Op naar Israël

Het was na terugkomst van een jeugdreis naar Israël in 2005, dat Molly besloot het comfort van Boston te verlaten en alija te maken. Haar ‘thuiskomst’ vond hals-over-kop plaats. Eenmaal terug in Israël, dompelde ze zich onder in een studie journalistiek en ontmoette drie weken later David, een archeoloog; de liefde van haar leven. Zonder de gave om in de toekomst te kunnen kijken, regelde het jonge stel hun toekomstige huwelijksdag gedurende de tweede Libanonoorlog. Maar Molly, een eeuwige optimist, zei dat zelfs de bommen van Hezbollah niet afschrikwekkend genoeg waren voor wat een gelukkig feest moest worden.

Molly was de belangrijkste presentator voor het allereerste Engelstalige radiostation in Israël. Zij presenteerde een populair programma en interviewde Israëli’s uit alle lagen van de bevolking. En snel van begrip gaf ze met veel humor haar mening. De Anglo-Israëlische immigranten die alleen Engels verstonden, wachtten ongeduldig om in te kunnen schakelen op een luchtig programma in hun eigen taal. Velen die naar de show in hun moedertaal luisterden, voelden zich niet meer zo’n vreemde en verloren in een maatschappij waar de geboren en getogen Israëli verwacht, dat elke Joodse baby die het licht ziet, gelijk vloeiend Hebreeuws spreekt.

Stand-up comédienne

Het radioprogramma was voor haar de opening om als stand-up-comédienne door te gaan en op te treden in overvolle clubs en bars door heel Israël. Zoals elke goeie humorist, gebruikte Molly de bühne om te vertellen van haar eigen worstelingen in een soms veeleisend land. Haar wat gespannen zelfspot en dikwijls minder respectvolle humor, gaf de mensen de gelegenheid te lachen om zichzelf. Haar publiek zag daarmee hun eigen moeilijkheden in een ander licht. Na afloop hadden ze niet alleen een geweldige show gezien, maar waren ze ook enthousiast gemaakt voor meer begrip.

Tijdens de uitbraak van de pandemie, een pas geboren baby’tje in haar armen en drie anderen onder de negen die niet naar school konden, stopten de optredens. Maar al was de normale routine gestopt, Molly’s karakteristieke verlangen om anderen op te peppen, niet. Zoals veel ouders zullen weten, is het om kinderen maand in, maand uit bezig te houden in een beperkte ruimte, een wonder dat gelijk staat aan het splijten van de Rode Zee. In deze moeilijke tijd ging het Molly er niet alleen om de kinderen bezig te houden. Het ging erom hen over hun eigen problemen heen te laten kijken, om het beste in henzelf naar boven te halen.

Haal het beste naar boven!

Haar oudste zoon, Amichai, volgde zijn moeders voorbeeld om haar hele leven anderen in nood bij te staan, en kwam met zijn eigen idee hoe hij anderen die het moeilijk hadden kon helpen. Amichai, nieuwsgierig, extreem gevoelig, getalenteerd schaakspeler, en een jongen met een levendige fantasie, is ook een buitengewoon artiest. Zijn landschapsschilderijen zijn gedetailleerd tot op de laatste grasspriet, en zijn inzicht van perspectief is die van een volwassen kunstenaar.

Ook al is het een cliché, is het niettemin de waarheid, dat licht het meest helder schijnt in de duisternis. En Amichai is een kleine heldere vlam, want hij verkocht zijn schilderijen en gaf wat hij verdiende aan de armen. Hierdoor zette hij zijn beperkingen om, in zegen voor anderen. En voor maar een paar Sjekel per kunstwerk, wisten degenen die het geluk hadden er een te kopen, dat het de deal van de eeuw was!

Bij Molly gaat het nooit alleen over komedie of de kinderen bezig houden. Wie ze ook ontmoet, het ging en het gaat er altijd om, hen te inspireren, om het beste in zichzelf naar boven te halen.