We zijn in het Nederlands Mijnmuseum in Heerlen. Er is niet veel bewaard gebleven van ons mijnwerkverleden. Maar deze voormalige Oranje Nassaumijn gedeeltelijk wel en is nu een museum. Zo krijgen we een kijkje in het leven ondergronds.

Onze gids is een oud mijnwerker. Hij is al oud en zijn rug is versleten. Geen wonder ook, na vele jaren zware arbeid. Als 16-jarige jongen begon hij als leerling. Een paar dagen de mijn in, een paar dagen naar school. Na enkele jaren voor een habbekrats dit zware en gevaarlijke werk gedaan te hebben, ontving hij zijn diploma. Toen was hij officieel ‘sjouwer’. "Dat betaalde goed hoor", zegt hij glunderend. Maar er werd wel een zware prijs voor betaald. Velen zijn ziek geworden door het ongezonde werk, dat verricht werd zonder mondkappen en oorbeschermers. Ook zijn vader en grootvader werkten in de mijnbouw.

Onze gids haalt nog meer herinneringen op. Hij laat ons ook de voorwerpen zien die gebruikt werden: de lampen, helmen, houwelen. Zoals het was in vroeger tijden, toen er een kooitje met een kanarie werd opgehangen voor de veiligheid. Zolang het vogeltje er fris bij zat, was alles goed. Maar als hij op de grond lag, dan moest je wegwezen! Gas!

Dat beeld van de kanarie in zijn kooitje bleef me bij en ik moest denken aan Israël. Daar zegt men wel eens: wij zijn de kanarie in de kolenmijn. Let op: wat met ons gebeurt is een waarschuwing! Israël wordt aangevallen door Hamas. Israëls strijd tegen het kwaad, is een strijd voor ons allemaal. Islamisten willen niet alleen heel Israël veroveren, maar de hele wereld moet onder de heerschappij van Allah komen. Wereldwijd demonstreren Hamas-supporters tegen Israël. Ze worden steeds brutaler en agressiever.

En wij krijgen er ook mee te maken. Christenen in Nederland die vrienden zijn van het Joodse volk en het land Israël worden op agressieve en intimiderende wijze bedreigd als ze samen komen om solidair te zijn met Israël. We worden gedwongen om door een haag van schreeuwende demonstranten te lopen.

Misschien is het een idee om als we dit meemaken, luid te gaan zingen met elkaar. Bijvoorbeeld ‘Hevenu shalom aleichem’. We wensen de demonstranten vrede en welzijn toe. Dat verstaan ze zeker wel!

Gelukkig zijn er christelijke partijen die op de bres staan. Mirjam Bikker van de ChristenUnie en Diederik van Dijk van de SGP hebben aan de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en de minister van Justitie en Veiligheid vragen gesteld over de geëscaleerde demonstraties bij bijeenkomsten van Christenen voor Israël.

Ze hebben tien vragen gesteld en besluiten met: "Bent u bereid om in gesprek te treden met Christenen voor Israël en eventueel andere organisaties die dergelijke intimiderende ervaringen hebben over bijeenkomsten in de nabije toekomst, om ervoor te zorgen dat deze, conform het recht op vrije vergadering, op ongestoorde niet-intimiderende wijze kunnen plaatsvinden?"

Laten we bidden voor deze christelijke partijen, die moedig opkomen voor onze vrijheid om samen te komen, zonder geïntimideerd te worden door de tegenstander van de Almachtige!

Dietrich Bonhoeffer zei al tijdens de Tweede Wereldoorlog eigenlijk hetzelfde: nu zijn het de synagogen die aangevallen worden, straks zijn het de kerken. In die tijd leven we nu. Wij lijden mee met Gods volk. Wat een eer is dat! Als de God van Abraham, Izaäk en Jacob voor ons is, wie zal dan tegen ons zijn. Dat geldt voor Israël en ook voor ons!