Ik voel me echter boos en loop stampvoetend door de avocadogaarde. Van alles komt naar boven.

Mijn jongste zusje. De lagere school. Ze is in november jarig en daardoor de oudste in haar klas. Als eerste in haar klas wordt ze ongesteld. Ze is reuzetrots en deelt het met haar klasgenoten. De volgende dag komt ze overstuur thuis. Een van de kindjes had thuis gehoord dat ze ongesteld was geworden, omdat ze Joods was.

In Huizen waar mijn ouders even gewoond hebben. Hun auto was op een dag beklad met de tekst: Vieze vuile rot Joden.

Ooit werkte ik op een advocatenkantoor. Toen ik tegen een van de secretaresses zei: ‘Wat een mooie bos bloemen, maar misschien staat die beter in deze vaas’.  Was haar reactie: ‘Ach, jij met je rare Joodse gedachten.’

Een avondje uit met vrienden. Een van hen had een vriendinnetje meegenomen. Het was de eerste keer dat ik haar ontmoette. Een uur lang zat ze steeds naar mijn hoofd te kijken, nieuwsgierig… Totdat ik haar vroeg: ‘Waar kijk je toch steeds naar?’ Ze antwoordde: ‘Joden hebben toch hoorntjes, maar ik zie ze niet bij jou.’

En tenslotte een van de redenen dat ik naar Israël verhuisde. Het is jaren geleden. Ik liep op straat, in de buurt van het Vondelpark. Er liep verder niemand, behalve, schuin achter me, een Marokkaans uitziende man. Dit is een gevaarlijke opmerking, laat ik schrijven: hij zag er niet-Nederlands uit. Plots begon hij te schreeuwen: Vieze, vuile rot Jodin. Hij bleef het herhalen. Het kan toeval zijn geweest dat ik net daar liep. Ik zal het nooit weten. Ik was in shock en voelde me angstig en vogelvrij. Op advies van vrienden deed ik geen aangifte. Het bleef me echter dwars zitten. Uiteindelijk stapte ik na drie maanden naar de politie in Amsterdam-Zuid en daar deed ik mijn verhaal. De dienstdoende agent typte het braaf uit. Na een uur waren we klaar. Toen keek hij me aan en zei: ‘Ik kan uw aangifte niet doen, want u weet de naam niet van degene die u uitschold.’ Totaal verslagen kwam ik buiten. Weer voelde ik me vogelvrij. Ook onbeschermd en akelig alleen. Na een kopje thee met mezelf in een cafeetje in de buurt realiseerde ik me dat je bij een aangifte van een huisinbraak ook nooit de naam van de dief weet.

Zijn dit nu antisemitische incidenten? Ik heb er geen antwoord op. Het blijft voor mij voelen als onwetendheid. Daarom, alleen daarom is zo’n filmpje van de politie belangrijk. Voor ons allemaal en ik hoop dat u het wilt verspreiden.