Het Sorokaziekenhuis in Beer Sheva is het enige academische ziekenhuis in Zuid-Israël, en daarmee verantwoordelijk voor het gebied van Asjkelon tot Eilat. “We dragen zorg voor ongeveer een miljoen mensen. Het is een gigantisch ziekenhuis; we hebben ongeveer 5500 medewerkers. We zijn een eerstegraads traumacentrum, wat betekent dat we alle faciliteiten en behandelingen hebben voor alle benodigde medische hulp. Er is geen ander ziekenhuis in de regio.”

Toen dr. Amit Frenkel op 7 oktober 2023 wakker werd van sirenes en explosies, keek hij niet gek op. “In Zuid-Israël is het niet zo zeldzaam. Er zijn regelmatig kleine conflicten. We hopen altijd dat het de volgende dag weer over is.” Toen de sirenes en ontploffingen aanhielden besloot hij toch naar het ziekenhuis te gaan. “Daar hebben we een unieke beslissing gemaakt. Toen ik bij het ziekenhuis aankwam was er nog geen enkele gewonde aangekomen. Toch hoorden we al van medewerkers die rondom de grens met Gaza wonen dat deze sirenes en ontploffingen anders waren dan andere keren. We kregen berichten dat terroristen in dorpen van medewerkers mensen neerschoten. Toen hebben we, zonder officiële instructies, een mass casualty event uitgeroepen, een noodprotocol voor een gebeurtenis met veel slachtoffers, terwijl er nog geen gewonden in het ziekenhuis waren.”

Het artikel gaat verder onder de afbeelding.

“Deze beslissing is cruciaal geweest voor de rest van de dag. Je moet je voorstellen dat de zaterdagochtend in Israël erg rustig is. Ook in het ziekenhuis hebben we dan weinig capaciteit. Door het uitroepen van een noodtoestand stond er genoeg personeel klaar voor alle gewonden die die dag binnen kwamen. Om 9 uur ‘s ochtends stonden al 200 dokters en verpleegkundigen klaar om gewonden te verzorgen, zonder dat ze er waren. Maar binnen enkele uren was het aantal gewonden ongelofelijk hoog.”

Het bleek het grootste aantal gewonden ooit te zijn wat in 24 uur door één ziekenhuis behandeld is in de Westerse wereld, zegt Frenkel. “Die dag hebben we meer dan 670 gewonden verzorgd. Op gegeven moment werd elke minuut een gewonde binnengebracht, soms zelfs meer. Het was niet voor te stellen. Bijna vijftig kinderen en net zoveel ouderen werden binnengebracht. Ze waren neergeschoten in hun eigen huis.”

De onafgebroken regen van raketten vanuit Gaza maakten het verzorgen van de gewonden extra moeilijk. “Door de raketten konden we niet alle operatiekamers gebruiken, want niet alle operatiekamers zijn raketbestendig. Toch hadden we meer operatiekamers nodig door de grote aantallen gewonden, dus hebben we nog een cruciale keuze gemaakt: we hebben de afdelingen verloskunde en gynaecologie gebruikt om gewonden te opereren, want die zijn ook bestand tegen raketinslagen.” Ondanks alle omstandigheden lukte het Amit en zijn team alles onder controle te houden. “Elke gewonde die op die dag naar het ziekenhuis is gekomen heeft de operatie of hulp gekregen die hij of zij nodig had. Natuurlijk moesten we prioriteiten stellen en kijken wie eerst geopereerd moest worden, omdat we een beperkt aantal operatiekamers hadden. Maar niemand die hulp nodig had, heeft dat niet gekregen.” Dat hield het ziekenhuispersoneel ook overeind op die dag. “Het is erg moeilijk om de horror van die dag te vergeten. Maar als er iets is waar we troost in kunnen vinden, is dat we een uitstekende medische prestatie hebben geleverd met elkaar. Het Sorokaziekenhuis bleek nog sterker dan verwacht.”

Het artikel gaat verder onder de afbeelding.

Ondertussen diende een zoon van Amit in Zuid-Israël in het leger. Hij had in de ochtend een berichtje gestuurd dat hij en zijn eenheid veilig waren, maar antwoordde later niet meer. De rest van de dag was Amit in onzekerheid over het leven van zijn zoon. “Maar dat verhaal is niet alleen mijn verhaal, maar van veel meer medisch personeel en politie en anderen die die dag dienst hadden, waarvan kinderen in het leger dienden. Iedereen maakte zich zorgen, maar we moesten op dat moment levens redden.” Aan het eind van de dag werd Amit gebeld door zijn zoon dat hij veilig was.

Anderhalf jaar later, op 19 juni 2025 volgde de volgende noodsituatie voor het ziekenhuis. In de ochtend werd het ziekenhuis getroffen door een Iraanse ballistische raket. “We hebben veel geluk gehad. 48 uur voor de inslag was het getroffen gebouw nog vol patiënten en medewerkers, maar door alle raketten hebben we toch besloten het gebouw te evacueren. God zij dank dat er geen dodelijke slachtoffers zijn gevallen. Toch zijn, naast dit gebouw, door de raket veel andere gebouwen beschadigd. Dat beperkt onze capaciteiten ook nu nog.”

Begrijpen dat academische ziekenhuizen in Nederland hem geen podium willen geven, doet Frenkel niet. “Ik ben hier als arts, om het academische en medische verhaal te delen van ons ziekenhuis. Dat is niet politiek geladen. Het verraste me en stelde me teleur.” Hij geeft aan dat de politiek het ziekenhuis ook niet beïnvloedt. Het ziekenhuis behandelt Arabieren, Bedoeïnen, Joden en Gazanen. “Het Sorokaziekenhuis zorgt niet alleen voor een multiculturele bevolking, ook de medische staf is multicultureel. Als we ons medische uniform aantrekken, zijn we allemaal hetzelfde, los van religie of achtergrond. Een grote familie, die voor iedereen zorgt die hulp nodig heeft.” Vandaar dat hij ervan baalt niet op de universiteiten te kunnen spreken. “Alleen door de dialoog aan te gaan kunnen we elkaar beter gaan begrijpen.”