Demonstratie in Jeruzalem

De oud-Nederlandse Ariane demonstreert wekelijks in haar woonplaats Jeruzalem. ‘Ik doe mee, omdat ons land in een onmogelijke situatie terecht is gekomen, hoofdzakelijk door politieke manipulatie van premier Benyamin Netanyahu. Het is tijd dat hij ophoudt met regeren en het is tijd om dingen te herstellen in de Israëlische samenleving die verwoest zijn in de laatste paar jaar. Nu er een lockdown is, kunnen we niet massaal demonstreren, dus doe ik mee met de kleine demonstraties die overal in het land op bruggen en kruispunten plaatsvinden en waarbij we afstand kunnen houden. Ik geloof in de waarde van het democratische recht om te demonstreren en ik geloof ook dat druk uitoefenen vanuit "het volk" uiteindelijk resultaten oplevert.’

Teleurgesteld in de regering

Femmie, ook oorspronkelijk uit Nederland, demonstreert in het zuiden, in Yad Mordechai, waar zij woont. "De laatste keer dat ik aan een demonstratie meedeed was op 4 november 1995, toen premier Yitschak Rabin tijdens die bijeenkomst werd vermoord. Ik was er toen, omdat ik dacht dat er een burgeroorlog zou uitbreken. De toestand in het land leek uitzichtloos. Nu demonstreer ik weer, voor mijn kinderen en kleinkinderen. Voor hun toekomst. Het is het enige wat ik kan doen vanuit mijn frustratie. Ik ben teleurgesteld in de regering en gefrustreerd over hun jarenlange wanbeleid. Wat zij van ons, het volk, eisen is anders dan wat ze zelf doen. Ze meten met verschillende maten."

Femmie vervolgt: "Op dit moment mogen we geen feesten geven en veel mensen waren bijvoorbeeld alleen met de feestdagen. De politici trekken zich hier weinig van aan en zij nodigen wel familie en vrienden uit. En na afloop zeggen ze dat ze het niet zo bedoeld hadden. Iedere week demonstreer ik bij het kruispunt van ons dorp. Het aantal mededemonstranten varieert tussen de vijftien en zestig mensen. Het gaat er altijd vredelievend aan toe. We zingen en staan er rustig met vlaggen en spandoeken. We houden afstand en hebben mondkapjes voor."

Samen sterk

Femmie: "Sinds een paar weken is er iemand van de rechtse kant die de sfeer probeert te verpesten. Hij schijnt er voor betaald te worden. Het lijkt van hogerhand geregeld. De man scheldt er op los, het is heel storend. We proberen ons er zo min mogelijk van aan te trekken. Wat fijn is, is dat wekelijks steeds meer mensen zich bij ons aansluiten. Het is belangrijk dat we met zijn allen een vuist maken."

"In het begin was ik de enige van ons familie die demonstreerde. Maar nu doet bijna de hele familie mee en we wonen verspreid op verschillende plekken in het land. Zij zien er nu ook het belang van in. We moeten wel... voor ons aller toekomst. Of het zin heeft dat ik demonstreer? Het geeft me het gevoel van wel, ook al is het maar een klein beetje. En ik vertel mijn verhaal nu aan jou en dat komt op de website. Het is als een steen die je in het water gooit: steeds meer rimpels."