Anderen trekken hun wandelschoenen aan en doen een deel per keer. Sommigen doen er zelfs een paar jaar over.

Verbinding

Het pad trekt niet alleen jongeren aan, maar ook gezinnen en gepensioneerden. Soms is het wandelen een gemeenschapsinspanning waarbij groepen individuen samenkomen uit dezelfde stad, of hetzelfde bedrijf, of een ander interessegebied. Een populaire manier om het pad te bewandelen is om deel te nemen aan de Fijnproeversgroep, waarin wandelaars op zoek gaan naar smakelijke en lokale delicatessen uit de overvloed aan minderheden in Israël en naar verschillende gerechten van Joodse mensen die van over de hele wereld zijn gekomen om zich in Israël te vestigen.  Na het voltooien van de route publiceren sommige mensen boeken over hun ervaringen. Deze boeken zijn niet alleen informatief, ze dienen ook als inspiratie voor iedereen die met het idee speelt om de route in de toekomst te doen.

Herkenningstekens

Het pad wordt gemarkeerd door de inmiddels beroemde verticale blauwe, oranje en witte borden die het National Trail onderscheiden van de andere paden die door het hele land lopen. Wit staat aan de rechterkant van het bord, blauw in het midden en oranje aan de linkerkant. Het wit vertegenwoordigt de besneeuwde Hermon in het noorden, het blauw de Middellandse Zee in het westen en het oranje de woestijn in het zuiden. Als de witte lijn zich als bovenste lijn in het teken bevindt, betekent dit dat het pad naar het noorden wijst - in de richting van de Hermon. Als de oranje lijn bovenaan staat, is de richting zuid. Deze slimme markering helpt wandelaars om de weg niet te verliezen.

Bibliotheken

Een ander uniek initiatief zijn de ‘bibliotheken’ die langs de route zijn geplaatst op initiatief van de Nature and Parks Society. De 16 bibliotheken zijn kleine metalen doosjes waarop het wandelpad staat aangegeven en waarin genoeg ruimte is om ongeveer twintig boeken te plaatsen. Wandelaars worden aangemoedigd om de boeken mee te nemen, ze te lezen en als ze klaar zijn met lezen, ze achter te laten bij de volgende ‘bibliotheek’. Veel mensen nemen boeken mee die ze niet meer willen hebben en laten ze achter in de bibliotheken. Wandelaars kunnen ook een ‘paspoort’ krijgen dat de Society for the Protection of Nature onderweg afstempelt.

Hulp onderweg

Vanwege de brandende zon in de zomer en de overstromingen in de winter kun je het pad het beste in de lente en de herfst bewandelen. Maar zelfs in deze relatief milde seizoenen kunnen wandelaars getroffen worden door het weer. Om uitdroging te voorkomen slaan ze voor het begin van de wandeling voedsel en water op in opslagplaatsen op aangewezen punten. Ze kunnen ook tegen een kleine vergoeding voorraden laten bezorgen.

Dan zijn er nog de ‘trail angels’. Dit zijn doodgewone mensen die koele flessen mineraalwater opslaan, gewoon omdat ze willen helpen. Hulp is overal onderweg en in vele vormen. Er zijn websites die wandelaars op de hoogte houden en pagina's op sociale media met advies, interactieve kaarten, weerberichten en updates over waterbronnen en voedselvoorraden. Veel mensen bieden ook gratis gastvrijheid en sommige kibboetsniks laten hun huissleutels achter voor wandelaars om een paar dagen te verblijven in ruil voor hulp in de kibboets.

Avraham Tamir

Het idee van een nationaal langeafstandspad begon veertig jaar geleden vorm te krijgen toen wandelaar en natuurjournalist Avraham Tamir terugkeerde van zijn avonturen in de Appalachen. Toen hij zijn idee voor een nationaal pad in Israël voorlegde aan natuurverenigingen en -organisaties, waren veel mensen ertegen. Ze beweerden dat er al meer dan 15.000 km aan paden in Israël waren, dus dit zou overbodig zijn. Bovendien, zeiden ze, zou niemand bij zijn volle verstand ooit helemaal van Dan naar Eilat willen wandelen! Uiteindelijk vond Tamir enthousiasme. Toen de voorgestelde route eenmaal op papier stond, organiseerden Israëls natuurtijdschrift en de Army Radio een project van vrijwilligers om de geplande route uit te proberen. Ze verdeelden hen in meer dan 60 groepen. Elke groep moest de voorgestelde segmenten van het pad uitproberen. De positieve berichten waren overweldigend. Het pad was een razend succes. In 1995 huldigde wijlen president Ezer Weizmann het pad in en zette het op de kaart.

Zoals alles in Israël, moesten ook de planners van het pad flexibel zijn. In 2003, slechts acht jaar na de inauguratie, moest een deel van het pad worden omgelegd. Israël was bezig met de aanleg van een tolweg die de kustweg zou openstellen en het verkeer op en neer door het land zou vergemakkelijken. De tolweg zou het pad moeten doorsnijden. Er werd besloten dat een omleiding van de heuvels van Samaria naar de kust het probleem zou oplossen. De weg was essentieel en er was schoonheid aan de kust te zien voor wandelaars!

Meer dan een wandelpad

Het Israël National Trail is zoveel meer dan een natuurpad. Het is een pad dat Israëli's diep verbindt met hun geschiedenis, een geschiedenis van verlies en winst, van zweet en tranen, maar ook een pad van verlossing. Het pad bewandelen creëert een gemeenschap. Velen zeggen dat het het belang van herinnering heeft versterkt, maar ook een bewustzijn van het heden en de noodzaak om dankbaar te zijn.

Dus, zoals bij de meeste dingen in Israël, is er meer aan de hand dan je op het eerste gezicht zou zeggen.