Een van die atleten die tegen alle verwachtingen in slaagde, is de 35-jarige Olympische hardloper Girmaw Amare. Girmaw groeide op in een dorp waar geen elektriciteit of stromend water was. Hij is een bescheiden en rustige man en als jongen rende hij veel rond in het dorp. Ook rende hij de anderhalf uur durende reis naar school. In de hele school was er maar één radio. Als er sportwedstrijden waren, verzamelden de kinderen zich rond de radio om hun favoriete atleten aan te moedigen. Het was zijn levensdroom om aan de Olympische Spelen deel te nemen, maar niet onder de vlag van Ethiopië, maar onder die van Israël. Op 19-jarige leeftijd werd hij door de Jewish Agency geholpen zijn droom te verwezenlijken en werden hij zijn familie naar het thuisland gebracht.

Hebreeuws leren

Om met zijn familie in Israël aan te komen was een enorme uitdaging. Eerst moest Girmaw zijn aspiraties om hard te lopen opzijzetten om Hebreeuws te leren. Hij kende geen Hebreeuws uit Ethiopië, dus moest hij het alfabet helemaal opnieuw leren. Maar Girmaw was niet ontmoedigd. Hebreeuws leren was voor hem als trainen voor een marathon. Hij stelde zichzelf de taak om 50 woorden per dag te leren. Tot diep in de nacht studeerde hij, kracht puttend uit zijn vader en moeder die beiden alles hadden gegeven wat ze hadden om naar Israël te kunnen komen. Zijn ouders waren van fundamenteel belang in zijn leven, en spoorden hem aan om niet op te geven.

Marathon

Op een dag zag Girmaw iemand trainen voor een hardloopwedstrijd. Hij benaderde de man die hem vertelde dat hij zich aan het voorbereiden was op de marathon van Jeruzalem. Girmaw nam meteen een vriend in de arm om hem te helpen zich voor de wedstrijd in te schrijven. En hoewel hij geen korte broek of hardloopschoenen had, mocht hij niet alleen zonder uitrusting lopen, maar liet hij ook de meeste concurrenten achter zich op de 10 kilometer. Een jaar later werd hij getraind door een Israëlische bondscoach en zes jaar geleden verpulverde hij het Israëlische nationale record voor de marathon. Zijn gedrevenheid en succes waren niet te stoppen. Zijn vastberadenheid betaalde zich uit toen hij Israël vertegenwoordigde op de Olympische Spelen van 2020.

Veel Ethiopische hardlopers verlaten hun land om onder de vlag van andere landen te lopen. Hoewel zijn opname in Israël niet altijd van een leien dakje is gegaan, vertelt Girmaw aan iedereen die het horen wil dat hij Ethiopië niet heeft verlaten voor het geld of de roem. Zijn adrenaline komt uit de vervulling van zijn droom om Ethiopië te verlaten omdat hij Joods is en in zijn ware thuisland voor zijn volk wilde rennen. Hoewel hij misschien geen medailles heeft gewonnen, heeft de hardloper in Israël en daarbuiten een bewonderingswaardige aanhang verworven. Hij is een inspiratie voor velen, en niet alleen voor atleten. De mensen weten waar hij vandaan komt en zijn leven is een voorbeeld van wat echt doorzettingsvermogen en vastberadenheid kunnen bewerkstelligen.