U hebt theologie gestudeerd in Utrecht. Waarom theologie?

“Voordat ik aan deze opleiding begon, heb ik een jaar bij Youth for Christ gewerkt. Ik merkte dat ik het heel boeiend vond met jongeren over het Evangelie van gedachten te wisselen. Na dat jaar moest ik in militaire dienst en daarna ben ik bij een bank gaan werken. Na een jaar dacht ik: het is wel mooi werk, maar om dit nou tot mijn pensioen te doen… Iets met het Evangelie gaan doen, trok mij toch meer. Een predikant zei tegen mij: ‘Je kunt beter theologie gaan studeren, want daar kun je later veel meer mee doen. Daarom ben ik in Utrecht de deeltijdopleiding theologie gaan volgen. Daarna ben ik in 1994 fulltime predikant geworden.”

In 2018 werd u vervolgens directeur van Christians for Israel International.

“Dat klopt. In mijn tijd als gemeentepredikant kreeg ik steeds meer belangstelling en liefde voor Israël. Deels heb ik deze liefde meegekregen vanuit mijn opvoeding. Mijn moeder was altijd bezig met Israël. Deels ontstond dit ook door de vele reizen die ik als predikant, samen met mijn vrouw Joke en met gemeenteleden, naar Israël ondernam. Op een gegeven moment vroeg Christenen voor Israël mij om lezingen te geven. In 2018 werd ik gevraagd om directeur van C4I te worden. Daar heb ik geen moment over na hoeven denken, want dit paste precies bij mijn roeping. De Protestantse Kerk in Nederland (PKN) heeft mij toen officieel vrijgesteld als gemeentepredikant, hoewel ik nog steeds de bevoegdheid heb in kerkdiensten voor te gaan.”

Wat waren uw taken als directeur?

“Onder andere het onderhouden van de contacten met onze teams wereldwijd. We zijn wereldwijd actief in veertig landen. Soms bestaat een team uit een hele groep vrijwilligers, soms maar uit één persoon, en zij zetten zich allemaal in voor de verspreiding van de Israëlboodschap. Het is ons doel deze teams te versterken, en waar mogelijk nieuwe landen aan te boren om activiteiten te ontwikkelen. We verspreiden daarnaast in diverse landen een krant in het Engels, Duits en Deens. Ook zijn we actief op Facebook en Instagram.

Wat is u bijgebleven van de vele reizen?

‘Het is bijzonder om te zien dat bijvoorbeeld in India een ontzettend grote belangstelling voor Israël is. Als we daar een conferentie organiseren, komen er honderden predikanten op af. Ook zien we veel belangstelling in Afrika. Aziaten en Afrikanen leggen een hele grote nadruk op wat de Bijbel zegt. In Europa zijn we heel gevoelig voor anti-Joodse en anti-Israëlische sentimenten. Dat lijkt wel in ons DNA te zitten. In Azië en Afrika speelt dat veel minder. Natuurlijk hebben mensen daar ook vragen over Israël en het huidige conflict, maar Gods Woord weegt voor hen altijd zwaarder dan wat de media zeggen. In Nederland hoor je nog weleens: ‘Wat de Bijbel zegt, kan wel zo zijn, maar dat geeft Israël nog niet het recht om andermans land te bezetten.’ In Azië en Afrika zeggen ze: ‘God gaf Israël het land als eeuwigdurend bezit, dus dat is het belangrijkste.’”

Wat is het doel en de inhoud van deze reizen?

“Ik neem vaak vooraf contact op met de lokale teams om te vragen of er weer belangstelling is een conferentie te organiseren. Vaak is een eerdere conferentie dan alweer een tijdje geleden. Vervolgens onderzoeken zij of er onder de lokale voorgangers voldoende belangstelling is. Als ik de kans krijg zo’n 150 tot 200 voorgangers te ontmoeten voor een of twee dagen Bijbelstudie, is het de moeite waard het land te bezoeken. Iedere deelnemer ontvangt het boek Waarom Israël? in zijn eigen taal, zodat zij de boodschap kunnen bestuderen en verder kunnen verspreiden. We merken dat er veel vraag is naar zowel Bijbelse als historische educatie over Israël. Het mooie is dat deze bijeenkomsten voorgangers uit allerlei denominaties (protestants, baptist, pinkstergemeente) samenbrengen.”

U gaat met pensioen. Wat gaat u als eerste doen?

“Ik ga, samen met mijn vrouw Joke, na 49 jaar werken kijken hoe het voelt om vrij te zijn. Ik ben veel weg geweest in mijn leven. Als predikant was ik ook vaak ’s avonds weg en in mijn huidige functie was ik een derde van het jaar in het buitenland. Het is nu goed om meer tijd te hebben voor mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en vrienden. Ik blijf echter beschikbaar als vrijwilliger voor lezingen, want de roeping om Gods trouw aan Israël en Zijn plan met Israël te verkondigen, houdt niet op wanneer ik met pensioen ga. Ook hoop ik nog lang te blijven voorgaan in zondagse kerkdiensten, in zowel protestantse kerken als evangelische gemeenten, want dat zijn mooie gelegenheden om vanuit de Bijbel te spreken over de diepe band tussen Israël en de kerk.”