Voor een interview met de directeur van een groot Israëlisch bedrijf gevestigd in Tel Aviv maakte ik al in januari, via de secretaresse, een afspraak. De vastgestelde datum en tijd, 27 maart om 11 uur, was nog ver weg. Maar met de drukbezette agenda’s is het vastleggen van data tegenwoordig geen luxe.

De secretaresse liet me weten dat de directeur na onze afspraak een aantal weken in het buitenland zou zijn. Onze afspraak werd door haar bevestigd per mail. Op 20 februari stuurde ze me een bericht: de afspraak op 27 februari kon helaas niet doorgaan, ze wilde graag een nieuwe afspraak maken.

Ik stuurde haar onze correspondentie, waarin duidelijk stond dat het interview op 27 maart zou plaatsvinden. Ze hield vol. De afspraak op 27 februari moest verzet worden en na een aantal keren op en neer te hebben gemaild, leek het me beter om toe te geven. Ze kwam met een aantal nieuwe data.

23 maart? Nee, dat kwam mij niet uit. 24 maart dan? Nee, dat lukte me ook niet.

En toen kwam ze met een verrassend voorstel: 27 maart om 11 uur. De laatste mogelijkheid, aldus het verwarde mens, want daarna was de directeur een paar weken naar het buitenland. Beleefd liet ik weten, dat ik heel blij was met deze datum en dat ik het in mijn agenda had gezet. Dat was niet helemaal waar, want de afspraak stond daar al een aantal weken genoteerd.

Een uur later annuleerde ze per mail 27 februari en werd de nieuwe datum bevestigd: 27 februari. Ik weet zeker dat ik de directeur zal interviewen, alleen wanneer…?