Sinds die tijd klom Israël op tot een van de top-wijnproducenten van de wereld. Dit gebeurde door een reeks buitengewone gebeurtenissen.

Alles in het leven van Eli Ben-Zaken lijkt bijzonder. En niets was gepland en voorspelbaar. Niets aan hem maakte dat hij het zou zijn die een verandering in de wereld van de wijn zou brengen.

Als kind verlieten Ben-Zaken en zijn ouders hun steeds vijandelijker wordend geboorteland, Egypte. De jaren verstreken, en hij werd het rusteloze prototype van de 'zwervende Jood'. Hij reisde kriskras door Europa, en werkte in Zwitserland, Italië en Engeland. Na vele jaren realiseerde hij zich, dat Israël de enige plek was waar hij zich thuis voelde. In de zeventiger jaren kwam Eli Ben-Zaken eindelijk thuis.

Op een dag nam hij een liftende soldaat mee. Eli had een jonge hond bij zich en de soldaat sloot direct vriendschap met de pup en vertelde z’n baasje over een hondentrainer in Moshav Ramat Raziel, in het hart van de bergen van Judea. Eli ging er direct naartoe, maar in plaats van de hondentrainer, vond hij er een huis. Hij belde zijn vrouw, en informeerde haar ter plekke dat hij een landelijk huisje met een stukje land en een oude kippenschuur had gekocht.

Restaurant

In hun nieuwe huis nodigden ze vrienden uit, en op een avond, aan de pasta, was een van die vrienden zo onder de indruk van zijn kookkunst, dat hij Eli een kleine investering beloofde om een restaurant te beginnen. Als een natuurtalent gooide Eli alle officiële noodzakelijkheden overboord en ging gelijk aan de slag. Dat bord pasta veranderde hij letterlijk en figuurlijk in een van de meest succesvolle restaurants in de omgeving van Jeruzalem.

Terwijl hij zijn bedrijf runde, plantte hij ook wat druivenranken in zijn achtertuin en op een stukje land dat hij van de moshav kreeg. Toen het tijd was om te oogsten, gebruikte hij een paar kuipen en rekruteerde zijn kinderen om, net zoals in de Bijbel, druiven te stampen met blote voeten. Een oude stal verbouwde hij tot wijnkelder. Door simpelweg boeken te lezen leerde hij zichzelf het wijnmakersvak. Het meeste van de wijnoogst, zo’n 600 flessen, gaf hij aan vrienden en bekenden die allemaal laaiend enthousiast waren over de kwaliteit van de wijn.

Wijnboetiek

Na een aantal plezierige jaren van werken in zijn restaurant en het produceren van wijn voor zijn vrienden, veranderde alles toen Eli een verrassende brief kreeg van de Israëlische journalist en actrice, Dalia Penn Lerner. Op haar eigen initiatief had ze een fles naar Serena Sutcliffe gestuurd, de wijnmeester bij het prestigieuze veilinghuis, Sotheby’s in London. In haar bedankbriefje aan Penn Lerner, roemde Serena Sutcliffe Eli’s wijn.

Toen de journalist het briefje doorstuurde naar Eli, kwamen er niet alleen tranen in zijn ogen, maar gaf dat hem het nodige vertrouwen zijn hobby om te zetten in een professioneel wijnhuis. Maar niet zomaar een oud gespecialiseerd wijnhuis. Domaine du Castel, (genoemd naar een kruisvaarderbastion in de heuvels waar Eli woont) werd het vlaggenschip van wijnboetieks in Israël, met een productie van duizenden flessen per jaar.

Dit inspireerde ook anderen om hun eigen wijnboetiek op te zetten. Al snel kwam er competitie. Eli’s gotspe door dingen op z’n eigen manier te doen, zonder de gangbare regels te volgen, leidde tot een duizelingwekkend succes met zijn eigen wijnhuis, maar zette ook Israël als wijnland op de kaart. Met inmiddels honderden wijnboetieks, en met winnaars van internationale competities, staat Israël vooraan met de beste wijnculturen.