In het boek Esther (hoofdstuk 3:1 en 6) komen de Agagieten terug. De genade van Saul is in geen velden of wegen te bekennen: “Na deze gebeurtenissen maakte koning Ahasveros Haman, de zoon van Hammedatha, de Agagiet, groot en hij verhoogde hem. En hij plaatste zijn zetel boven al de vorsten die bij hem waren. [...] En Haman zocht een manier om alle Joden, die in heel het koninkrijk van Ahasveros waren, het volk van Mordechai, weg te vagen.”

Vandaag is het Joodse Poerimfeest, waarbij onder luid gejoel en herrie het boek Esther in de synagogen wordt voorgelezen. Het Joodse volk kwam toen – in het huidige Iran - met de schrik vrij, terwijl een genocide op handen was. Het zou niet de laatste keer in de geschiedenis van dit volk zijn, dat kwade geesten het op hen gemunt hebben. Een van de lessen uit het verhaal van Esther, is dat oude vijanden weer in nieuwe gedaanten zullen opduiken. Opnieuw vertrekken er duizenden Joden uit Oekraïne en Rusland. Opnieuw gaan beschuldigende vingers van de leiders in Iran richting de Joodse staat.

Israel Apartheid Week

De geest van Amalek is springlevend, helaas ook in Nederland. De timing is pijnlijk: volgende week, dus net na Poerim, begint de internationale ‘Israel Apartheid Week’. Op Nederlandse universiteiten en in veel grote steden worden allerlei evenementen georganiseerd om te ‘bewijzen’ dat Israel illegaal, illegitiem en racistisch is. Er bestaat overigens niet zoiets als een ‘Rusland Fascisme Week’ of een ‘China Anticommunisme Week’.

Deze ‘Israel Apartheid Week’ wordt georganiseerd door studenten en docenten die actief zijn in de zogeheten BDS-beweging. Deze beweging staat voor een boycot van, desinvesteringen in en sancties tegen Israel. Zij grijpen het frame, dat Israel een apartheidsstaat zou zijn, aan om hun ideeën om Israel te isoleren kracht bij te zetten. Mensen die Israel van binnen kennen of de apartheidsgeschiedenis in Zuid-Afrika hebben bestudeerd, kunnen eindeloos veel gaten schieten in die claim. Eenieder die de BDS-beweging nader heeft bekeken, ziet dat het wemelt van antisemitisme en het helaas lang niet altijd om geweldloos verzet gaat.

Free Palestine

Tijdens de ‘Israel Apartheid Week’ gaan we vaak de kreet ‘Free Palestine!’ horen, meestal in combinatie met de leus “From the river to the sea, Palestine will be free”. Hier verwijzen de activisten dus naar het hele gebied waar ook de staat Israel gevestigd is. Israel mag dus niet bestaan. De activisten accepteren het bestaansrecht nog altijd niet. Dat hele grondgebied heet volgens hen ‘Palestine’ en moet bevrijd worden. Niet van de eigen corrupte en incompetente leiders, maar van de zogenaamde boosaardige zionisten.

Hoe dat ‘vrije Palestina’ dan eruit moet zien blijft gissen. Waar de ene actievoerder voor een ‘vrij Palestina’ het heeft over een binationale staat voor Joden en Arabieren, droomt de ander van het Judenrein maken van het hele gebied. Ook de manier waarop het moet bevrijd worden, met geweld en terreur of door middel van een boycot, verschilt. Voorop wordt gesteld dat het de Westerse activisten niet betaamt om de Palestijnse ‘verzetshelden’ te beperken. De oproep ‘Free Palestine’ betekent dus minimaal neutraliteit met betrekking tot Palestijns terrorisme tegen Israëlische burgerdoelen, en in het ergste geval is het een oproep tot het plegen van een genocide.

Terwijl koning Saul over zijn hart wreef, greep Haman naar racistisch geweld. Hamans plannen mislukten, net zoals velen na hem, die het gemunt hadden op het Joodse volk. Intussen is men in Israel men nauwelijks bezig met de BDS-beweging. Er heerst tijdens dit feest een uitgelaten sfeer: Hoera! We hebben het overleefd. Er wordt gedanst en er vloeit meer dan voldoende alcohol. Van oproepen tot een boycot tot het van de kaart vegen van de Joodse staat… De tegenstanders van Israël, van de Ayatollah’s tot de BDS-beweging, zullen nooit slagen. Haman faalde destijds en zijn geest zal ook nu falen. In iedere gedaante.