De aartsvaders van het Joodse volk

We lezen nu in alle synagogen over het leven van de aartsvaders Abraham, Izak en Jakob. Telkens komt de belofte, dat wij in het heilige Land Israël mogen wonen, terug:

• Bij Abraham staat (Gen. 12:7): “Toen verscheen G’d aan Abram en zei: Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven“.
• Bij Izak staat (Gen. 26:3): "Ik zal dan met u zijn en u zegenen, want aan u en uw nageslacht zal Ik al deze landen geven“.
• En bij Jakob staat (Gen. 28:13): ”Ik ben de G‘d van uw vader Abraham en de G‘d van Izak; dit land waarop u ligt te slapen, zal Ik u en uw nageslacht geven“.

Arthur Balfour

Niet alleen in de Bijbel, maar ook in het rechtsbewustzijn van de wereldheersers, leefde de gedachte dat het Joodse volk in een Joods land thuishoort.

Meer dan honderd jaar geleden kwamen de geallieerde mogendheden na de eerste wereldoorlog in 1920 bijeen. Drie jaar eerder had de regering van Engeland de Verklaring van Balfour vrijgegeven, waarin de stichting van een ‘nationaal tehuis’ voor het Joodse volk in Israël beloofde.

Op 2 november 1917 schreef Arthur Balfour, minister van Buitenlandse Zaken, een brief aan Lord Rotschild, een bekende Engelse zionist. Deze laatste werd verzocht de inhoud van de Balfour Verklaring door te geven aan de Zionistische Federatie.

Veel Joden waren hierover verheugd, omdat de brief een internationale goedkeuring inhield voor de stichting van het moderne Israël. Uiteraard was er veel aan voorafgegaan – zoals de inspanningen van de latere president van Israël, Chaim Weizmann, die toen de Zionistische Federatie mede leidde.

De conferentie van San Remo

Twee jaar na afloop van de eerste wereldoorlog kwamen de geallieerde overwinnaars bijeen in de Alpen om de exacte grenzen van de veroverde gebieden vast te leggen. Engeland had van de Volkenbond het mandaat gekregen over het toenmalige heilige land.

Hier werd in Italië erkend, dat de Joodse wereldbevolking een eeuwige band had en heeft met de landstrook, die later bekend zou worden als Israël. Abram moest weg uit zijn geboorteland om hier een volk te starten, dat een wereldrevolutie van monotheïsme zou ontketenen, gebonden aan het land van zijn voorvaderen. G’d sloot met de aartsvaders van het Joodse volk een persoonlijk maar ook een land gebonden verbond tot in alle eeuwigheid.

Volk van het Boek

Dit alles werd vastgelegd in de Thora. Als we de Thora goed lezen, dan is dit het verhaal van de Exodus, de bevrijding uit een wrede Egyptische slavernij tot de grenzen van het Joodse land. De Thora is overal ter wereld bekend, geaccepteerd en gelezen.

De rest van de geschiedenis van het Joodse volk in het Joodse land, de eerste ballingschap in Babylonië en de eerste terugkeer naar Israël staat beschreven in de rest van de Bijbel, die ook in alle talen vertaald is.

Toekomstbelofte

Welk volk ter wereld kent zo'n oude, duidelijk gedocumenteerde geschiedenis, religie en toekomstbelofte als het Joodse volk?

Het zijn donkere tijden voor het Joodse volk. Maar we mogen de hoop nooit opgeven. Het Joodse volk wordt vergeleken met de maan. Af en toe is de maan even onzichtbaar. Maar daarna schijnt hij weer in volle glorie.

We hebben geen enkele reden voor vertwijfeling. G’d is en blijft onze Rots waarop wij vertrouwen!