Israël verdedigt zich in deze cognitieve oorlog onvoldoende en betaalt een hoge prijs voor een gebrek aan adequate ‘hasbara’. Dit is het Hebreeuwse woord voor uitleg dat in dit verband ‘publieke diplomatie’ betekent. De vijanden van Israël grijpen echter regelmatig naar het propagandawapen en dat blijkt keer op keer meer effectief dan Israëls ‘hasbara’.

Een tweetal recente voorbeelden.

Al Jazeera

Eerder deze week berichtten media zoals Reuters dat de in Qatar gebaseerde nieuwszender Al Jazeera “een rechtszaak” tegen Israël had aangespannen bij het Internationale Strafhof (ICC) in Den Haag. Al Jazeera wil dat het ICC “de individuen die direct betrokken waren bij het doden van Al Jazeera-journaliste Shireen Abu Akleh” gaat opsporen en vervolgen. Dit waren de woorden van Rodney Dixon, de advocaat van Al Jazeera. Hij beweerde verder dat vervolging van de Israëlische militairen die verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van Abu Akleh verplicht is, volgens de statuten van de ICC. Anders zou het hof “dezelfde verantwoordelijkheid dragen als degenen die het vuur openden” (op de journaliste), aldus Dixon.

Voordat ik inga op het bovenstaande, eerst in het kort de voorgeschiedenis van deze actie van Al Jazeera tegen Israël.

Voorgeschiedenis

Abu Akleh werd op 11 mei jl. in het terreurbolwerk Jenin doodgeschoten tijdens een lang vuurgevecht tussen Israëlische militairen en Palestijnse terroristen. De dood van de populaire Al Jazeera-journaliste werd door de Palestijnse Arabieren en door pro-Palestijnse organisaties en media - hierbij ging Al Jazeera voorop - gebruikt om Israël opnieuw te beschuldigen van oorlogsmisdaden.

De familie van Abu Akleh riep de Amerikaanse regering direct op om een diepgaand onderzoek in te stellen omdat zij een Amerikaans paspoort had. Dat onderzoek kwam er uiteindelijk, maar was volgens de familie niet diepgaand genoeg. Men negeerde het feit dat de Palestijnse Autoriteit had geweigerd om mee te werken aan het onderzoek en lange tijd de kogel vasthield die Abu Akleh, naar verluidt, had gedood. De familie eiste vervolgens een ontmoeting met niemand minder dan president Joe Biden en sprak uiteindelijk met de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken. Hij beloofde dat hij Israël “ter verantwoording” zou roepen.

Voorafgaand aan deze ontmoeting in Washington had de IDF zijn eigen onderzoek afgerond. Men was tot de conclusie gekomen dat het “aannemelijk” was dat een kogel van een Israëlische soldaat Abu Akleh had gedood. Aangezien het forensisch onderzoek uitermate bemoeilijkt werd door het feit dat de bewuste kogel ernstig beschadigd was, kwamen zowel Israël als de VS tot de conclusie, dat het niet met zekerheid was vast te stellen wie nu precies verantwoordelijk was voor de schotwond waaraan Abu Akleh bezweek.

Twee weken geleden werd plotseling bekend dat de FBI in de Verenigde Staten alsnog een onderzoek wil instellen naar de dood van de Al Jazeera-journaliste. Benny Gantz, Israëls demissionaire minister van Defensie, zei vervolgens dat het FBI-onderzoek een ”tragische vergissing” was en dat Israël niet zou meewerken aan het onderzoek. Dit omdat de IDF zelf al een grondig onderzoek had uitgevoerd en vanwege de eerdere gezamenlijke conclusie, namelijk dat niet vast te stellen was wie verantwoordelijk was voor het geweervuur dat Abu Akleh doodde.

De "rechtszaak"

Laten we nu kijken naar wat Reuters en tal van andere media berichtten over de laatste ontwikkeling in het dossier Abu Akleh. Al Jazeera had “een rechtszaak tegen Israël geopend” bij het ICC. Dit is onmogelijk omdat slechts staten die lid zijn van het ICC en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties het ICC kunnen vragen om een rechtszaak tegen personen of staten die van oorlogsmisdaden worden verdacht, aan te spannen. Het Internationaal Strafhof heeft verder een beperkt mandaat. Het ICC kan personen en staten slechts vervolgen wanneer er sprake zou zijn van genocide, misdaden tegen de mensheid, schendingen van de Geneefse Conventies en in het geval van agressie van een staat tegen een andere staat. Er was dus duidelijk sprake van fakenieuws en Dixon loog over het mandaat van het ICC.

Al Jazeera lanceerde dus een nieuwe publiciteitsstunt rond de dood van zijn journaliste. De nieuwsorganisatie schreef slechts een brief naar de hoofdaanklager van het ICC waarin men vroeg om actie tegen Israël.

De reden voor deze en andere acties waarin Israël in een kwaad daglicht wordt gesteld is dat de tegenstanders van de Joodse staat een beeld willen creëren van een schurkenstaat die oorlogsmisdaden pleegt. Israël wordt zodoende in de verdediging gedreven en moet zijn daden in het conflict met de Palestijnse Arabieren en andere vijanden steeds opnieuw verklaren.

De Verenigde Naties dwingen Israël in een soortgelijke positie door consequent het land uit te kiezen voor vaak ongefundeerde en onterechte kritiek. De obsessie van de VN met Israël is een doorn in het oog van de regering in Jeruzalem die, ongeacht of links of rechts aan de macht is, de landenorganisatie beticht van bevooroordeeldheid en zelfs een obsessie met de Joodse staat.

VN-afgezant

Het laatste voorbeeld van deze vooringenomenheid tegenover Israël was de verklaring van Tor Wennesland, de speciale VN-afgezant voor het Midden-Oosten, na weer een terreuraanslag nabij de stad Shechem, of Nablus, afgelopen zaterdag. Hij schreef op Twitter na het incident waarbij de Palestijnse terrorist werd gedood, dat hij “ geschokt” was dat de Arabier werd doodgeschoten bij een “handgemeen”. Ook eiste Wennesland dat degenen die de terrorist had gedood “verantwoordelijk zouden worden gehouden” en uitte hij zijn verdriet tegenover de “rouwende familie” van het slachtoffer.

In werkelijkheid werd Ammar Mefleh, de Palestijnse terrorist, gedood nadat hij drie keer op rij probeerde om Israëli’s te vermoorden. Allereerst probeerde hij een echtpaar in een auto te vermoorden. Toen hij er niet in slaagde de deur van de auto te openen en vervolgens een steen tegen de ruit van de bestuurder gooide, trok de bestuurder (een soldaat met verlof) zijn wapen en schoot op Mefleh. Deze ging vervolgens naar een groepje agenten van de Israëlische grenspolitie en stak één van hen met een mes in het gezicht. Hierop nam één van de andere agenten de terrorist in een houdgreep, maar hij wist zich los te rukken. Pas toen Mefleh het wapen van deze officier probeerde te ontfutselen, werd hij neergeschoten en overleed hij aan zijn verwondingen.

Emmanuel Nachson, een woordvoerder voor het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken noemde het bericht van Wennesland op Twitter “een volkomen verdraaiing van de realiteit”. Het incident met Wennesland lokte ook een scherpe reactie uit van demissionair premier Yair Lapid die zei dat het “een vals verhaal was en een schande”.

Dit zijn slechts twee voorbeelden van de doorlopende cognitieve oorlog die Israël teistert. Er kan een direct verband worden gelegd met het schrikbarend toegenomen antisemitisme in vooral het Westen. President Joe Biden belegde daarom deze week een spoedbijeenkomst met Joodse leiders op het Witte Huis. Dit gebeurde nadat er een aantal schokkende antisemitische incidenten hadden plaatsgevonden in november. Biden legde echter niet de link met Israël tijdens deze vergadering. Dat zou te maken kunnen hebben met het feit dat in de Democratische Partij een stroming is opgekomen die tegen de Amerikaanse steun aan Israël is. Deze Democratische politici gaan zelfs zo ver dat men de militaire steun die de VS aan Israël geven willen stopzetten.