Welke rol speelt Israël in uw geloof?

“Israël speelt een grote rol in mijn geloof, maar dat is niet altijd zo geweest. In mijn kinderjaren hoorde ik in de kerk eigenlijk weinig over Israël. En als het er al over ging, werd met Israël meestal het ‘geestelijke’ Israël, de kerk, bedoeld. Tijdens mijn studie en later tijdens mijn doctoraal, waar mijn hoofdvak het Oude Testament was, ben ik meer oog gaan krijgen voor de rol van Israël in Gods plan. Dat heeft een impuls gekregen in 2004, toen ik onverwachts de kans kreeg een studiereis naar Israël te maken. Dat is voor mij echt een openbaring geweest. Ik ben toen heel anders teruggekomen.”

Kunt u dat uitleggen?

“Er ging een wereld voor me open. Dingen vielen op hun plek, en ik ging Bijbelteksten anders lezen. Neem bijvoorbeeld de berijmde Psalm 105:5: ‘‘t Verbond met Abraham, Zijn vrind, bevestigt Hij van kind tot kind.’ Die laat ik altijd zingen in een doopdienst, wanneer de kinderen de kerk worden binnengedragen. Ik kan die psalm niet meer met droge ogen zingen, omdat ik daarin zo’n diepe verbinding zie tussen Israël en de kerk. Dat komt ook prachtig naar voren in de lofzang van Zacharias: ‘Lof zij den God van Israël, den HEER, die aan Zijn erfvolk dacht.’ Daar word ik echt emotioneel van. Israël, Gods uitverkoren volk, Gods oogappel, moet gewoon een rode draad zijn in de bediening van iedere predikant.”

Heeft die liefde voor Israël ook uw prediking beïnvloed?

“Zeker. Als oudtestamenticus kun je eigenlijk niet anders dan met Israël bezig zijn. Toen ik in 2008 in Nunspeet op beroep preekte, viel dat samen met Israëlzondag. Die zondag heb ik gepreekt uit Romeinen 9, waar Paulus zegt: ‘Want ik zou zelf wel wensen vervloekt te zijn, weg van Christus, ten gunste van mijn broeders, mijn verwanten wat het vlees betreft.’ Die tekst heeft mijn prediking de afgelopen tien, vijftien jaar enorm gestempeld.

Daarnaast ben ik al sinds mijn twaalfde intensief bezig met de wederkomst van de Here Jezus. En als je Israël en de wederkomst met elkaar verbindt, heb je volgens mij het hele plaatje compleet. Ik zeg in een preek wel eens: ‘Het is nu kwart voor elf. Als God met Zijn vingers knipt, kan om kwart over elf heel Israël zalig zijn, en om kwart voor twaalf kan Hij terug zijn. Dan heb je nog een uur.’ In dat spanningsveld probeer ik mijn prediking te brengen.”

Hoe ziet u in Israël een teken van hoop?

“Een tekst waar ik de laatste maanden vaak op terugkom in mijn preken, is Zacharia 14:4: ‘Op die dag zullen Zijn voeten staan op de Olijfberg, die voor Jeruzalem ligt, ten oosten ervan.’ Die tekst gaat over Jezus, de Messias. Ik weet niet precies hoe dat vervuld zal worden, maar ik geloof dat wat we de afgelopen jaren in de wereld zien gebeuren, Zijn voetstappen zijn richting de voltooiing van Gods eindplan.

Daarnaast is Romeinen 11:26 voor mij een kerntekst: ‘En zo zal heel Israël zalig worden.’ Ik geloof dat de terugkomst van Jezus zal plaatsvinden wanneer dat werkelijkheid wordt. Hoe dat precies zal gebeuren, blijft grotendeels verborgen – Paulus noemt het niet voor niets een mysterie, een geheimenis. Maar dat vind ik niet moeilijk; ik hoef niet meer te weten dan wat Hij geopenbaard heeft. Voor mij is het vooral belangrijk dat de kerk haar oog gericht houdt op de God van Israël én op Israël zelf.”

Vindt u dat de kerk dat te weinig doet?

“Ja, dat denk ik wel. Zolang mensen na de dienst nog naar me toe komen en zeggen: ‘Wat fijn dat u Israël noemde’ of ‘Wat mooi dat u het over de wederkomst had’, dan weet ik dat er iets misgaat. Ik probeer sterk te leven bij twee dingen: ik kan vandaag sterven, of Jezus kan terugkomen. Dat legt een bepaalde klem op je bediening. Je kunt niet vrijblijvend staan preken, want je weet niet of je er volgende week nog bent.

Ik schrik er wel eens van hoe naar binnen gericht de kerk is, zonder dat de beloften met betrekking tot Israël een rol spelen. In de reformatorische gezindte zijn we vaak druk met onze eigen zaligheid en met de vraag: ‘Hoe word ik rechtvaardig voor God?’ En begrijp me goed: dat is belangrijk, dat is de kern van de prediking. Maar als je tot geloof in Jezus gekomen bent, dan gaat er toch een wereld voor je open? Jezus heeft niet in Argentinië rondgelopen of in Noorwegen, maar Hij is geboren in Bethlehem.”

Vindt u het moeilijk dat de Messias nog verborgen is voor het Joodse volk?

“Ja, want ik gun het hen zo van harte. Tegelijkertijd beschuldig ik de kerk én mezelf dat we zo weinig kans hebben gezien om de Joden tot jaloersheid te verwekken. Misschien komt dat ook doordat we veel boter op ons hoofd hebben, en daarom past ons bescheidenheid.

Onlangs vroeg ik in een gemeente, naar aanleiding van Zacharia 3:1: ‘Wie van u bidt er een paar keer per week voor de bekering van Israël?’ Een paar vingers gingen omhoog. Maar het leeft niet breed onder christenen.”

“Ook al kunnen wij met al die tekortkomingen weinig beginnen, we mogen God wel aanspreken op Zijn eigen beloften. Ik denk dat we als kerk veel meer werkzaam moeten zijn in deze eindtijd met de beloften van God, waaronder die voor Israël. En we mogen het rustig aan Hem overlaten hoe Hij die beloften vervult. Daar heb ik alle vertrouwen in. En dat vertrouwen mogen we ook uitstralen.”

Dit interview verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!