Sluiten

Zoeken.

In het kleine plaatsje Brunssum werden meer dan 200 Joodse kinderen gered

Door Opperrabbijn Binyomin Jacobs - 

26 augustus 2022

het-verhaal-van-jack-aldewereld-2-448093192-H

In Brunssum maakten we een indrukwekkende documentaire over het leven van Jack Aldewereld (links) en het verhaal over Brunssum.

Afgelopen19 januari was ik de hele dag opstap met een cameraman, een regisseuse en een presentatrice. Brunssum in Zuid-Limburg was de bestemming. Een indrukwekkende reportage was het resultaat. Zo indrukwekkend dat mijn dochter in Londen, die een school met een speciale onderwijsmethode leidt, er op aandrong om de reportage van een Engelse ondertiteling te voorzien, opdat ook Londen, die nagenoeg niets weet over de oorlog, te bereiken.

"Abba, dit moet een Engelse ondertiteling krijgen want deze belangrijke geschiedenis verdient mondiale aandacht", zei mijn dochter. En dus heb ik mijn trouwe secretaresse en assistent het programma laten vertalen en was Christenen voor Israël bereid om die vertaling onder de Nederlands gesproken film te krijgen.

Bekijk hier de documentaire:

De boodschap

Wat was de boodschap van de reportage over Brunssum? Brunssum weigerde mee te doen met het normaal van toen: zwijgen, wegkijken of actief meewerken met de nazi’s. Brunssum als collectief en als individu weigerde als een kudde de verkeerde kant op te lopen, richting verraad en moord. In Brunssum is niet één Stolpersteine geplaatst, omdat niet één Jood uit Brunssum vermoord is. Brunssum had gedurende de oorlog aanzienlijk meer Joden dan voor de oorlog, want meer dan tweehonderd Joodse kinderen die uit de Hollandsche Schouwburg werden gered zaten daar verborgen.

Aan het eind van de documentaire vraagt de niet-joodse presentatrice zich af hoe zij gehandeld zou hebben. Zou zij de moed hebben gehad om haar leven te riskeren en het leven van haar dierbaren, om Joden te redden. Een oprechte vraag van een eerlijke jonge niet-joodse vrouw. Ze zette mij aan het denken. Wat zou ik gedaan hebben?

En dus zeg ik volmondig, na enige kort denkwerk, dat ik bereid zou zijn geweest om een medemens die met de dood wordt bedreigd onderdak te verlenen, ondanks de risico’s, want de mens moet mens blijven, ook als de kudde volledig ontspoort, want daartoe zijn wij op Rosj Hasjana geschapen.

Kuddegedrag zien we niet uitsluitend in oorlogen.

Gezin in Gevaar

In een advertentiebijlage van het Reformatorisch Dagblad, waarop mijn Blouma mij attendeerde, werd opgeroepen om aan Dennis Wiersma, Minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs, te verzoeken om te stoppen met het promoten van seksuele zonden op onze scholen. Nou ben ik zelf niet zo’n gebruiker van het woord zonden, maar in essentie ben ik het wel eens met de oproep. “Het geslacht bij de geboorte” bepaalt niet “op wie je verliefd kunt worden”. De docent moet daarom het kind “stap voor stap” aanmoedigen “tot verrassende inzichten te komen van hun eigen mogelijkheden”. Dit zou al aan kinderen van zes jaar moeten worden onderwezen!

Ik ben fel tegen discriminatie van ieder medemens. Discriminatie vanwege ras, geloof, afkomst en zeker ook vanwege geaardheid, moet keihard worden aangepakt. Maar wanneer het gaat om LHBT etc. slaat, mijns inziens, de kudde door. Ik voel me bijna schuldig dat in mijn optiek het gezin de hoeksteen van de samenleving was, is en moet blijven! Maar, ik beken dit heel eerlijk, met lood in mijn schoenen (momenteel vanwege de hitte sandalen), schrijf ik hier mijn mening neer. Een mening die tegen de richting van de kudde indruist. Ik verwacht een storm van protest, misschien wel een rechtszaak. Maar toch heb ik gemeend dit te moeten uiten en mijn steun te betuigen aan de oproep van de Stichting Gezin in Gevaar.

Jacobs website

De auteur

Opperrabbijn Binyomin Jacobs

Opperrabbijn Binyomin Jacobs werd in 1949 in Amsterdam geboren. Hij staat bekend als een bruggenbouwer en is een veelgevraagd spreker.

Doneren
Abonneren
Agenda