Een ervaring bij het meer

We wilden rust, even weg van de dagelijkse coronasleur.

Toen we aankwamen bij het meer en op onze favoriete plek de tent wilden opzetten, lagen er drie boten voor ons in het water. Daar werd gedanst, gedronken en hard gezongen.

We besloten weg te gaan, dit was niet wat we zochten. Maar er was iets wat ons tegenhield. We bleven en dat was een goede beslissing.

Toen de zon langzaam onderging en wegzakte in het meer, verdwenen ook de boten.Toen waren er alleen nog: wij en het meer.

We zwommen in het water terwijl de maan ons verlichtte. Wat een ervaring.

Ook een wijze les: er is ruimte en tijd voor iedereen en alles op het juiste moment.

Yotam Dehan

Het meer van Tiberias

Het Meer van Tiberias ligt in het noorden van Israël, aan de grens met Jordanië. Het wordt ook wel het Meer van Galilea, Kinnereth of Genezareth genoemd. Lange tijd was het meer Israëls belangrijkste waterreservoir. Maar door toenemende waterconsumptie, een snelgroeiende bevolking en intensief gebruik door landbouw en industrie is er steeds meer vraag naar water. Water wordt nu ook uit zee gehaald en ontzout. Dat kost veel energie en geld. Het is makkelijker en beter om zoet vers water uit het meer te gebruiken, maar door de droogte van de afgelopen jaren is dat niet altijd mogelijk geweest. Hoewel door de enorme regen van afgelopen winter het waterpeil enorm is gestegen.

Vanwege de lage ligging, ruim 200 meter onder zeeniveau, is het een verzamelplek voor al het regenwater dat ’s winters in de omringende bergen valt. Via kleine riviertjes en andere stromen, boven- en ondergronds stroomt het naar het meer.

Afspraken

Niet voldoende water is niet alleen zorgelijk voor Israël, ook de Libanese en Jordaanse bevolking zijn voor hun (drink)water afhankelijk van het meer. In een overeenkomst met Israel is bijvoorbeeld vastgelegd dat Jordanië ieder jaar 50 miljoen kubieke water ontvangt.

Het lijkt soms alsof er weinig is dat Israëliërs en Arabieren bij elkaar houdt, maar aan de afspraken die tussen Israël en een aantal Arabische landen zijn gemaakt over gas, water en de economie, houdt iedereen zich. Deze afspraken vormen de basis voor een goede onderlinge verstandhouding, misschien is dit wel echte vrede.