Waarom? Stel je eens een land voor waar winkelpersoneel je vriendelijk komt vragen of je hulp nodig hebt (ik weet het, dat is niet altijd fijn). Waar de kassière je een ‘prettige dag’ wenst. Waar verkeersdeelnemers niet te beroerd zijn om je even voor te laten. En waar het gros van de bevolking op z’n minst enige gene voelt als ze zomaar afval op straat gooien. Inderdaad, zo zijn we in Nederland.

Israël is wat minder beschaafd

Laat duidelijk zijn. Ik houd van Israëli’s. Ik zal het altijd voor ze opnemen en weet ook altijd wel een argument op te dissen dat voor ze pleit. Ondertussen kan ik een lange reeks aan ervaringen onmogelijk meer negeren; Israëli’s zijn gewoonweg niet het meest beschaafd.

Een voorbeeld? Het is alsof we eind augustus op schoolreis gaan. De Boeing die ons vervoert van Eindhoven naar Tel Aviv druist. Het is een vrolijke boel met zoveel Israëli aan boord. De bovengemiddelde hoeveelheid kinderen in het toestel maakt het er niet rustiger op (wij mengen ons met onze vier kinderen overigens stevig in het koor…). Na aankomst is de vloer van het vliegtuig bezaaid met etensresten, kranten en ander afval. De gezichten van de stewardessen spreken boekdelen. Welkom terug in het land van de sloddervossen en asocialen…

Autopech

Nog geen 24 uur later. Op een mooi plekje midden in het heuvelland van Judea kijk ik toch wel wat ontredderd naar onze auto. Toen ik hem een dag na aankomst in Israël weer van ‘stal’ haalde, weigerde hij dienst: een lege accu. Een buurman was zo vriendelijk om te helpen en binnen de kortste keren draaide de motor weer als een zonnetje. Dezelfde middag nog blijkt dat het probleem echter structureler van aard is. De auto geeft wederom geen kik.

Iets verderop zit een Israëlisch gezinnetje gezellig te barbecueën. Zouden zij willen helpen? ‘Maar natuurlijk, heb je startkabels?’ De auto blijft echter zwijgen. Als blijkt dat we niet geregisterd zijn voor officiële pechhulp, draagt de behulpzame vader een alternatief aan: Yedidim. Deze ‘burgerorganisatie’ is 24 uur per dag bereikbaar. Hulpvaardige Israëliërs helpen, als ze het even lukt, gestrande automobilisten weer op weg. Kosten? Gratis!

Vrouw en kinderen vermaken zich ondertussen gelukkig prima, zo blijkt. Een religieus gezin viert een verjaardag en heeft gebakjes over. Die vallen bij onze kinderen goed in de smaak. Niet veel later blijkt ook de uitbaatster van een naburige ijscokraam een hart van goud te hebben…

Yedidim

Nauwelijks vijf minuten na het telefoontje naar Yedidim -de Israëlische vader prevelt ondertussen het avondgebed- draait een gloednieuwe Mercedes de parkeerplaats op. De bestuurder blijkt een gepensioneerde chirurg van het Hadassah-ziekenhuis te zijn. Met behulp van zijn set professionele startkabels komt onze motor binnen mum van tijd weer tot leven. ‘Hebben jullie nog zin in een bak thee of koffie? Ik woon op een mosjav een paar honderd meter verder.’

Twee dagen Israël. Die avond maak ik de balans op. Ik kan niet anders dan volop beamen: achter het soms wat onverschillige en asociale voorkomen van veel Israëli klopt een uiterst behulpzaam hart!