Een groot deel van de afgevaardigden verliet luidruchtig de zaal en maakte Netanyahu het spreken onmogelijk, totdat de voorzitter ingreep en de orde herstelde. In totaal waren 77 landen absent tijdens Netanyahu’s toespraak. Onder meer Israëls vredespartners Egypte en Jordanië waren demonstratief afwezig toen Netanyahu zijn redevoering hield. Zij waren echter niet onder de landen die de zaal verlieten aan het begin van de toespraak.

Toen het konvooi van Netanyahu het VN-gebouw bereikte, werd door een groep met de naam 'Freedom Kick' een video geprojecteerd op de zijmuur van het gebouw. De video was bedoeld om de premier te intimideren. Een groep ‘voetballers’ gebruikte een rubberen dummy van het hoofd van Netanyahu om een partijtje voetbal te spelen. Uiteraard waren de gezichten van de deelnemers aan de ‘wedstrijd’ onzichtbaar, maar het was duidelijk dat anti-Israëlische groeperingen in de VS verantwoordelijk waren voor deze intimiderende video.

De Israëlische premier liet na de provocaties zien dat hij op geen enkele wijze was geïntimideerd en hield een vurig betoog waarin hij zware kritiek uitte op een groot deel van de wereldgemeenschap die alweer vergeten lijkt zijn dat er op 7 oktober 2023 een gruwelijk bloedbad plaatsvond in het zuiden van Israël. Dezelfde kritiek uitte hij op de landen die ondanks wat er toen gebeurde, blijven aandringen op de vorming van een Palestijnse staat.

De premier bracht ook weer kaarten van een gedeelte van het Midden-Oosten mee en gebruikte die om inzichtelijk te maken wat er met de Iraanse as in het Midden-Oosten is gebeurd het laatste jaar. Israël was er volgens Netanyahu in geslaagd om het gezicht van het Midden-Oosten in het afgelopen jaar drastisch te veranderen. Zo zou de zogenoemde landbrug van Iran naar de Golanhoogvlakte en de grens met Libanon zijn verdwenen.

De toespraak van Netanyahu

Hieronder een aantal passages uit de toespraak van de premier die in Israël, met uitzondering van oppositieleider Yair Lapid en een deel van de anti-Netanyahu pers, positief werd ontvangen.

"Meneer de president, dames en heren, ik was niet van plan om dit jaar hier te komen. Mijn land is in oorlog en vecht voor zijn leven.

Maar nadat ik de leugens en laster over mijn land hoorde die door veel sprekers op dit podium werden geuit, besloot ik hierheen te komen en de zaken recht te zetten. Ik besloot hierheen te komen om namens mijn volk te spreken, om namens mijn land te spreken, om namens de waarheid te spreken.

En hier is de waarheid: Israël streeft naar vrede. Israël verlangt naar vrede. Israël heeft vrede gesloten en zal opnieuw vrede sluiten. Toch staan we tegenover wrede vijanden die onze vernietiging nastreven, en moeten we onszelf verdedigen", zo begon Netanyahu zijn redevoering.

“Deze wrede moordenaars, onze vijanden, proberen niet alleen ons te vernietigen, maar ook onze gemeenschappelijke beschaving en ons allemaal terug te brengen naar een duister tijdperk van tirannie en terreur. Toen ik hier vorig jaar sprak, zei ik dat we voor dezelfde tijdloze keuze staan die Mozes duizenden jaren geleden aan het volk Israël voorlegde, toen we op het punt stonden het Beloofde Land binnen te gaan. Mozes vertelde ons dat onze daden zouden bepalen of we toekomstige generaties een zegen of een vloek nalaten.

En dat is de keuze waar we vandaag voor staan: de vloek van de aanhoudende agressie van Iran of de zegen van een historische verzoening tussen Arabieren en Joden. In de dagen na die toespraak werd de zegen waar ik het over had scherper duidelijk.

Een normalisatie-akkoord tussen Saoedi-Arabië en Israël leek dichterbij dan ooit. Maar toen kwam de vloek van 7 oktober. Duizenden door Iran gesteunde Hamas-terroristen uit Gaza stormden Israël binnen in pick-uptrucks en op motoren, en begingen onvoorstelbare wreedheden. Ze vermoordden op brute wijze 1200 mensen. Ze verkrachtten en verminkten vrouwen. Ze onthoofdden mannen. Ze verbrandden baby's levend. Ze verbrandden hele families levend – baby's, kinderen, ouders, grootouders. Het doet denken aan de Holocaust”, vervolgde Netanyahu, terwijl hij zwoer dat Israël niet zou rusten totdat alle gijzelaars teruggebracht zijn.

“Dames en heren, de vloek van 7 oktober begon toen Hamas Israël vanuit Gaza binnenviel, maar daar hield het niet op. Israël werd al snel gedwongen zich te verdedigen op nog eens zes oorlogsfronten, georganiseerd door Iran. Op 8 oktober viel Hezbollah ons vanuit Libanon aan. Sindsdien hebben ze ruim 8000 raketten afgevuurd op onze steden, op onze burgers en op onze kinderen. Twee weken later lanceerden de door Iran gesteunde Houthi's in Jemen drones en raketten op Israël, de eerste van 250 dergelijke aanvallen, waaronder gisteren één gericht op Tel Aviv. De Iraanse sjiitische milities in Syrië en Irak hebben Israël het afgelopen jaar ook tientallen keren aangevallen”, zei de premier alvorens hij zich richtte op de acties van Iran.

Aan de hand van meegebrachte kaarten van het noordelijke deel van het Midden-Oosten liet de Israëlische leider zien dat de zogenaamde Iraanse as die Israël vrijwel had omsingeld, nu niet meer bestaat. Dit was naar mijn mening het belangrijkste deel van zijn betoog omdat het haarscherp duidelijk maakte dat Israël in een jaar tijd vrijwel de hele Iraanse as van de kaart heeft geveegd. Het Israëlische leger is erin geslaagd om, door vaak spectaculaire acties, Iran te beroven van zijn coalitie van milities en terreurgroepen. Dit heeft de strategische situatie in de regio drastisch veranderd.

Israël is nu in feite de enige overgebleven supermacht in het Midden-Oosten en heeft zijn afschrikkingskracht bijna volledig hersteld na het fiasco van 7 oktober 2023 toen het land zwakker leek dan ooit en verzeild raakte in wat men hier in Israël de ‘Tweede Onafhankelijkheidsoorlog’ noemt.

Zware sancties voor Iran

Netanyahu heeft vandaag, maandag 29 september, een belangrijke ontmoeting met president Trump. De geruchten zijn dat de twee een belangrijke nieuwe ontwikkeling zullen bespreken die te maken zou hebben met de vrede in het Midden-Oosten. Dit was ook een belangrijk thema in de toespraak van Netanyahu.

Israël en de VS zouden de huidige situatie willen gebruiken om de zogenaamde Abraham-akkoorden uit te breiden om zo vrede tussen de partijen dichterbij te brengen. Tegelijkertijd worden de duimschroeven op Iran steeds verder aangedraaid. Afgelopen weekend voerden de VS en de drie belangrijkste EU-landen opnieuw de zware sancties in die in 2015 onder het nucleaire JCPOA-akkoord met de regering-Obama waren afgesproken. Dit zal de positie van Iran verder ondermijnen, maar het betekent niet dat het regime in Teheran nu op zijn knieën zal worden gedwongen.

Integendeel, Iran is alweer bezig om de schade aan zijn nucleaire installaties te herstellen en schept op over de duizenden ballistische raketten waar het land nog over beschikt. Ook houdt Iran rekening met een nieuwe grote aanval door het Israëlische leger.

Per slot van rekening is de kop van slang, zoals ex-premier Naftali Bennett het regime in Iran noemde, nog altijd niet afgehakt.