Ehud Manor

Manor is de Irving Berlin van Israël. Ook hij is een nationale held. Zijn ouders verlieten ook Belarus, niet om aan de Tsaren te ontsnappen, maar aan de Nazi’s. Net zoals Berlin, heeft Manor meer dan 1000 songteksten geschreven en zijn songs worden meer op de Israëlische radio afgespeeld dan van elke andere artiest.

Na in een gevechtseenheid te hebben gediend, besloot Manor dat hij Engelse literatuur wilde studeren en uiteindelijk rondde hij zijn Masterstudie af aan de prestigieuze Universiteit van Cambridge. Terug in Israël ging Manor niet alleen maar aan het werk, maar hij zorgde voor een precedent: hij was de eerste Israëli die verschillende Broadway Musicals, zoals Hair, Chicago en de Westside Story vertaalde, die weldra de Israëlische theaters overspoelden, en met veel enthousiasme werden ontvangen. Maar hij stopte niet. Hij vertaalde kinderprogramma’s op TV, zoals het populaire Barney, en schreef hij diverse inzendingen voor het Eurovisie Songfestival, een evenement dat Israël van de eerste ronde tot de finale pathologisch volgt, in de gelukzalige onwetendheid dat veel Europeanen het evenement minachten, en niet eens willen bekennen ernaar te kijken.

Niet vergeten

Hoewel in geen enkel toeristisch reisprogramma, zijn het de Israëli’s die het land doorkruisen om door de kleine pittoreske straatjes van Binyamina te wandelen. Niet vanwege het succesvolle bedrijf van Manor’s ouders in bouwstenen voor zowat het hele Land, maar meer vanwege zijn songs: Manor, schreef verschillende songs over zijn kleine dorp en zette daarmee voor veel beroemde musici de trend, en hiermee zette hij ook Bynyamina op de kaart.

Hij stierf als een stevige roker op de jonge leeftijd van 67, maar hij is niet vergeten. Zijn teksten worden nog steeds op nieuwe melodieën gezet. Zelfs Google huldigde Manor. Op de herdenking van zijn 74ste verjaardag verscheen op de Hebreeuwse versie van de zoekmachine een foto van hem als aandenken (alsof we dat nodig hadden), dat Manor het grootste respect en bewondering van ons allen verdient met zijn woorden en aandacht voor details in de poëzie van de Hebreeuwse taal.

Ik heb geen ander Land

In 1968 sloeg het noodlot toe toen Manor’s jongere broer werd gedood in de Uitputtingsoorlog met Egypte. Het verdriet vergezelde hem voor de rest van zijn leven. Maar juist door dit verdriet schreef hij de tekst voor En Li Eretz Aheret, een van Israël’s meest iconische songs:

“Ik heb geen ander Land, ook al is het in stukken gescheurd. In mijn moedertaal stroomt maar een uitdrukking door mijn aderen…., in mijn half uit elkaar getrokken ziel en hongerend hart: hier is mijn thuis.”

Geen enkele song, op het HaTikvah, het Israëlische Volkslied na, roept zo’n diep patriotisme op als En Li Eretz Aheret. Het wordt geneuried en gezongen, zowel in tijden van nationale trots als ten tijde van nationale crises. Zoals nu overal in de wereld met corona, leeft ook Israël in onzekerheid, en loopt het over van ongerustheid, frustratie en maatschappelijke verdeeldheid.

Maar ondanks alles wordt En Li Eretz Aheret meer gedraaid dat ooit tevoren, wat veel Israëli’s helpt om tijdelijk hun grieven en zorgen opzij te zetten en de betekenis van het lied in te ademen. Al is hij nu al de laatste 15 jaar niet meer met ons, helpt Manor ons door zijn teksten te herinneren dat al zijn eigen verdriet, problemen, zijn zorgen en zijn onvergankelijke liefde voor zijn Land, hand in hand gaan met die van ons. Dat is de kracht van de pen van Ehud Manor.